Interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.484.2025.1.BJ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 października 2025 r. za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy Spółka dokonując zapłaty za nabyte Należności licencyjne bezpośrednio do Spółki A i będąc w posiadaniu certyfikatu rezydencji oraz oświadczenie beneficjenta rzeczywistego otrzymanych od Spółki B zachowując należytą staranność posiada prawo zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz brzmienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla kraju siedziby Spółki B,

2. czy Spółka dokonując zapłaty za nabyte Należnościlicencyjne bezpośrednio do Spółki A po zakończeniu roku powinna sporządzić i wysłać informację IFT-2R dla Spółki B.

Treść wniosku jest następująca:

Opisstanufaktycznego

X spółka z ograniczona odpowiedzialnością (dalej jako „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym celem gospodarczym jest odpłatne udostępnienie użytkownikom prawa do dystrybucji (…) (dalej jako „Należności licencyjne”) na mocy, których kontrahenci (odbiorcy) mogą korzystać z praw do odbioru i (…). W tym celu Spółka w pierwszej kolejności uzyskuje prawo do dystrybucji praw do (…) od dostawcy, a następnie dokonuje ich dalszego odpłatnego przekazania. Spółka nabywa prawo do dystrybucji praw do (…) od podmiotów z siedzibą poza granicami kraju. Dokonując zapłaty Należności licencyjnych na rzecz zagranicznych kontrahentów Spółka pobiera podatek u źródła zgodnie z brzmieniem przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lipca 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 – dalej jako „Ustawa”). W celu zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła wynikającej z treści danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz dla zachowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy Spółka pobiera od kontrahentów oświadczenia dotyczące statusu beneficjenta rzeczywistego względem wypłacanych należności licencyjnych. Spółka zawarła umowę z jednym z kontrahentów z siedzibą we Włoszech (dalej jako „Spółka A”), na mocy której nabywa Należności licencyjne związane z prawem do dystrybucji (…). Spółka A jest spółką kapitałową prawa włoskiego, którego 100% właścicielem jest inny podmiot gospodarczy prawa włoskiego – również spółka (dalej jako „Właściciel” lub „Spółka B”). Dodatkowo Spółka uzyskała informację, że Spółka A pełni jedynie rolę spółki dystrybucyjnej, a beneficjentem rzeczywistym opisanych we wniosku należności licencyjnych jest Spółka B. Płacone przez Spółkę Należności licencyjne na rzecz Spółki A, które następnie będą przekazywane do Spółki B nie zmieniają swojego charakteru. Powyższe oznacza, że płatności przekazywane od Spółki do Spółki A oraz od Spółki A do Spółki B są rodzajowo tożsame.

Jednocześnie zgodnie z posiadaną wiedzą Spółka B z tytułu otrzymanych Należności licencyjnych rozpoznaje przychód w kraju swojej rezydencji podatkowej (tj. we Włoszech).

W związku z powyższym pojawiła się wątpliwość czy dokonując zapłaty za Należności licencyjne do Spółki A w celu zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka powinna uzyskać certyfikat rezydencji oraz stosowne oświadczenia dotyczące statusu beneficjenta rzeczywistego od „Spółki B” oraz jaki podmiot uwzględnić przy sporządzeniu informacji IFT 2R.

Powyższe wątpliwości związane są z niejednolitą linią interpretacyjną dotyczącą zastosowania koncepcji look-throuh approach”.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarte zostały również we własnym stanowisku w sprawie gdzie wskazaliście Państwo, że zgodnie z otrzymanymi przez Spółkę od kontrahenta informacjami Spółka A działa wyłącznie jako spółka zależna zajmująca się udzielaniem praw i pobieraniem należności w imieniu Spółki B.

W związku z powyższym należy uznać, że Spółka A nie jest podatnikiem osiągającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w rozumieniu art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Pełni jedynie rolę pośrednika, który przekazuje wskazane wynagrodzenie na rzecz Spółki B, która jest faktycznym właścicielem Należności licencyjnych (beneficjentem rzeczywistym).

Powyższe potwierdza także treść postawionego przez Państwa pytania Nr 1.

Pytania

1. Czy Spółka dokonując zapłaty za nabyte Należności licencyjne bezpośrednio do Spółki A i będąc w posiadaniu certyfikatu rezydencji oraz oświadczenie beneficjenta rzeczywistego otrzymanych od Spółki B zachowując należytą staranność posiada prawo zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz brzmienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla kraju siedziby Spółki B?

2. Czy Spółka dokonując zapłaty za nabyte Należnościlicencyjne bezpośrednio do Spółki A po zakończeniu roku powinna sporządzić i wysłać informację IFT-2R dla Spółki B?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1)

Zdaniem Spółki w opisanym przypadku Spółka powinna zweryfikować możliwość zastosowania stawki podatku u źródła według stawki właściwej dla umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla beneficjenta rzeczywistego wypłacanych należności, tj. Spółki B. W przypadku posiadania certyfikatu rezydencji Spółki B oraz stosownego oświadczenia dotyczącego statusu beneficjenta rzeczywistego Spółka będzie miała prawa do zastosowana stawki podatku zgodnie z daną umową o unikaniu podwójnego opodatkowania. Powyższe działanie wynika z uwzględnienia koncepcji look through approach.

Artykuł 3 ust. 2 Ustawy stanowi, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej naterytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

5) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

6) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

7) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, rzeczywistym właścicielem jest podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychody nierezydentów z tytułu uzyskanych w Polsce praw autorskich i praw pokrewnych (należności licencyjne) są opodatkowane 20% stawką podatku u źródła.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT płatnika z podatnikiem. W celu pobrania podatku u źródła według właściwej stawki kluczowa jest identyfikacja podatnika osiągającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody z tytułu Należności licencyjnych należnych od Spółki.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z otrzymanymi przez Spółkę od kontrahenta informacjami Spółka A działa wyłącznie jako spółka zależna zajmująca się udzielaniem praw i pobieraniem należności w imieniu Spółki B.

W związku z powyższym należy uznać, że Spółka A nie jest podatnikiem osiągającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w rozumieniu art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Pełni jedynie rolę pośrednika, który przekazuje wskazane wynagrodzenie na rzecz Spółki B, która jest faktycznym właścicielem Należności licencyjnych (beneficjentem rzeczywistym).

W omawianej sprawie koncepcja look-through approach powinna być wywiedziona już z samej identyfikacji podatnika na gruncie art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o CIT.

Należy wskazać, że Spółka A nie działa w charakterze podatnika, a zatem powinna być więc pominięte dla celów wyboru właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz określenia właściwej stawki podatku u źródła.

Obowiązki w zakresie podatku u źródła powinny być przez Wnioskodawcę jako płatnika identyfikowane względem podmiotu, który działa jako podatnik wobec otrzymywanych należności, tj. wobec Spółki B.

Mając powyższe na uwadze zdaniem Spółki w opisanej sprawie powinna ona dla celów określenia właściwej stawki podatku u źródła o który mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT posłużyć się dokumentacją przedstawioną przez beneficjenta rzeczywistego wypłacanych Należności licencyjnych, tj. Spółki B oraz zapisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla kraju siedziby Spółki B.

Ad 2)

Zdaniem Spółki, jeżeli zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w uzasadnieniu pytania nr 1 podmiotem zagranicznym, który powinien być rozpatrywany w kontekście definicji podatnika zagranicznego (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) jest Spółka B, to dla tego podmiotu należy przygotować informację IFT 2R.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, płatnicy podatku u źródła dokonujący wypłat podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, są obowiązani przesłać podatnikom oraz urzędom skarbowym w odpowiednim terminie informacje sporządzone według ustalonego wzoru (informacja IFT-2R) w zakresie dokonanych wypłat oraz pobranego podatku.

W składanej informacji IFT-2R płatnik zobowiązany przy tym jest do wskazania podatnika w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT dokonanej w danym roku wypłaty.

W analizowanym przypadku kwalifikacja podatkowa wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby podmiotu będącego beneficjentem rzeczywistym zgodnie z klauzulą „look through approach”.

Za podatnika (w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) podatku u źródła w zakresie dokonywanej przez Spółkę wypłaty należności licencyjnych należy uznać Spółkę B.

Tym samym, zdaniem Spółki w przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania 1 za prawidłowe, w związku z wypłatą opisanych Należności licencyjnych Spółka jest (oraz będzie w przyszłości) zobowiązana do wskazania jako podatnika w składanej za dany rok do urzędu skarbowego informacji IFT-2R Spółkę B, tj. rzeczywistego beneficjenta należności licencyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Przede wszystkim, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, kto, tj. jaki podmiot jest rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT wypłacanych przez Państwa należności licencyjnych. Państwa wskazanie w tym zakresie potraktowano, jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy.

Nadmienić przy tym należy, że stosownie do przepisu art. 14b § 2a pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej, kwestia powyższa nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy,

za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak wynika z powyższego, przychody nierezydentów z tytułu uzyskanych w Polsce praw autorskich i praw pokrewnych (należności licencyjne) są opodatkowane 20% stawką podatku u źródła.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,

osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT,

przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374, dalej: „umowa polsko-włoska”),

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 umowy polsko-włoskiej,

Określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 umowy polsko-włoskiej,

Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do takiego zakładu lub stałej placówki. W takim wypadku należności licencyjne podlegają opodatkowaniu w tym drugim Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem.

Z opisu sprawy wynika m.in., że jesteście Państwo podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Prowadzicie Państwo działalność gospodarczą, której podstawowym celem gospodarczym jest odpłatne udostępnienie użytkownikom prawa do dystrybucji praw do (…) (Należności licencyjne) na mocy, których kontrahenci (odbiorcy) mogą korzystać z praw do odbioru i (…). W tym celu uzyskujecie Państwo prawo do dystrybucji praw do (…) od dostawcy, a następnie dokonujecie ich dalszego odpłatnego przekazania. Nabywacie Państwo prawo do dystrybucji praw do (…) od podmiotów z siedzibą poza granicami kraju. Dokonując zapłaty Należności licencyjnych na rzecz zagranicznych kontrahentów pobieracie Państwo podatek u źródła. W celu zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła wynikającej z treści danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz dla zachowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy pobieracie Państwo od kontrahentów oświadczenia dotyczące statusu beneficjenta rzeczywistego względem wypłacanych należności licencyjnych.

Zawarliście Państwo umowę z jednym z kontrahentów z siedzibą we Włoszech (Spółka A), na mocy której nabywacie Należności licencyjne związane z prawem do dystrybucji (…). Spółka A jest spółką kapitałową prawa włoskiego, którego 100% właścicielem jest inny podmiot gospodarczy prawa włoskiego – również spółka (dalej jako „Właściciel” lub „Spółka B”). Uzyskaliście Państwo informację, że Spółka A pełni jedynie rolę spółki dystrybucyjnej, a beneficjentem rzeczywistym opisanych we wniosku należności licencyjnych jest Spółka B. Płacone przez Państwa Należności licencyjne na rzecz Spółki A, które następnie będą przekazywane do Spółki B nie zmieniają swojego charakteru. Płatności przekazywane od Państwa do Spółki A oraz od Spółki A do Spółki B są rodzajowo tożsame. Spółka B jest rzeczywistym właścicielem otrzymanych Należności licencyjnych, który rozpoznaje z tego tytułu przychód w kraju swojej rezydencji podatkowej (tj. we Włoszech).

Państwa wątpliwość w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 dotyczy kwestii ustalenia, czy Spółka dokonując zapłaty za nabyte Należności licencyjne bezpośrednio do Spółki A i będąc w posiadaniu certyfikatu rezydencji oraz oświadczenie beneficjenta rzeczywistego otrzymanych od Spółki B zachowując należytą staranność posiada prawo zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz brzmienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla kraju siedziby Spółki B.

W tym też kontekście zauważyć należy, że dla ustalenia możliwości zastosowania preferencyjnych warunków opodatkowania wynikających z zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie osoby podatnika. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega bowiem podatnik osiągający przychody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i to w stosunku do tego podatnika mogą znaleźć zastosowanie warunki takiej umowy.

Odnosząc się do powyższej kwestii, w złożonym wniosku odwołali się Państwo do koncepcji „look through approach”, do której stosowania – co do zasady – organy podatkowe nie są zobowiązane.

Możliwość zastosowania ww. koncepcji na gruncie stosowania preferencji wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest uzależniona od łącznego spełnienia wskazanych poniżej warunków.

Otóż, płatnik każdorazowo musi dokonać weryfikacji odbiorców wypłacanych należności pod kątem posiadania statusu Beneficial Owner (dalej: BO) w celu zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku u źródła przy wypłacie należności licencyjnych (także wówczas gdy dana UPO nie zawiera klauzuli BO). Taki obowiązek wynika z celu zawieranych UPO, jakim jest eliminacja podwójnego opodatkowania. Przy czym, UPO nie mogą być nadużywane poprzez tworzenie i wykorzystywanie sztucznych podmiotów, np. pośredników nieprowadzących rzeczywistej działalności gospodarczej, zajmujących się wyłącznie przekazywaniem należności. Dlatego weryfikowanie statusu BO jest konieczne, aby zapobiegać zjawisku tzw. „treaty shopping”. Co więcej celem UPO jest zapewnienie zwolnienia lub obniżonej stawki dla wypłacanej z państwa źródła określonej rodzajowo należności. Innymi słowo, UPO ograniczają władztwo podatkowe państwa źródła dla określonej kategorii płatności. Dlatego jeżeli polski płatnik wypłaca określoną należność, to aż do poziomu rzeczywistego właściciela w łańcuchu podmiotów powinna ona zostać przekazywana w tej samej formie. Ponadto, płatnik każdorazowo powinien także ustalić, czy rzeczywisty właściciel należności rozpoznaje w swoim kraju przychód podatkowy z tytułu otrzymanej należności i spełnia on warunki do zastosowania preferencji wynikające z danej UPO.

Tak więc w przypadku wypłaty należności licencyjnych, płatnik musi każdorazowo ustalić BO wypłacanej należności, czy rozpoznaje on przychód w swoim państwie rezydencji, a także to czy płatność przekazywana w łańcuchu nie zmieniła swego charakteru.

Jak wynika z wniosku:

1.Spółka A pełni jedynie rolę pośrednika, który przekazuje wskazane wynagrodzenie na rzecz Spółki B,

2.beneficjentem rzeczywistym należności licencyjnych jest Spółka B,

3.Należności licencyjne na rzecz Spółki A, przekazywane do Spółki B - nie zmieniają swojego charakteru,

4.Spółka B z tytułu otrzymanych Należności licencyjnych rozpoznaje przychód w kraju swojej rezydencji podatkowej (tj. we Włoszech).

Biorąc powyższe pod uwagę, uprawnieni są Państwo do zastosowania preferencji wynikającej z UPO zawartej z Włochami, a więc obniżonej stawki podatkowej przewidzianej w tej umowie do opodatkowania należności licencyjnych, o ile oczywiście Spółka B nie posiada zakładu w Polsce i w istocie dochowają Państwo należytej staranności o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, co oznacza, że weryfikowana jest przez Państwa zgodność otrzymanych dokumentów oraz informacji dotyczących rzeczywistego właściciela należności licencyjnych, uwzględniając dostępne publicznie dane oraz okoliczności faktyczne i prawne.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, z ww. zastrzeżeniem należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT,

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f

- na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2

oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1) art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

W myśl art. 26 ust. 3a ustawy o CIT,

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że

Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy określony podmiot dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT, to ma on obowiązek wypełniania formularza IFT-2/IFT-2R.

Skoro zatem, rzeczywistym właścicielem wskazanych we wniosku Należności licencyjnych, jest Spółka B, której certyfikat rezydencji będziecie Państwo posiadać, to jesteście zobowiązani do sporządzenia informacji IFT-2/2R w której wykazane zostaną przychody/dochody podatnika a więc Spółki B i złożenia tej informacji do właściwego urzędu skarbowego.

W konsekwencji Państwa stanowisko, wskazujące, że w związku z wypłatą opisanych Należności licencyjnych Spółka jest (oraz będzie w przyszłości) zobowiązana do wskazania jako podatnika w składanej za dany rok do urzędu skarbowego informacji IFT-2R - Spółkę B, tj. rzeczywistego beneficjenta należności licencyjnych, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.