Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.563.2025.2.MS

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 28 października 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą X od dnia 21 listopada 2017 r., zarejestrowaną pod adresem: ul. A 1, (...), w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod numerem NIP (...) i numerem REGON (...), pod kodem PKD 62.01.Z.

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy tworzenia i modyfikowania oprogramowania. W tym zakresie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczył usługi na podstawie umów z trzema podmiotami.

1) Umowa ze spółką A (...), zawarta 1 marca 2023 r. na czas nieokreślony.

2) Umowa ze spółką B (...), gdzie współpraca trwała od 23 września 2020 r. do 28 lutego 2023 r.

3) Umowa ze spółką C (...), z okresem trwania od 2 września 2019 r. do 11 grudnia 2019 r.

Opisana działalność (usługi świadczone dla wyżej wymienionych podmiotów) wykonywana jest bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje zlecenia programistyczne na rzecz kontrahenta. Czynności te polegają na dostosowaniu istniejącego produktu (oprogramowania) do indywidualnych potrzeb klientów i zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonalności. Oprogramowanie wytwarzane, czy modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest wynikiem jego własnej wiedzy oraz twórczej i indywidualnej działalności intelektualnej. Umowy opisują zakres prac, które służą tworzeniu, ulepszaniu oraz modyfikowaniu oprogramowania.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca ponosi koszty uzyskania przychodu w postaci wydatków na sprzęt elektroniczny oraz wydatków na prowadzenie księgowości.

Wnioskodawca wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności (w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania), do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca, realizując każdy projekt, opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już istniejących.

W podejmowanych zadaniach potrzebne jest podejście indywidualne, ponieważ dane są unikalne i nie można stosować powtarzalnego kodu. Umowy z kontrahentami regulują kwestie autorskich praw majątkowych w ten sposób, że na Zlecającego przechodzą autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę, które mogą powstać w wyniku lub w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków wynikających z umowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza w korektach zeznań o wysokości osiągniętego dochodu skorzystać z ulgi umożliwiającej zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), zgodnie z treścią przywołanych przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2021, poz. 1128; dalej zwana: ,,ustawa o PDOF”).

Uzupełnienie wniosku

Wniosek dotyczy lat podatkowych od 2019 roku do nadal, tj. do końca 2025 roku.

Pod pojęciem „oprogramowanie” należy rozumieć autorski zestaw kodu źródłowego, konfiguracji i zasobów, który realizuje określone funkcje biznesowe i tworzy kompletny system informatyczny. Obejmuje to zarówno aplikacje (...).

Nazwy, przeznaczenie i funkcje programów, które Wnioskodawca wytworzył, ulepszył i zmodyfikował w okresie objętym wnioskiem.

(...)

Działalność, w ramach której Wnioskodawca tworzy, ulepsza i modyfikuje oprogramowanie jest prowadzona w sposób systematyczny, metodyczny, uporządkowany i zaplanowany na podstawie przygotowanych harmonogramów prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia, obejmujących: analizę wymagań, projektowanie architektury, implementację, testowanie, wdrożenie oraz utrzymanie. Cele są określane na etapie planowania, a ich osiągnięcie monitorowane w trakcie prac. Proces realizacji przebiega iteracyjnie w ramach sprintów (...) z przypisanymi terminami i zakresem zadań. Wszystkie działania są dokumentowane i realizowane zgodnie z przyjętymi standardami projektowymi.

Systematyczność polega na podziale prac na etapy i zadania z określonymi celami, terminami oraz mierzalnymi rezultatami. Postępy są monitorowane na bieżąco, a wyniki weryfikowane w ramach przeglądów kodu i testów jakości. Stosowane są narzędzia do zarządzania zadaniami (...), co zapewnia ciągłość i planowy charakter działań podporządkowany przyjętej metodyce pracy.

Cele poszczególnych realizowanych „oprogramowań” były każdorazowo określane na początku współpracy z danym kontrahentem oraz doprecyzowywane w trakcie trwania projektów w ramach przyjętego systemu zarządzania pracami programistycznymi.

W latach 2019-2020 w ramach współpracy ze spółką C cele obejmowały opracowanie od podstaw aplikacji wspierających działalność (...), w tym: (...). Każdy z projektów miał jasno określony cel funkcjonalny, jak (...).

W latach 2020-2022, w ramach współpracy ze spółkami B. (obecnie D), (...).

W latach 2023-2025 w ramach współpracy ze spółką A, cele projektowe wyznaczane są (...).

W latach 2019-2020 zrealizowano (...). Osiągnięcia obejmowały (...).

W latach 2020-2022 zrealizowano dwa projekty.

Zasoby: własny sprzęt, finansowanie z przychodów bieżących. Osiągnięcia: (...).

W latach 2023-2025 realizowane są kwartalne funkcjonalności (...).

W latach 2019-2020, w ramach współpracy ze spółką C, harmonogramy prac opracowywane były indywidualnie dla każdego projektu (...).

W latach 2020-2022, w ramach współpracy ze spółką B. (obecnie D), harmonogramy miały charakter (...). W projekcie (...).

W latach 2023-2025, w ramach współpracy ze spółką A, stosowane są kwartalne harmonogramy rozwoju projektu (...).

Twórczy charakter działalności przejawia się w rozwiązywaniu unikalnych problemów technicznych poprzez projektowanie oryginalnych architektur i algorytmów dostosowanych do specyficznych wymagań każdego projektu.

Działania usprawniające oprogramowanie szczegółowo opisano w odpowiedzi na pytanie 3 (część „Innowacyjność” dla każdego projektu). Dodatkowe przykłady: (...).

Technologie wykorzystywane w projektach:

(...)

Nowe koncepcje i rozwiązania niewystępujące wcześniej w praktyce Wnioskodawcy:

(...)

Oryginalność polega na unikalnym połączeniu powyższych technologii i koncepcji w rozwiązania dostosowane do specyficznych wymagań biznesowych, tworzące nowe wartości niematerialne niewystępujące wcześniej w tej formie.

Oprogramowanie różni się od wcześniej funkcjonujących rozwiązań poprzez zastosowanie technologii i koncepcji niewykorzystywanych przez Wnioskodawcę w poprzednich projektach:

(...)

W odniesieniu do działalności polegającej na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikowaniu oprogramowania:

(...)

Efekty pracy, które określane mianem „Oprogramowania", zawsze stanowią utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Każdy projekt, który tworzy Wnioskodawca, zawiera unikalne rozwiązania - zarówno algorytmy, jak i strukturę kodu oraz architekturę modułów - dostosowane do specyficznych potrzeb klienta lub problemu biznesowego. Nawet jeśli wykorzystuje on powszechnie stosowane wzorce projektowe, to zawsze modyfikuje je i łączy w sposób oryginalny, co sprawia, że efekt końcowy nie powstał wcześniej w tej postaci. Oprogramowanie odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem i stanowi kreację nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Chociaż Wnioskodawca opanował szeroki zestaw technologii, każdy projekt zawiera elementy twórczego dopasowania - analizę wymagań, wybór optymalnych rozwiązań i implementację niestandardowych funkcji. Nie istnieją dwa identyczne projekty, ponieważ każdy wymaga innych decyzji projektowych, integracji z unikalnymi systemami i spełnienia odmiennych kryteriów użytkownika. Efekty pracy nie są rezultatem jedynie określonych umiejętności programistycznych o charakterze powtarzalnym, a ich rezultatów nie da się z góry określić i przewidzieć.

Choć Wnioskodawca podejmuje się implementacji specyfikacji klienta, często uczestniczy w fazie analizy i projektowania - proponuje usprawnienia interfejsu, optymalizuję wydajność, tworzy nowe moduły rozszerzające funkcjonalność. Dzięki temu oprogramowanie zawiera wkład intelektualny Wnioskodawcy, wykraczający poza czyste tłumaczenie wymagań na kod. Praca ma charakter twórczy, a nie jedynie techniczny.

Działalność w zakresie tworzenia, ulepszania i modyfikacji oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie aktualnej wiedzy z zakresu narzędzi informatycznych i technologii do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych produktów i usług.

Każdy projekt wymaga poszerzania wiedzy o nowych technologiach (...). Wiedza ta jest następnie łączona i kształtowana w unikalne rozwiązania dostosowane do specyficznych wymagań.

Działalność nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian – każda funkcjonalność wymaga twórczego podejścia, analizy wymagań, projektowania architektury oraz implementacji niestandardowych rozwiązań.

Działalność polegająca na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania jest podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych rozwiązań.

Każdy projekt wymaga poszerzenia kompetencji w zakresie nowych technologii, narzędzi i wzorców. Zwiększone zasoby wiedzy są wykorzystywane do tworzenia rozwiązań niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej.

Działalność ma charakter badawczo-rozwojowy, polegający na systematycznym zwiększaniu wiedzy i jej wykorzystywaniu do tworzenia innowacyjnych rozwiązań technologicznych.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego nastąpiło/nastąpi zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 powołanej ustawy.

W każdym przypadku, tj. zarówno tworzenia, jak i ulepszania oraz modyfikowania utworów, efekty prac Wnioskodawcy są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wytworzone, ulepszone oraz modyfikowane oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Umowy z kontrahentami regulują kwestie sposobu (trybu, zasad) przenoszenia przez Wnioskodawcę na kontrahenta praw do stworzonego utworu; sposobu jego wyodrębnienia oraz czynności realizowanych odpowiednio przez Wnioskodawcę i kontrahenta.

Umowy regulują kwestię wynagrodzenia w ten sposób, że Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie z tytułu przenoszenia na kontrahenta praw do programu komputerowego, stanowiące autorskie prawa majątkowe (kwalifikowane prawo własności intelektualnej).

Koszty, których dotyczy wniosek to: usługi księgowe, opłata za Internet, słuchawki, mikrofon, drukarka, tusz, kable, książki (literatura fachowa w zakresie programowania), smartfon, laptop, (...), router, karta pamięci, myszka, serwer, procesor, napęd, dysk, pendrive, klawiatura.

Usługi księgowe nie obejmują opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej; stanowią one prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz innych ewidencji przewidzianych w ustawach podatkowych, a także określanie podstawy opodatkowania, kwot podatków i składek.

Zakup sprzętu elektronicznego - to zakup niezbędnych do pracy składników, na które składają się: słuchawki, mikrofon, drukarka, tusz, kable, smartfon, laptop, (...), router, karta pamięci, myszka, serwer, procesor, napęd, dysk, pendrive, klawiatura.

Funkcjonalny związek wydatków z tworzonym, ulepszanym i modyfikowanym oprogramowaniem wygląda następująco:

• sprzęt elektroniczny (drukarka, tusz, kable, smartfon, laptop, (...), router, karta pamięci, myszka, serwer, procesor, napęd, dysk, pendrive, klawiatura) – są podstawowym sprzętem, na którym oprogramowanie jest tworzone, wdrażane i testowane. Są to zatem elementy konieczne, aby stworzyć oprogramowanie i wywiązać się z umowy z kontrahentem. Słuchawki, mikrofon - służą do zdalnej komunikacji z kontrahentem. Internet - niezbędny do wszelkich prac związanych z tworzeniem, ulepszaniem i modyfikowaniem oprogramowania. Książki (literatura fachowa w zakresie programowania) - służą do poszerzania wiedzy z zakresu programowania, co umożliwia świadczenie usług na najwyższym poziomie w zakresie tworzenia, ulepszania i modyfikowania oprogramowania.
• usługi księgowe – zlecone profesjonalnemu podmiotowi są niezbędne dla prawidłowych rozliczeń w zakresie należności publicznoprawnych wynikających z prowadzonej działalności polegającej na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikowaniu oprogramowania.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Ewidencja prowadzona jest od 2019 r.

W odrębnej ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia:

–każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

–przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

–koszty przypadające na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Pytania

1)Czy w związku z opisaną sytuacją Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opodatkowania stawką w wysokości 5% podatku, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę?

2)Czy w związku z opisaną sytuacją Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opodatkowania stawką w wysokości 5% podatku, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania modyfikowanego i ulepszanego przez Wnioskodawcę?

3)Czy wydatki poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na zakup sprzętu elektronicznego oraz usługi księgowe w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PDOF, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1 i 2

Wnioskodawca, w związku ze świadczonymi usługami, będzie mógł skorzystać z opodatkowania stawką 5% podatku, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania zarówno wytwarzanego przez Wnioskodawcę, jak i przez niego modyfikowanego.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na świadczeniu usług tworzenia i modyfikowania oprogramowania, co ma charakter twórczy i służy tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań na indywidualne potrzeby klienta. Oprogramowanie to stanowi przedmiot ochrony prawa autorskiego. Do tworzenia i ulepszania oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje własną wiedzę i umiejętności informatyczne. Usługi te mają charakter systematyczny i służą rozwojowi nowoczesnego oprogramowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PDOF, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego (podlegające ochronie prawnej). Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i obliczanego wg wzoru z art. 30ca ustawy o PDOF. Dochód uzyskany ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do oprogramowania w ramach świadczenia usług stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PDOF. Stanowi on bowiem dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PDOF.

W związku z powyższym Wnioskodawca spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PDOF, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

a+b × 1,3a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest tworzenie oprogramowania, do których prawa autorskie są następnie przenoszone. W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczej ponosi on wydatki na zakup sprzętu elektronicznego oraz usługi księgowe. Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PDOF i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie Oprogramowania, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PDOF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak wynika z treści wniosku, Pana działalność dotyczy tworzenia i modyfikowania oprogramowania.

Programy, które Pan wytworzył, ulepszył i zmodyfikował w okresie objętym wnioskiem.

(...)

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Z treści wniosku wynika, że tworzone, modyfikowane i ulepszane przez Pana Oprogramowanie różni się od wcześniej funkcjonujących rozwiązań poprzez zastosowanie technologii i koncepcji niewykorzystywanych przez Pana w poprzednich projektach.

Każdy projekt, który Pan tworzy zawiera unikalne rozwiązania - zarówno algorytmy, jak i strukturę kodu oraz architekturę modułów - dostosowane do specyficznych potrzeb klienta lub problemu biznesowego. Nawet jeśli wykorzystuje Pan powszechnie stosowane wzorce projektowe, to zawsze modyfikuje je i łączy w sposób oryginalny, co sprawia, że efekt końcowy nie powstał wcześniej w tej postaci. Oprogramowanie odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem i stanowi kreację nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Każdy projekt zawiera elementy twórczego dopasowania - analizę wymagań, wybór optymalnych rozwiązań i implementację niestandardowych funkcji. Nie istnieją dwa identyczne projekty, ponieważ każdy wymaga innych decyzji projektowych, integracji z unikalnymi systemami i spełnienia odmiennych kryteriów użytkownika. Efekty pracy nie są rezultatem jedynie określonych umiejętności programistycznych o charakterze powtarzalnym, a ich rezultatów nie da się z góry określić i przewidzieć.

Efekty Pana pracy zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

- zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

- nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

- nie są jedynie techniczną, a twórczą, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klientów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność, w ramach której tworzy, ulepsza i modyfikuje oprogramowanie jest prowadzona w sposób systematyczny, metodyczny, uporządkowany i zaplanowany na podstawie przygotowanych harmonogramów prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia, obejmujących: analizę wymagań, projektowanie architektury, implementację, testowanie, wdrożenie oraz utrzymanie. Cele są określane na etapie planowania, a ich osiągnięcie monitorowane w trakcie prac. Proces realizacji przebiega iteracyjnie w ramach sprintów (...) z przypisanymi terminami i zakresem zadań. Wszystkie działania są dokumentowane i realizowane zgodnie z przyjętymi standardami projektowymi.

Systematyczność polega na podziale prac na etapy i zadania z określonymi celami, terminami oraz mierzalnymi rezultatami. Postępy są monitorowane na bieżąco, a wyniki weryfikowane w ramach przeglądów kodu i testów jakości. Stosowane są narzędzia do zarządzania zadaniami (...), co zapewnia ciągłość i planowy charakter działań podporządkowany przyjętej metodyce pracy.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że działalność polegająca na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania jest podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych rozwiązań.

Każdy projekt wymaga poszerzenia kompetencji w zakresie nowych technologii, narzędzi i wzorców. Zwiększone zasoby wiedzy są wykorzystywane do tworzenia rozwiązań niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej.

Technologie wykorzystywane w projektach:

(...)

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

· nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

· łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

· kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

· wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

· planowaniu produkcji oraz

· projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wynika z treści wniosku, Pana działalność w zakresie tworzenia, ulepszania i modyfikacji oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie aktualnej wiedzy z zakresu narzędzi informatycznych i technologii do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych produktów i usług.

Każdy projekt wymaga poszerzania wiedzy o nowych technologiach (...). Wiedza ta jest następnie łączona i kształtowana w unikalne rozwiązania dostosowane do specyficznych wymagań.

Działalność nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian – każda funkcjonalność wymaga twórczego podejścia, analizy wymagań, projektowania architektury oraz implementacji niestandardowych rozwiązań.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Jak wcześniej wskazano, wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie przez Pana oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

a+b × 1,3a+b+c+d  

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z treści wniosku, zarówno w przypadku tworzenia, jak i ulepszania oraz modyfikowania utworów, efekty Pana prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosi Pan całość praw autorskich do oprogramowania na rzecz kontrahenta otrzymując za nie wynagrodzenie. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Ponadto dokonał Pan stosownych wyodrębnień w prowadzonej oddzielnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja taka jest prowadzona od 1 stycznia 2019 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Pana (modyfikowane i ulepszane) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w latach 2019-2024 i w roku 2025, jeśli okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus należy pamiętać, aby istniał związek pomiędzy:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie na potrzeby kalkulacji tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Pana – wskazane w opisie sprawy – mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu Nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego IP.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.