Interpretacja indywidualna z dnia 9 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.784.2025.1.DS
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie nieuznania wprowadzenia przez Państwa do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach rozliczanej w systemie net-metering jako odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Gmina (…) (dalej: „Gmina” lub „JST”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).
Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”), Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina wykonuje zadania własne (określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) samodzielnie lub poprzez powołane gminne jednostki organizacyjne.
Gmina dokonała montażu instalacji fotowoltaicznych (dalej: „Instalacje”) na należących do Gminy obiektach użyteczności publicznej, w szczególności na:
·Budynku Urzędu Gminy (…);
·Targowisku miejskim (…);
(dalej łącznie jako „Obiekty”).
Utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych stanowi realizację zadań własnych Gminy, wynikających z przepisów ustawy o samorządzie gminnym.
W związku z uruchomieniem instalacji fotowoltaicznych i wytwarzaniem z jej udziałem energii elektrycznej, która jest/będzie wprowadzana do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej, Gmina jest/będzie, w Jej ocenie, prosumentem energii odnawialnej w rozumieniu art. 2 pkt 27a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1361 ze zm., dalej: „ustawa o OZE”), a montowane Instalacje stanowią mikroinstalacje w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy.
Okoliczność ta znajduje odzwierciedlenie w umowach kompleksowych na sprzedaż i dystrybucję energii elektrycznej zawartych z przedsiębiorstwem energetycznym (dalej: „Przedsiębiorstwo energetyczne”). Gmina wskazuje, że umowy kompleksowe dotyczące Instalacji zamontowanych na Obiektach zostały zawarte w 2021 roku.
Przedmiotem zawartych umów kompleksowych (dalej: „Umowy”) jest świadczenie przez Przedsiębiorstwo energetyczne na rzecz Gminy usługi kompleksowej, polegającej na sprzedaży energii elektrycznej wraz z zapewnieniem świadczenia usługi jej dystrybucji oraz rozliczaniu energii elektrycznej wprowadzonej przez Gminę do sieci, wytworzonej w Instalacjach wraz z zapewnieniem usługi odbioru i przesyłania tej energii elektrycznej.
W odniesieniu do Instalacji zamontowanych na Obiektach, strony rozliczają się na zasadach net-meteringu, czyli systemu polegającego na ilościowym rozliczeniu energii wyprodukowanej przez prosumenta (Gminę) w Instalacjach i wprowadzonej do sieci z energią finalnie pobraną z sieci od dostawcy. Sposób działania tego systemu jest ściśle uregulowany w ustawie o OZE. Rozliczenia w tym zakresie są wykazywane na otrzymywanych od Przedsiębiorstwa energetycznego fakturach.
Zgodnie z ustawą o OZE oraz opartymi na jej regulacjach zapisami Umów, wyprodukowana przez Instalacje energia elektryczna jest/będzie w pierwszej kolejności zużywana na potrzeby Obiektów, a w przypadku nadwyżki jest/będzie wprowadzana do sieci energetycznej. Gmina może następnie wykorzystać taką nadwyżkę energii wytworzonej przez Instalacje i wprowadzonej do sieci w kolejnych okresach rozliczeniowych, jednak nie dłużej niż w ciągu 12 miesięcy od daty wprowadzenia tej energii do sieci.
Jak narzuca ustawa o OZE (art. 4 ust. 1 i 1a), Przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje/dokonywać będzie rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Gminę do sieci wobec ilości energii pobranej z tej sieci w stosunku ilościowym 1 do 0,7 z wyjątkiem mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej nie większej niż 10 kW, dla których ten stosunek ilościowy wynosi 1 do 0,8. Oznacza to, że za każdy 1 kWh energii wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej po rozliczeniu (odjęciu) po stronie prosumenta (Gminy) pozostaje do wykorzystania odpowiednio 0,7 kWh lub 0,8 kWh, które podlega potrąceniu z energią pobraną z sieci Przedsiębiorstwa energetycznego. Innymi słowy, w ramach tego systemu Gmina płaci Przedsiębiorstwu energetycznemu nie za cały pobrany w danym okresie prąd, ale tylko za liczbę kWh pozostałą po potrąceniu prądu wprowadzonego przez nią do sieci (z uwzględnieniem ww. współczynnika 0,7 lub 0,8).
Za świadczone usługi przez Przedsiębiorstwo energetyczne, Gmina jest/będzie zobowiązana do ponoszenia opłat na podstawie wystawianych przez ww. kontrahenta faktur VAT. Gmina jednocześnie wskazuje, że z tytułu wprowadzenia przez Nią energii elektrycznej do sieci energetycznej nie otrzymuje/nie będzie otrzymywała od Przedsiębiorstwa energetycznego żadnego wynagrodzenia (powyżej opisany mechanizm wyczerpuje roszczenia Gminy wobec Przedsiębiorstwa energetycznego z tego tytułu).
Zgodnie z art. 4 ust. 10 pkt 1 ustawy o OZE, pobrana energia elektryczna podlegająca rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 1a tej ustawy, jest zużyciem energii wyprodukowanej na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej i nie stanowi sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.
W przypadku niewykorzystania przez Gminę w ciągu 12 miesięcy nadwyżki energii elektrycznej wprowadzonej przez nią do sieci energetycznej, taką nieodebraną energią dysponować będzie Przedsiębiorstwo energetyczne (art. 4 ust. 11 ustawy o OZE).
Pytanie
Czy wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach zamontowanych na Obiektach, rozliczane w systemie net-metering, stanowi/będzie stanowić odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach zamontowanych na Obiektach, rozliczane w systemie net-metering, nie stanowi/ nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Uzasadnienie stanowiska Gminy
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednocześnie, zgodnie art. 4 ust. 1 ustawy o OZE, Przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:
a) większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,7;
b)nie większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,8.
Stosownie do treści przywołanego art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE, wspomnianego w powyższym akapicie rozliczenia dokonuje się na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dokonującego pomiaru ilości energii elektrycznej w punkcie poboru energii prosumenta energii odnawialnej.
Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o OZE, rozliczeniu podlega energia elektryczna wprowadzona do sieci dystrybucyjnej nie wcześniej niż na 12 miesięcy przed datą wprowadzenia energii do sieci. Jako datę wprowadzenia energii elektrycznej do sieci przyjmuje się ostatni dzień danego miesiąca kalendarzowego, w którym ta energia została wprowadzona do sieci, z zastrzeżeniem, że niewykorzystana energia elektryczna w danym okresie rozliczeniowym przechodzi na kolejne okresy rozliczeniowe, jednak nie dłużej niż na kolejne 12 miesięcy od daty wprowadzenia tej energii do sieci.
Stosownie do art. 4 ust. 10 ustawy o OZE, pobrana energia elektryczna podlegająca rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 1a wspomnianego artykułu, jest zużyciem energii wyprodukowanej na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej i nie stanowi:
1)sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju,
2)zużycia energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu
– w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1542, 1598 i 1723).
W świetle tego przepisu należy uznać, że nadwyżka energii wyprodukowanej w Instalacjach i wprowadzone przez Gminę do sieci energetycznej, którą następnie Gmina zużywa w kolejnych okresach – nie przechodzi na własność Przedsiębiorstwa energetycznego. Gmina może ją bowiem swobodnie zużyć w kolejnych okresach i takie zużycie na mocy ustawy nie stanowi sprzedaży energii elektrycznej. W konsekwencji nie dochodzi tu po stronie Gminy do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.
Instalacje rozliczane są w ramach systemu opustów, tzw. net-meteringu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o OZE. Oznacza to, że Przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci energetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta (Gminę).
Sieć elektroenergetyczna w systemie rozliczeń net-metering działa jako „magazyn” nadwyżki energii wyprodukowanej przez Instalacje, która nie zostaje zużyta na bieżąco, a którą można pobrać w momentach, gdy instalacja fotowoltaiczna nie produkuje wystarczającej ilości energii (np. w nocy). Odbiór ten jest ograniczony opustem, który w zależności od wielkości instalacji może wynosić 30% (0,3) lub 20% (0,2) energii oddanej do sieci.
Wprowadzona do sieci energetycznej nadwyżka prądu będzie magazynowana przez Przedsiębiorstwo energetyczne, a Gmina będzie uprawniona do jej odbioru i wykorzystania w ciągu 12 miesięcy. Tym samym, w ocenie Gminy, nie dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Jednocześnie w przypadku niewykorzystania wyprodukowanej przez Instalacje energii elektrycznej, Gmina nie otrzyma od Przedsiębiorstwa energetycznego jej ekwiwalentu, a nadwyżka energii elektrycznej przepadnie. Tym samym wskazane czynności nie mają charakteru odpłatnego – Gmina nie otrzymuje od Przedsiębiorstwa energetycznego wynagrodzenia z tytułu wprowadzonej energii do sieci.
W konsekwencji, wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach zamontowanych na Obiektach, rozliczanych w systemie net-metering nie stanowi/ nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 13 marca 2025 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.7.2025.2.RMA, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) wskazał, że: „(…) wprowadzanie przez Państwa do sieci elektroenergetycznej energii wyprodukowanej w instalacjach nr 1 i 2 rozliczanych w systemie „net-metering” nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z opisu stanu faktycznego wynika, że wyprodukowana za pomocą instalacji energia jest zużywana na Państwa własne potrzeby – w celu realizacji zadań statutowych (odpowiednio zasilania Państwa budynku administracyjnego Rejonu (...) oraz utrzymania toalet w Miejscu Obsługi Podróżnych przy drodze (...)). Jednocześnie jak wynika z ww. przepisów ustawy o OZE, jak również z zawartej przez Państwa umowy, jako prosument energii odnawialnej dokonują Państwo zarówno zakupu energii elektrycznej, jak i wytworzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia na potrzeby własne. Prosument nie zajmuje się przy tym sprzedażą wytworzonej energii elektrycznej. Całość wytworzonej energii przeznaczona jest na zaspokojenie jego potrzeb własnych. W przypadku nadwyżki ilości energii wprowadzonej do sieci nad ilością energii pobranej z sieci różnica podlega rozliczeniu w przyszłych okresach rozliczeniowych. Prawo prosumenta do rozliczenia nadwyżki jest określone czasowo. Nierozliczona w okresie 365 dni nadwyżka „przepada” i pozostaje do dyspozycji sprzedawcy. Prosument nie jest w takim wypadku uprawniony do otrzymania wynagrodzenia za nierozliczoną nadwyżkę energii. Zatem wprowadzanie przez Państwa do sieci elektroenergetycznej energii wyprodukowanej w instalacjach fotowoltaicznych nr 1 i 2 rozliczanych w systemie net-metering nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
Tożsamy pogląd został zaprezentowany również w interpretacji indywidualnej z 6 sierpnia 2025 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.307.2025.1.PM, w której DKIS stwierdził: „(…) opodatkowana podatkiem od towarów i usług będzie co do zasady energia elektryczna wprowadzona do sieci przez producenta w przypadku, gdy wystąpi z tego tytułu wynagrodzenie. Przy czym wobec funkcjonującego na gruncie ustawy o OZE systemu tzw. „net-meteringu”, o którym mowa w ww. art. 4 ust. 1 tej ustawy, należy uznać, że opodatkowaniu podlegać będzie w takim przypadku nadwyżka energii elektrycznej wprowadzonej przez producenta do sieci, nad energią przez niego z sieci pobraną. Natomiast w przypadku, gdy prosument energii elektrycznej nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za nadwyżki wyprodukowanej energii i nadwyżki te w określonych terminach „przepadają”, nie uznaje się takich czynności za opodatkowane VAT. Zatem wprowadzanie przez Państwa do sieci elektroenergetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach, rozliczanej – jak wskazali Państwo – zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o OZE (tj. w systemie „net-metering”), nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika, że wyprodukowana za pomocą Instalacji energia jest zużywana na Państwa własne potrzeby – w celu realizacji zadań statutowych. Całość wytworzonej energii przeznaczona jest na zaspokojenie państwa potrzeb własnych. Niewykorzystana w określonym terminie nadwyżka energii przepada. Zatem wprowadzanie przez Państwa do sieci elektroenergetycznej energii wyprodukowanej w Instalacji rozliczanej zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o OZE, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
Analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez DKIS w następujących interpretacjach indywidualnych:
-z 24 kwietnia 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.21.2023.2.HW,
-z 11 sierpnia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.281.2023.3.AM,
-z 13 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.632.2019.5.ŻR.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r.poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W rozumieniu art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
6) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;
22) sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bezwzględnym warunkiem dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wskazać należy, że nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:
1.Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
2.Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak wynika z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 2 pkt 19 i 27a ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1361 ze zm.), zwanej dalej ustawą o OZE:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
19) mikroinstalacja - instalację odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW;
27a) prosument energii odnawialnej - odbiorcę końcowego wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2023 r. poz. 773).
Stosownie do art. 3 ustawy o OZE:
Podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie – Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej:
1)w mikroinstalacji;
2)w małej instalacji;
3)wyłącznie z biogazu rolniczego, w tym w kogeneracji w rozumieniu art. 3 pkt 33 ustawy – Prawo energetyczne;
4)wyłącznie z biopłynów.
W myśl z art. 4 ust. 1 ustawy o OZE:
Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:
1)większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,7;
2)nie większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,8.
Stosownie do art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE:
Rozliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 1a, w odniesieniu do prosumenta energii odnawialnej - dokonuje się z uwzględnieniem zasad, o których mowa w ust. 2a-2d, na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dokonującego pomiaru ilości energii elektrycznej w punkcie poboru energii prosumenta energii odnawialnej;
Zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o OZE:
Rozliczeniu podlega energia elektryczna wprowadzona do sieci dystrybucyjnej nie wcześniej niż na 12 miesięcy przed datą wprowadzenia energii do sieci. Jako datę wprowadzenia energii elektrycznej do sieci przyjmuje się ostatni dzień danego miesiąca kalendarzowego, w którym ta energia została wprowadzona do sieci, z zastrzeżeniem, że niewykorzystana energia elektryczna w danym okresie rozliczeniowym przechodzi na kolejne okresy rozliczeniowe, jednak nie dłużej niż na kolejne 12 miesięcy od daty wprowadzenia tej energii do sieci.
Stosownie do art. 4 ust. 10 ustawy o OZE:
Pobrana energia elektryczna podlegająca rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest zużyciem energii wyprodukowanej na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej i nie stanowi:
1)sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju,
2)zużycia energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu
– w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 143, z późn. zm.).
W myśl art. 4 ust. 10a ustawy o OZE:
W zakresie pobranej energii elektrycznej podlegającej rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 1a, nie stosuje się obowiązków, o których mowa w:
1)art. 52 ust. 1;
2)art. 10 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2166).
Natomiast art. 4 ust. 11 pkt 1 ustawy o OZE stanowi, że:
W przypadku gdy prosument energii odnawialnej w ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, nie odbierze energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie 12 miesięcy od daty jej wprowadzenia do sieci zgodnie z ust. 5, to nieodebraną energią dysponuje sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w celu pokrycia kosztów rozliczenia, w tym opłat, o których mowa w ust. 4.
Zgodnie z art. 4d ust. 2 ustawy o OZE:
Z rozliczeń, o których mowa w art. 4 ust. 1, korzysta prosument energii odnawialnej, którego mikroinstalacja została przyłączona do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej:
1)po 31 marca 2022 r. na podstawie kompletnego i poprawnego zgłoszenia, o którym mowa w art. 7 ust. 8d ustawy - Prawo energetyczne, złożonego przez tego prosumenta energii odnawialnej w terminie do 31 marca 2022 r., z zastrzeżeniem ust. 3;
2)do 31 marca 2022 r., ale wprowadzenie energii elektrycznej do tej sieci nastąpiło po raz pierwszy po 31 marca 2022 r.;
3)po 31 marca 2022 r. na podstawie kompletnego i poprawnego zgłoszenia, o którym mowa w art. 7 ust. 8d ustawy - Prawo energetyczne, złożonego w terminie do 31 grudnia 2023 r., w przypadku gdy prosument ten w terminie do 31 marca 2022 r. zawarł umowę na zakup, montaż lub dofinansowanie tej mikroinstalacji z jednostką samorządu terytorialnego lub innym podmiotem, który realizuje projekt, o którym mowa w art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz.U. z 2020 r. poz. 818), dofinansowany w ramach regionalnego programu operacyjnego, o którym mowa w art. 2 pkt 17 lit. c tej ustawy, z uwzględnieniem ust. 6.
Na mocy art. 4 ust. 8 ustawy o OZE:
Wytwarzanie i wprowadzanie do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej energii elektrycznej, o której mowa w ust. 1 oraz ust. 1a, przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej niebędącego przedsiębiorcą, o którym mowa w ustawie - Prawo przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 tej ustawy.
Należy zauważyć, że do dnia 14 lipca 2018 r. obowiązywał art. 4 ust. 9 ustawy o OZE, zgodnie z którym wprowadzanie energii elektrycznej do sieci, a także pobieranie tej energii z sieci, o których mowa w ust. 1, nie są świadczeniem usług ani sprzedażą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wskazany art. 4 ust. 9 ustawy o OZE został uchylony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. 2018 r. poz. 1276). Co do zasady zatem czynności, o których mowa w tym przepisie, mogą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o ile są dokonywane przez podatników tego podatku.
W wyroku w sprawie C-219/12 Fuchs Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że:
„Eksploatacja zainstalowanego na służącym prywatnym celom domu mieszkalnym lub obok niego modułu fotowoltaicznego, skonstruowanego w ten sposób, że po pierwsze ilość wytworzonej energii elektrycznej jest zawsze niższa od ilości energii elektrycznej ogółem zużytej przez użytkownika modułu do celów prywatnych, a po drugie energia ta jest dostarczana do sieci za wynagrodzeniem o charakterze stałym, stanowi „działalność gospodarczą” w rozumieniu tych przepisów”.
Z opisu sprawy wynika, że:
-są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
-dokonali Państwo montażu instalacji fotowoltaicznych na należących do Gminy obiektach użyteczności publicznej, tj. Budynku Urzędu Gminy oraz Targowisku miejskim;
-w 2021 roku zawarli Państwo umowy kompleksowe na sprzedaż i dystrybucję energii elektrycznej z przedsiębiorstwem energetycznym;
-są Państwo prosumentem energii odnawialnej w rozumieniu art. 2 pkt 27a ustawy o odnawialnych źródłach;
-zamontowane Instalacje stanowią mikroinstalacje w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach;
-w odniesieniu do Instalacji zamontowanych na ww. obiektach, strony rozliczają się na zasadach net-meteringu, czyli systemu polegającego na ilościowym rozliczeniu energii wyprodukowanej przez prosumenta (Gminę) w Instalacjach i wprowadzonej do sieci z energią finalnie pobraną z sieci od dostawcy;
-wyprodukowana przez Instalacje energia elektryczna jest/będzie w pierwszej kolejności zużywana na potrzeby ww. obiektów, a w przypadku nadwyżki jest/będzie wprowadzana do sieci energetycznej;
-następnie mogą Państwo wykorzystać taką nadwyżkę energii wytworzonej przez Instalacje i wprowadzonej do sieci w kolejnych okresach rozliczeniowych, jednak nie dłużej niż w ciągu 12 miesięcy od daty wprowadzenia tej energii do sieci;
-w przypadku niewykorzystania przez Państwa w ciągu 12 miesięcy nadwyżki energii elektrycznej wprowadzonej przez Państwa do sieci energetycznej, taką nieodebraną energią dysponować będzie Przedsiębiorstwo energetyczne;
-przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje/dokonywać będzie rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Państwa do sieci wobec ilości energii pobranej z tej sieci w stosunku ilościowym 1 do 0,7 z wyjątkiem mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej nie większej niż 10 kW, dla których ten stosunek ilościowy wynosi 1 do 0,8. Oznacza to, że za każdy 1 kWh energii wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej po rozliczeniu (odjęciu) po stronie prosumenta (Gminy) pozostaje do wykorzystania odpowiednio 0,7 kWh lub 0,8 kWh, które podlega potrąceniu z energią pobraną z sieci Przedsiębiorstwa energetycznego. Innymi słowy, w ramach tego systemu Gmina płaci Przedsiębiorstwu energetycznemu nie za cały pobrany w danym okresie prąd, ale tylko za liczbę kWh pozostałą po potrąceniu prądu wprowadzonego przez nią do sieci (z uwzględnieniem ww. współczynnika 0,7 lub 0,8);
-za świadczone usługi przez przedsiębiorstwo energetyczne, są/będą Państwo zobowiązani do ponoszenia opłat na podstawie wystawianych przez ww. kontrahenta faktur VAT;
-z tytułu wprowadzenia przez Gminę energii elektrycznej do sieci energetycznej nie otrzymuje/ nie będzie otrzymywała od przedsiębiorstwa energetycznego żadnego wynagrodzenia;
-pobrana energia elektryczna podlegająca rozliczeniu i jest zużyciem energii wyprodukowanej na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej i nie stanowi sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach zamontowanych na Obiektach, rozliczane w systemie net-metering, stanowi/będzie stanowić odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
Mając na uwadze przepisy prawa oraz opis sprawy należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co do zasady podlegają czynności wykonywane odpłatnie.
Tym samym opodatkowana podatkiem od towarów i usług będzie, co do zasady energia elektryczna wprowadzona do sieci przez producenta w przypadku, gdy wystąpi z tego tytułu wynagrodzenie. Przy czym wobec funkcjonującego na gruncie ustawy o OZE systemu tzw. „net-meteringu”, o którym mowa w ww. art. 4 ust. 1 tej ustawy, należy uznać, że opodatkowaniu podlegać będzie w takim przypadku nadwyżka energii elektrycznej wprowadzonej przez producenta do sieci, nad energią przez niego z sieci pobraną.
Natomiast w przypadku, gdy prosument energii elektrycznej nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za nadwyżki wyprodukowanej energii i nadwyżki te w określonych terminach „przepadają”, nie uznaje się takich czynności za opodatkowane VAT.
Zatem wprowadzanie przez Państwa do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach, rozliczanej – jak wskazali Państwo – w systemie „net-metering” (zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o OZE), nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika, że wyprodukowana przez Instalacje energia elektryczna jest/będzie w pierwszej kolejności zużywana na potrzeby ww. obiektów, a w przypadku nadwyżki jest/będzie wprowadzana do sieci energetycznej. Następnie mogą Państwo wykorzystać taką nadwyżkę w kolejnych okresach rozliczeniowych, jednak nie dłużej niż w ciągu 12 miesięcy od daty wprowadzenia tej energii do sieci. Jednakże w przypadku niewykorzystania jej przez Państwa w ciągu 12 miesięcy, taką nieodebraną energią dysponować będzie Przedsiębiorstwo energetyczne. Nadto wskazali Państwo, że z tytułu wprowadzenia przez Państwa energii elektrycznej do sieci energetycznej nie otrzymują/nie będą otrzymywać Państwo od przedsiębiorstwa energetycznego żadnego wynagrodzenia.
W konsekwencji wprowadzanie przez Państwa do sieci elektroenergetycznej energii wyprodukowanej w Instalacji rozliczanej zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o OZE, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowanie
Wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej energii wyprodukowanej w Instalacjach zamontowanych na Obiektach, rozliczane w systemie net-metering, nie stanowi/nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Tym samym, Państwa stanowisko uznałem jako prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,
-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
