Interpretacja indywidualna z dnia 9 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.720.2025.2.MR

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, żePanastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegostanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 15 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla usług polegających na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych i ocenie ich stanu zdrowia świadczonych na rzecz podmiotów mających siedzibę w Polsce oraz podmiotów zagranicznych. Uzupełnił go Pan pismem z 15 października 2025 r. (wpływ 17 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych, polegających w szczególności na:

a)wstępnej kwalifikacji pacjentów do udziału w badaniach klinicznych, która opiera się na ocenie osobistej lub zdalnej na podstawie dokumentacji medycznej,

b)analizie dokumentacji medycznej, wyników badań laboratoryjnych i schorzeń towarzyszących,

c)badaniu stanu zdrowia pacjentów i stwierdzaniu istnienia bądź braku przeciwwskazań do udziału w badaniu klinicznym.

Usługi te wykonywane są w Polsce na rzecz pacjentów i mają charakter ściśle medyczny – służą profilaktyce, diagnozie, ochronie zdrowia i bezpieczeństwa uczestników badań klinicznych.

Czynności te realizowane są na podstawie umów zawieranych z podmiotami prowadzącymi badania kliniczne ((...) – podmiot z siedzibą w Irlandii) oraz z podmiotami medycznymi mającymi siedzibę w Polsce.

Wystawiane faktury dokumentują usługi opisane powyżej. Dotychczas Wnioskodawca stosował zwolnienie od podatku VAT.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie z 15 października 2025 r., w odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu, udzielił Pan następujących odpowiedzi:

1. Czy jest Pan podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.), zwanej dalej ustawą o działalności leczniczej?

Odpowiedź:

Tak, wnioskodawca jest wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego przez (…), pod numerem (…), jako indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska w dziedzinie (...).

a)Data wpisu do rejestru: 24 sierpnia 2021 r.

b)Data rozpoczęcia działalności leczniczej: 1 września 2021 r.

2.Czy usługi objęte zadanym we wniosku pytaniem świadczy Pan w ramach wykonywania zawodu:

-lekarz i lekarza dentysty;

-pielęgniarki i położnej;

-medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej;

-psychologa?

Odpowiedź:

Tak. Wnioskodawca jest lekarzem specjalistą (…) i wykonuje usługi w ramach zawodu medycznego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

3.Jeśli usługi objęte zadanym we wniosku pytaniem świadczy Pan jako osoba wykonująca zawód medyczny, o którym mowa powyżej, to proszę wskazać, jaki zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej Pan wykonuje wraz ze wskazaniem, odrębnych przepisów, na podstawie których jest Pan uprawniony do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz proszę wskazać, jakimi kwalifikacjami się Pan legitymuje udzielając te świadczenia zdrowotne w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny?

Odpowiedź:

Uprawnienia wynikają z:

a)ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1516 ze zm.),

b)posiadania prawa wykonywania zawodu lekarza nr (…),

c)uzyskanej specjalizacji z zakresu (...).

W ramach indywidualnej praktyki lekarskiej wnioskodawca wykonuje świadczenia zdrowotne o charakterze diagnostycznym i leczniczym w zakresie chorób (...).

4.Czy jest Pan wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej?

Odpowiedź:

Tak – jak wskazano wyżej, numer wpisu (…), organ prowadzący rejestr: (…).

5.Proszę wskazać odrębnie w odniesieniu do każdego ze świadczeń objętych zadanym we wniosku pytaniem (tj. kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz oceny stanu ich zdrowia):

a) jaki jest zakres i cel danej usługi?

b) czy dana usługa służy profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia? Jeśli tak, to proszę opisać w jaki konkretnie sposób i w czym przejawia się profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia osób, na rzecz których jest świadczona dana usługa?

c) czy bezpośrednim celem danej usługi jest zapobieganie chorobom lub ich diagnozowanie i leczenie lub przywracanie zdrowia?

d)czy dana usługa zmierza do likwidacji zaburzeń, zmian chorobowych zagrażających życiu lub zdrowiu?

e) do kogo jest skierowana dana usługa? Czy jest świadczona na rzecz osób chorych?

Odpowiedź:

a)Kwalifikacja pacjentów do badań klinicznych:

- obejmuje analizę dokumentacji medycznej, wyników badań i wywiadu chorobowego,

- ma na celu ochronę zdrowia pacjenta, poprzez ocenę, czy udział w badaniu klinicznym nie zagraża jego życiu lub zdrowiu,

- bezpośrednim celem jest profilaktyka i ochrona zdrowia uczestników badań klinicznych, przez wykluczenie osób, u których istnieją przeciwwskazania medyczne.

b)Ocena stanu zdrowia pacjentów:

- polega na badaniu lekarskim, analizie wyników i stwierdzeniu ewentualnych zaburzeń,

- bezpośrednim celem jest diagnoza oraz ocena ryzyka zdrowotnego przed i w trakcie udziału w badaniu klinicznym,

- działanie to służy zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów poprzez zapewnienie, że uczestnictwo w badaniu odbywa się w sposób bezpieczny i zgodny ze wskazaniami medycznymi.

Wskazane czynności mają bezpośredni cel medyczny, stanowią świadczenia zdrowotne w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej i służą profilaktyce, diagnozowaniu oraz ochronie zdrowia.

6.Czy świadczone przez Pana usługi w ramach zawartej umowy stanowią nieodzowny element działalności podmiotu, którego celem jest opieka medyczna?

Odpowiedź:

Tak. Usługi są nieodzownym elementem działalności podmiotów prowadzących badania kliniczne, których celem jest opieka medyczna nad uczestnikami badań i zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów.

7. Czy świadczone przez Pana usługi objęte zakresem pytania są świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich zakładów leczniczych, w których wykonywana jest działalność lecznicza?

Odpowiedź:

Tak. Wnioskodawca wykonuje świadczenia zdrowotne w ramach współpracy z podmiotami leczniczymi – w szczególności z:

a)(…),

b)(…).

8.Czy podmioty zagraniczne, z którymi zawiera Pan umowy, są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”? Jeśli tak, to proszę wskazać:

a)na terytorium którego kraju, podmioty zagraniczne mają siedzibę działalności gospodarczej?

b)czy podmioty zagraniczne posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce lub innym kraju (niż kraj, w którym posiadają siedzibę działalności gospodarczej)?

(i)jeżeli tak, to proszę wskazać, czy świadczone przez Pana usługi będą wykonywane dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?

(ii)jeśli nie, to proszę wskazać, gdzie (tj. na terytorium którego kraju) podmioty zagraniczne będą mieć stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu?

Odpowiedź:

a)Siedziba: Irlandia,

b)Numer VAT: (…),

c)Podmiot jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT,

d)Nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce,

e)Usługi są świadczone dla siedziby w Irlandii.

Wskazał Pan również, że:

Świadczone przez wnioskodawcę usługi polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz ocenie ich stanu zdrowia:

a)są wykonywane przez lekarza – osobę wykonującą zawód medyczny,

b)mają bezpośredni cel medyczny – służą profilaktyce, diagnozie i ochronie zdrowia,

c)są elementem opieki medycznej nad pacjentami,

d)spełniają przesłanki zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 18–19 ustawy o VAT.

Pytanie

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych i ocenie ich stanu zdrowia, stanowią usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy o VAT, i jako takie korzystają ze zwolnienia od VAT, niezależnie od tego, że faktury wystawiane są na rzecz podmiotów zagranicznych (...)?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem:

1.Czynności polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych, badaniach lekarskich oraz ocenie stanu zdrowia mają bezpośredni cel medyczny. Są one związane z ochroną zdrowia uczestników badań klinicznych, a ich charakter nie różni się od standardowych świadczeń zdrowotnych.

2. W związku z powyższym, spełniają one przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy o VAT, który zwalnia od podatku VAT usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

3. Miejscem świadczenia usług jest Polska, ponieważ usługi faktycznie wykonywane są w Polsce wobec pacjentów, a o miejscu świadczenia decyduje rzeczywisty charakter świadczenia, nie zaś wyłącznie fakt, że płatnikiem jest zagraniczny sponsor badania (por. orzecznictwo TSUE).

4. Fakt wystawiania faktur na rzecz podmiotów zagranicznych nie zmienia charakteru i miejsca świadczenia usług. W rezultacie usługi te pozostają usługami medycznymi zwolnionymi od VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1, 2 i 5 ustawy:

1) Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

2) Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.)

5) Przez terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Podkreślić należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich zakładów leczniczych, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

a)lekarza i lekarza dentysty,

b)pielęgniarki i położnej,

c)medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2025 r. poz. 450, 620 i 637),

d)psychologa.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy:

Zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki:

· służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,

· świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty.

Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy w zakresie opieki medycznej stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady” zgodnie z którym:

Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

b) świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Peter d’Ambrumenil i Dispute Resolution Services Ltd., C-307/01, pkt 57). Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie byłoby zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych, polegających w szczególności na:

a)wstępnej kwalifikacji pacjentów do udziału w badaniach klinicznych, która opiera się na ocenie osobistej lub zdalnej na podstawie dokumentacji medycznej,

b)analizie dokumentacji medycznej, wyników badań laboratoryjnych i schorzeń towarzyszących,

c)badaniu stanu zdrowia pacjentów i stwierdzaniu istnienia bądź braku przeciwwskazań do udziału w badaniu klinicznym.

Usługi te wykonywane są w Polsce na rzecz pacjentów i mają charakter ściśle medyczny – służą profilaktyce, diagnozie, ochronie zdrowia i bezpieczeństwa uczestników badań klinicznych.

Czynności te realizowane są na podstawie umów zawieranych z podmiotami prowadzącymi badania kliniczne (np. (…) – podmiot z siedzibą w Irlandii) oraz z podmiotami medycznymi mającymi siedzibę w Polsce.

Jest Pan wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, jako indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska w dziedzinie (...). Jest Pan lekarzem specjalistą (...) i wykonuje usługi w ramach zawodu medycznego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Wskazane przez Pana usługi polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych obejmują analizę dokumentacji medycznej, wyników badań i wywiadu chorobowego, mają na celu ochronę zdrowia pacjenta, poprzez ocenę, czy udział w badaniu klinicznym nie zagraża jego życiu lub zdrowiu. Bezpośrednim celem ww. usług jest profilaktyka i ochrona zdrowia uczestników badań klinicznych, przez wykluczenie osób, u których istnieją przeciwwskazania medyczne. Usługi w zakresie oceny zdrowia pacjentów polegają na badaniu lekarskim, analizie wyników i stwierdzeniu ewentualnych zaburzeń. Bezpośrednim celem ww. usług jest diagnoza oraz ocena ryzyka zdrowotnego przed i w trakcie udziału w badaniu klinicznym. Działanie to służy zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów poprzez zapewnienie, że uczestnictwo w badaniu odbywa się w sposób bezpieczny i zgodny ze wskazaniami medycznymi. Wskazane czynności mają bezpośredni cel medyczny, stanowią świadczenia zdrowotne i służą profilaktyce, diagnozowaniu oraz ochronie zdrowia.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy usługi świadczone przez Pana, polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych i ocenie ich stanu zdrowia, stanowią usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, które korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego, czy działalności leczniczej. Wobec powyższego, przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.).

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej:

Za podmiot wykonujący działalność leczniczą uznaje się podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarza, pielęgniarkę, fizjoterapeutę lub diagnostę laboratoryjnego wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej:

Działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Świadczenia te mogą być udzielane za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o działalności leczniczej:

Działalność lecznicza może również polegać na:

1)promocji zdrowia lub

2)realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.

W świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej:

Podmiotami leczniczymi są przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Zatem, dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Podkreślenia wymaga, że profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Zauważyć należy, że definicja pojęcia „opieka medyczna” nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. Wobec tego przy definiowaniu zwolnienia usług w zakresie opieki medycznej – należy uwzględnić orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Określony w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy zakres zwolnienia (usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia) odpowiada, co do zasady, używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych” (wyrok C-307/01). Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika ponadto, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Wobec powyższego, jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia (tj. świadczeniu nie przyświeca cel terapeutyczny), świadczenie takie nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług (wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01; wyrok TSUE z dnia 10 września 2002 r. w sprawie Ambulanter Pfegedienst Ktigler GmbH, C-141/00).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia. W wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05) Trybunał stwierdził:

„(...) pojęcie „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (...) odnosi się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia”.

Również w sprawie CopyGene (C-262/08) TSUE wskazał, że:

„Cel usługi medycznej określa czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”.

Innymi słowy, aby podlegać zwolnieniu, świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny. Tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Podkreślić należy, że z orzecznictwa TSUE wynika, iż usługi stanowią usługi ściśle związane z opieką medyczną jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki jako świadczenia głównego, tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele profilaktyczne, zachowania, ratowania i poprawy zdrowia którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku.

W analizowanym art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy ustawodawca krajowy w sposób wyraźny określił, że zwolnienie od podatku nie przysługuje każdej usłudze w zakresie opieki medycznej, ale tylko takiej, która realizowana jest w ściśle wskazanym celu, a mianowicie opieki służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W ten sposób dorobek Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej znajduje swoje odzwierciedlenie w tej normie prawnej.

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem od towarów i usług objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Pojęcie „opieki medycznej” przewidziane w art. 43 ustawy, obejmuje zatem świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób. Innymi słowy pojęcie to obejmuje zarówno diagnozę, leczenie, jak i profilaktykę.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, pojęcia te należy również interpretować z zastosowaniem wykładni językowej. „Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom.

„Zachowywanie” rozumiane jest jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio.

„Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Jednocześnie, jak stanowi art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 750 ze zm.):

Badaniem klinicznym – jest badanie kliniczne w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 536/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie badań klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz uchylenia dyrektywy 2001/20/WE (Dz. Urz. UE L 158 z 27.05.2014, str. 1, z późn. zm.2)), zwanego dalej „rozporządzeniem 536/2014”.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 2 i 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 536/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie badań klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz uchylenia dyrektywy 2001/20/WE (Dz.Urz.UE.L Nr 158, str. 1 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem 536/2014:

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się również następujące definicje:

2) „badanie kliniczne” oznacza badanie biomedyczne spełniające którykolwiek z następujących warunków:

a) przydział uczestnika do danej strategii terapeutycznej ustalany jest z góry i odbywa się w sposób niestanowiący standardowej praktyki klinicznej zainteresowanego państwa członkowskiego;

b) decyzja o przepisaniu badanego produktu leczniczego jest podejmowana łącznie z decyzją o włączeniu uczestnika do badania biomedycznego; lub

c) oprócz standardowej praktyki klinicznej u uczestników wykonuje się dodatkowe procedury diagnostyczne lub procedury monitorowania;

3) „badanie kliniczne o niskim stopniu interwencji” oznacza badanie kliniczne spełniające wszystkie następujące warunki:

a) badane produkty lecznicze, z wyjątkiem placebo, są dopuszczone do obrotu;

b) według protokołu badania klinicznego:

(i) badane produkty lecznicze są stosowane zgodnie z warunkami pozwolenia na dopuszczenie do obrotu; lub

(ii)stosowanie badanych produktów leczniczych jest oparte na dowodach i poparte opublikowanymi dowodami naukowymi dotyczącymi bezpieczeństwa i skuteczności tych badanych produktów leczniczych w którymkolwiek z zainteresowanych państw członkowskich; oraz

c) dodatkowe procedury diagnostyczne lub procedury monitorowania stwarzają najwyżej minimalne dodatkowe ryzyko lub obciążenie dla bezpieczeństwa uczestników w porównaniu ze standardową praktyką kliniczną w którymkolwiek z zainteresowanych państw członkowskich.

Z art. 2 ust. 2c ustawy Prawo farmaceutyczne wynika, że:

Badanym produktem leczniczym – jest badany produkt leczniczy w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia 536/2014.

W myśl art. 2 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia 536/2014:

„badany produkt leczniczy” oznacza produkt leczniczy, który jest badany lub stosowany w badaniu klinicznym jako produkt referencyjny, w tym jako placebo.

Z definicji tej wynika jednoznacznie, że zasadniczym celem badań klinicznych nie jest sprawowanie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1-5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2024 poz. 1287 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o zawodzie lekarza”:

1. Eksperyment medyczny przeprowadzany na ludziach może być eksperymentem leczniczym albo eksperymentem badawczym.

2. Eksperymentem leczniczym jest wprowadzenie nowych albo tylko częściowo wypróbowanych metod diagnostycznych, leczniczych lub profilaktycznych w celu osiągnięcia bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby chorej. Może on być przeprowadzony, jeżeli dotychczas stosowane metody nie są skuteczne albo jeżeli ich skuteczność nie jest wystarczająca. Udział w eksperymencie leczniczym kobiet ciężarnych wymaga szczególnie wnikliwej oceny związanego z tym ryzyka dla matki i dziecka poczętego.

3. Eksperyment badawczy ma na celu przede wszystkim rozszerzenie wiedzy medycznej. Może być on przeprowadzany zarówno na osobie chorej, jak i zdrowej. Przeprowadzenie eksperymentu badawczego jest dopuszczalne, gdy uczestnictwo w nim nie jest związane z ryzykiem albo też ryzyko jest minimalne i nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych rezultatów takiego eksperymentu.

4. Eksperymentem medycznym jest również przeprowadzenie badań materiału biologicznego, w tym genetycznego, pobranego od osoby dla celów naukowych.

5. Uczestnikiem eksperymentu medycznego, zwanym dalej „uczestnikiem”, jest osoba, na której eksperyment medyczny jest bezpośrednio przeprowadzany.

Z kolei na mocy art. 2 pkt 37a ustawy Prawo farmaceutyczne:

Sponsorem – jest osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, odpowiedzialna za podjęcie, prowadzenie i finansowanie badania klinicznego weterynaryjnego, która ma siedzibę na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli sponsor nie ma siedziby na terytorium jednego z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, może działać wyłącznie przez swojego prawnego przedstawiciela posiadającego siedzibę na tym terytorium.

Z powyższego wynika, że przeprowadzenie badań klinicznych jest etapem procesu wprowadzania do produkcji i sprzedaży produktów leczniczych i stanowi usługę świadczoną na rzecz sponsora, a więc podmiotu odpowiedzialnego za ich podjęcie, prowadzenie i finansowanie. Są to zatem czynności związane ściśle z działalnością gospodarczą sponsora, który jest przedsiębiorcą z branży farmaceutycznej.

Zasadniczym celem badań klinicznych jest, zgodnie z przywołanym art. 2 pkt 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, odkrycie lub potwierdzenie skutków działania badanych produktów leczniczych i ocena ich bezpieczeństwa, a sponsor, czyli firma farmaceutyczna, nie płaci lekarzowi wynagrodzenia za leczenie pacjentów, lecz za badania kliniczne skuteczności leków.

Oceny tej nie zmienia fakt, że w wyniku badań klinicznych pacjenci, którzy biorą udział w tych badaniach, mogą odnosić korzyść w postaci poprawy ich stanu zdrowia. Poprawa zdrowia uczestnika badania może rzeczywiście stanowić jeden z efektów prowadzenia badań klinicznych, jednakże usługi te mają na celu sprawdzenie, czy badany produkt medyczny jest skuteczny i bezpieczny. Natomiast jako takie nie mają one na celu przeszkodzenia, uniknięcia lub zapobieżenia chorobie, obrażeniom lub zakłóceniom zdrowia lub też wykrycia ukrytych chorób lub chorób w stadium początkowym. Badania kliniczne nie służą zatem profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia konkretnych pacjentów biorących udział w badaniu.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że w stosunku do świadczonych przez Pana na rzecz sponsorów usług, polegających na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz oceny stanu ich zdrowia w zakresie prowadzenia przez Pana badań na rzecz sponsora, nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że świadczone przez Pana usługi w zakresie kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych obejmują analizę dokumentacji medycznej, wyników badań i wywiadu chorobowego w celu oceny, czy udział w badaniu klinicznym nie zagraża życiu lub zdrowiu pacjenta oraz wykluczenie osób, u których istnieją przeciwwskazania medyczne do wzięcia udziału w badaniu klinicznym. Natomiast ocena stanu zdrowia pacjentów polega na badaniu lekarskim, analizie wyników i stwierdzeniu ewentualnych zaburzeń, a bezpośrednim celem jest diagnoza oraz ocena ryzyka zdrowotnego przed i w trakcie udziału w badaniu klinicznym. Działania te mają zapewnić, że uczestnictwo w badaniu klinicznym odbywa się w sposób bezpieczny i zgodny ze wskazaniami medycznymi.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że opisane przez Pana usługi polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz ocenie stanu zdrowia pacjentów świadczone na rzecz sponsorów, nie mają bezpośredniego i rzeczywistego celu służącego profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia pacjentów biorących udział w badaniu.

Tym samym, w stosunku do świadczonych przez Pana usług opisanych we wniosku na rzecz podmiotów medycznych z siedzibą w Polsce, których miejscem opodatkowania jest Polska, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy. Ww. usługi nie stanowią bowiem usług w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawy towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych. Zatem nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy. Przy czym, jak już wcześniej wskazano, niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek, o których mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 18-19 powoduje, że zwolnienie od podatku nie ma zastosowania. Z tych samych powodów do usług świadczonych przez Pana na rzecz podmiotu medycznego z siedzibą w Polsce nie ma również zastosowania zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy. Przy czym, jak już wcześniej wskazano, niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek, o których mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 18-19 powoduje, że zwolnienie od podatku nie ma zastosowania.

Zatem, usługi świadczone przez Pana na rzecz podmiotów medycznych z siedzibą w Polsce, polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz ocenie stanu ich zdrowia, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy.

Jednocześnie, w opisie sprawy wskazał Pan, że ww. usługi świadczy Pan również na rzecz podmiotu z siedzibą w Irlandii, który prowadzi badania kliniczne.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym państwie. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

W myśl art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1) ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 28b ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy – inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy – podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W analizowanej sprawie, podmiot prowadzący badania kliniczne, na rzecz którego świadczy Pan usługi polegające na kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz ocenie stanu zdrowia pacjentów, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Usługi świadczone są przez Pana na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę w Irlandii, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. W konsekwencji, miejscem świadczenia ww. usług, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, jest kraj, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Irlandii.

W związku z powyższym, usługi w zakresie kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz oceny stanu ich zdrowia, świadczone przez Pana na rzecz podmiotu z siedzibą w Irlandii prowadzącego badania kliniczne, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Podsumowując, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie:

- usługi w zakresie kwalifikacji pacjentów do badań klinicznych oraz oceny stanu ich zdrowia, świadczone przez Pana na rzecz podmiotów medycznych z siedzibą w Polsce, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy;

- ww. usługi świadczone przez Pana na rzecz podmiotu prowadzącego badania kliniczne z siedzibą działalności gospodarczej poza terytorium Polski, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

W konsekwencji, oceniając całościowo Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.