Interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.490.2025.1.PK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na dodatek dla pracowników z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce.

Wnioskodawca zapewnia wybranym pracownikom samochody służbowe, które są przez nich wykorzystywane w celu realizowania obowiązków służbowych. W celu zapewnienia pojazdów pracownikom Spółka zawiera umowy leasingu operacyjnego i ponosi w związku z tym szereg wydatków. Oprócz kosztów związanych z obsługą leasingu, Spółka ponosi także koszty eksploatacji aut, takie jak zakup paliwa, naprawy, ubezpieczenia, opłaty serwisowe czy też opłaty za autostrady, myjnie, parkingi.

Niewykluczone, że w przyszłości Spółka oprócz umów leasingu operacyjnego będzie zawierała również umowy najmu krótkoterminowego, w związku z czym będzie ponosić koszty związane z ich obsługą.

W celu redukcji wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom samochodów służbowych, w oparciu o Politykę Samochodową Spółki, wprowadziła ona możliwość rezygnacji przez pracowników z przyznania samochodu służbowego. W celu zrekompensowania pracownikom faktu, iż Spółka nie musi ponosić wydatków związanych z pozyskaniem i utrzymaniem samochodów, Spółka oferuje pracownikom dodatek za rezygnację z samochodu służbowego (dalej: „Dodatekˮ) w określonej stałej kwocie wynikającej z aktualnej Polityki Samochodowej Spółki, która jest niezależna m.in. od stopnia wykorzystania samochodu prywatnego do celów służbowych.

Pracownicy, którym ze względu na pełnione stanowisko przysługuje samochód służbowy mogą zrezygnować z niego na swój wniosek, podpisując stosowny dokument stanowiący informację do umowy o pracę. Przyznana kwota Dodatku dla pracownika stanowi źródło przychodu ze stosunku pracy, jest opodatkowana oraz są od niej odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

W związku z rezygnacją z samochodu służbowego pracownik jest zobowiązany do wykonywania swoich obowiązków wymagających przemieszczania się, organizując transport we własnym zakresie. Może to być dowolny środek komunikacji, np. samochód prywatny, rower, skuter, motocykl, czy publiczny środek transportu.

Należy podkreślić, że pracownikowi nie przysługuje zwrot poniesionych wydatków związanych z organizacją transportu, gdyż stanowią one wydatki prywatne pracownika. Jednocześnie Dodatek przysługujący pracownikom nie dotyczy wymienionych wyżej wydatków prywatnych, w szczególności nie jest formą ich zwrotu. Dodatek jest wypłacany wyłącznie z tytułu rezygnacji z przyznania pracownikom narzędzia pracy, jakim jest samochód służbowy.

W szczególności, Spółka nie będzie zawierać umów najmu samochodów prywatnych do celów działalności Spółki. Nie będzie także prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów.

Kwotę zaoszczędzonych pieniędzy Spółka może dzięki opisanemu rozwiązaniu przeznaczać na bieżącą działalność oraz jej dalszy rozwój.

Pytanie

Czy Spółka może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 UPDOP całą kwotę Dodatku wypłacaną pracownikom z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy cała kwota Dodatku wypłacana pracownikowi z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: UPDOP lub ustawa o CIT).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien zgodnie z przywołanym przepisem spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,
• być właściwie udokumentowany.

Jednocześnie, jako iż UPDOP nie określa katalogu wydatków mogących stanowić koszt uzyskania przychodów, należy stwierdzić, że wszelkie koszty, które spełniają przesłankę celowości, zostały poniesione w sposób racjonalny, są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, służą osiągnięciu przychodów lub zabezpieczeniu albo zachowaniu źródła przychodów są prawidłowo udokumentowane i nie zostały wymienione w katalogu wydatków niebędących kosztem uzyskania przychodów, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Przenosząc powyższe na opisany stan faktyczny należy podkreślić, że Spółka podjęła racjonalną biznesowo decyzję, o zaoferowaniu pracownikom Dodatku do wynagrodzenia w zamian za rezygnację z prawa do otrzymania samochodu służbowego w związku z pełnionym stanowiskiem.

Warto zaznaczyć, że przepisy prawa nie nakładają na Spółkę obowiązku zapewnienia pracownikom samochodów służbowych. Spółka ustanowiła pierwotnie taką możliwość dla wybranych pracowników, jednak w związku z wielkością ponoszonych wydatków, zdecydowała się na wprowadzenie możliwości rezygnacji z samochodu służbowego przez pracowników w zamian za Dodatek. Dodatek stanowi swego rodzaju benefit pracowniczy, a nie „rekompensatę” rozumianą jako wyrównanie pracownikom określonego uszczerbku za poniesioną szkodę w znaczeniu cywilnoprawnym (pracownik nie ponosi szkody w znaczeniu cywilnoprawnym w związku z faktem zrezygnowania samochodu). Zamiast benefitu pracowniczego w formie samochodu służbowego uprawnieni pracownicy mogą wybrać rezygnację z otrzymania narzędzia pracy, jakim jest samochód służbowy i benefit w formie wypłaty świadczenia wynikającego z wewnętrznych regulacji Spółki za niekorzystanie z przysługującego im uprawnienia.

Biorąc pod uwagę orzecznictwo sądów administracyjnych, nie ulega wątpliwości, że zapłata Dodatku w zamian za możliwość nieponoszenia określonych wydatków, mieści się w definicji kosztu, w szczególności jako poniesionego w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu.

Orzecznictwo sądowo-administracyjne dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych wskazuje, że aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu nie musi on zawsze skutkować osiągnięciem przychodu, lecz powinien być związany z działalnością podatnika oraz racjonalnością działań mających na celu osiągnięcie tego przychodu. Zgodnie z wyrokiem NSA z 1 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 1447/13), odliczeniu podlegają wydatki faktycznie poniesione, związane z działalnością opodatkowaną oraz ukierunkowane na uzyskanie, zwiększenie lub zabezpieczenie jego źródła, a zwrot „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podobnie w wyroku NSA z 16 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 430/11) wskazano, że tylko wydatki mające lub mogące mieć potencjalny wpływ (związek przyczynowo-skutkowy) na wielkość przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, przy czym konieczne jest uwzględnienie charakteru i profilu działalności oraz ekonomicznej racjonalności poniesionego wydatku. Dodatkowo, w wyroku NSA z 5 maja 2015 r. (sygn. akt I SK 266/13) wskazane zostało, że „Ustawodawca posługując się zwrotem »koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu« przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia »koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu« oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika”.

Tym samym wykładnia językowa tego zwrotu powinna zmierzać, zdaniem Spółki, do konkluzji, że podatnik ma możliwość odliczenia wszelkich wydatków, jako kosztów podatkowych, pod warunkiem wykazania, że podatnik świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ (choćby pośredni) na wielkość osiągniętego przychodu lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu (przy czym związek ten nie musi co do zasady doprowadzić do powstania rzeczywistego przychodu), z zachowaniem warunku, że określony wydatek nie został wprost wyłączony z kategorii kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 UPDOP). Pomiędzy wydatkiem, a przychodem musi zatem zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, przejawiający się tym, że podatnik poniósł określony wydatek „w celu” określonym w art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Tymczasem Spółka w sposób świadomy zdecydowała o wprowadzeniu rozwiązania mającego na celu oszczędność wydatków przeznaczonych na nabycie i utrzymanie samochodów służbowych. Zdaniem Spółki takie działanie wpływa pozytywnie na zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatek wypłacany pracownikom w opisywanym stanie faktycznym nie ma wprost przełożenia na powstanie przychodów, jednak służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Wydatki, które Spółka ponosiłaby pozyskując i utrzymując samochody służbowe w prowadzonej działalności, byłyby bowiem znacznie wyższe niż kwota Dodatku wypłacanego pracownikom, którzy zdecydowali się zrezygnować z uprawnienia do samochodu służbowego. Pracownik nie ma również żadnych dodatkowych roszczeń w stosunku do Spółki w tym zakresie, co również przekłada się na redukcję wydatków Wnioskodawcy, które byłyby ponoszone w związku z ewentualnym rozliczaniem podróży służbowych czy użytku samochodów prywatnych do celów służbowych.

Dodatkowo, wprowadzenie Dodatku w związku z rezygnacją z samochodu służbowego wpłynie pozytywnie na wizerunek Spółki jako pracodawcy. Dlatego też rozwiązanie to jest fakultatywne i dodatkowo pracownikom oferowany jest Dodatek do wynagrodzenia. Spółka ponosi wobec tego wydatek, który pozwala na uniknięcie wyższych kosztów i jednocześnie pozostaje atrakcyjnym pracodawcą w oczach obecnych jak i potencjalnych, przyszłych pracowników, co również przekłada się na bieżące i przyszłe przychody Spółki.

W związku z powyższym, w ujęciu podatkowym, wprowadzone rozwiązanie przekłada się na wzrost deklarowanego dochodu podatkowego ze względu na niższe koszty podatkowe. „Zaoszczędzone” wydatki mogą być inwestowane przez Spółkę w bieżącą działalność, co natomiast może prowadzić do wzrostu przychodów podatkowych.

Zaznaczyć należy, że przedmiotowe wydatki nie zostały także wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 UPDOP.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone w formie Dodatku wypłacanego pracownikowi za rezygnację z samochodu służbowego stanowią wydatek racjonalny i poniesiony w celu zabezpieczenie źródła przychodu. W związku z tym, jako iż spełnione zostały przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 UPDOP, a omawiane wydatki nie zostały wymienione w katalogu kosztów niebędących kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 UPDOP wydatki te w całości stanowią koszt uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że argumenty zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku zostały podzielone w podobnym stanie faktycznym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 25 sierpnia 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-550/16-1/SK oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2016 r., nr 2461- IBPB-1-3.4510.891.2016.1.SK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne oraz wyroki sądowe zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.