Interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.487.2025.1.ASK

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie określenia źródła przychodu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wynagrodzenia Stałego w związku z zawartymi transakcjami CDS.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Charakterystyka Wnioskodawcy oraz plany dot. zabezpieczenia modelu biznesowego Wnioskodawcy

Spółka jest polskim przedsiębiorcą prowadzącym finansową działalność usługową. Działalność Wnioskodawcy obejmuje aktualnie w szczególności udzielanie pożyczek przez Internet.

Siedziba Spółki znajduje się w (…), przy ul. (…).

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i w myśl art. 3 ust. 1 ustawy CIT podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z występującym w ramach modelu biznesowego Spółki ryzykiem nieściągalności udzielonego finansowania dłużnego oraz odsetek i opłat wynikających z umów pożyczek lub kredytów (dalej również: „ryzyko kredytowe”), które obciąża wynik finansowy Spółki, Wnioskodawca będzie zawierał umowy, których przedmiotem są instrumenty finansowe typu SWAP, w tym przypadku Swap Ryzyka Kredytowego (ang. CreditDefaultSwap, dalej: „CDS”).

Uwagi ogólne dot. instrumentu CDS

CDS jest typowym instrumentem pochodnym stosowanym na rynku jako instrument finansowy wspierający dążenie przedsiębiorców z sektora finansowego do zabezpieczenia własnego ryzyka kredytowego. W ramach CDS jedna ze stron transakcji, w zamian za ustalone wcześniej wynagrodzenie, zobowiązuje się do zapłaty w całości lub części należności, która przysługuje drugiej stronie transakcji. Płatność strony zobowiązanej dokonywana jest zasadniczo na wypadek niewykonania zobowiązań dłużnika w ramach wierzytelności objętej CDS, a sytuacja niewykonywania tych obowiązków jest nazywana zazwyczaj „zdarzeniem kredytowym”. Definicja CDS jest umiejscowiona również w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 236/2012 z 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego („Rozporządzenie”), gdzie w art. 2 ust. 1 lit. c) Rozporządzenia wskazano, że swap ryzyka kredytowego:

„oznacza umowę na instrument pochodny, w ramach której jedna strona wnosi opłatę na rzecz drugiej strony w zamian za płatność lub inne świadczenie w przypadku zdarzenia kredytowego dotyczącego podmiotu referencyjnego i wszelkiej innej sytuacji niewykonania zobowiązań, w odniesieniu do tej umowy na instrument pochodny, która to sytuacja ma podobne skutki gospodarcze”.

W praktyce ceny pozyskania zabezpieczenia ryzyka kredytowego w formie CDS zależą od charakteru zabezpieczanych wierzytelności - im większe ryzyko niewypłacalności dłużnika tym nabycie instrumentu finansowego w modelu CDS jest droższe.

Planowana działalność Wnioskodawcy dot. przystępowania do CDS

Umowy CDS będą zawierane między Wnioskodawcą a:

1)A. S.A. - podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski, którego przedmiotem podstawowej działalności jest udzielanie kredytów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1497 ze zm.; dalej: „A.”). A. będzie podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, przy czym same transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a A. będą realizowane na zasadach rynkowych;

2)ewentualnie innymi przedsiębiorcami z sektora finansowego oferującymi możliwość zawierania transakcji CDS - należy zakładać, że przedsiębiorcy Ci będą prowadzić działalność poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez A. lub innych kontrahentów Spółki obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej jako: „Wynagrodzenie Stałe", które uiszczane będzie przez Spółkę. Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Spółkę regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe. Jednocześnie Wynagrodzenie Stałe uiszczane przez Spółkę w żadnym wypadku nie będzie podlegać zwrotowi.

W ramach umów CDS Spółka uprawniona będzie do otrzymania od A. lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS ze Spółką, wynagrodzenia stanowiącego kwotę uzgodnioną pomiędzy stronami oraz stanowiącą całość lub część wartości wierzytelności objętych umowami CDS (dalej: "Wynagrodzenie Zmienne") z uwzględnieniem wartości: kapitału, odsetek, prowizji. Wynagrodzenie Zmienne będzie wypłacane przez A. lub innych przedsiębiorców w odniesieniu do wierzytelności, które podlegały transakcji CDS oraz co do których wystąpi zdarzenie kredytowe. Kwota oraz ilość wierzytelności, które zostaną przedstawione przez Spółkę do rozliczenia w ramach Zmiennego Wynagrodzenia nie jest znana na moment zawarcia poszczególnych transakcji - będzie to ryzyko A. lub innych przedsiębiorców przystępujących do umów CDS ze Spółką oraz istota transakcji swapowej. Wynagrodzenie Zmienne w zależności od konkretnych ustaleń pomiędzy stronami transakcji CDS może odpowiadać nominalnej wartości wierzytelności (uwzględniając niespłacone: kapitał, prowizję, odsetki) lub wynosić mniej, niż nominalna wartość wierzytelności.

Umowy CDS zawierane przez Wnioskodawcę będą stanowiły umowy ramowe określające podstawowe zasady współpracy oraz zawierające ustalenia niezbędne do skutecznego realizowania transakcji CDS. Transakcje CDS będą realizowane cyklicznie lub wedle zapotrzebowania zgłaszanego przez Spółkę na podstawie umów ramowych CDS. Przedmiotem każdej z transakcji cyklicznych (okresowych) będzie określony każdorazowo portfel wierzytelności wynikających z ustaleń umownych dokonanych pomiędzy Spółką a A. lub pomiędzy Spółką a innymi przedsiębiorcami.

Umowy CDS będą więc w praktyce instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.; „ustawa OIF”).

Pomimo zawierania umów CDS Spółka pozostanie uprawniona do:

1)zbywania wierzytelności w ramach cesji na rzecz innych podmiotów (np. niestandaryzowanych sekurytyzacyjnych funduszy inwestycyjnych zamkniętych; dalej „NSFIZ”), które będą najpewniej kupowały całe pakiety wierzytelności Spółki lub,

2)zawierania umów subpartycypacji, w ramach których Spółka będzie dokonywać zbycia praw do przyszłych przepływów finansowych związanych z określonymi wierzytelnościami, które zostaną objęte daną umową subpartycypacji - umowy te będą mogły być zawierane również z podmiotami działającymi w formie NSFIZ.

Umowami CDS będą zabezpieczane zasadniczo wierzytelności z zawartych umów pożyczek lub kredytów, które w chwili zawarcia transakcji CDS nie będą przeterminowane, czyli tzw. dobry portfel (w odróżnieniu od wierzytelności wątpliwych i nieściągalnych).

Model współpracy opisany w pkt 1 powyżej będzie, w ocenie Wnioskodawcy, racjonalny, a nawet niezbędny do prawidłowej realizacji obowiązków podmiotów (Spółki, A. oraz powiązanego ze Spółką NSFIZ) i odpowiedniego podziału ról, która to dywersyfikacja pozwala na osiągnięcie rezultatów w postaci: optymalizacji kosztów oraz jakości świadczonych usług. Taki model działania zapewni między innymi:

1)przejrzystość ról w obrębie grupy podmiotów powiązanych w ramach przyjętego modelu kooperacji - Spółka zajmować się będzie udzielaniem pożyczek i gromadzeniem kapitału na ten cel, A. zapewniać będzie zawieranie umów CDS oraz ich skuteczną realizację na wypadek występowania zdarzeń kredytowych, natomiast powiązany NSFIZ będzie zarządzać portfelami wierzytelności, które powstają w wyniku udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę;

2)optymalizację modelu biznesowego poprzez dywersyfikację ról podmiotów i wyspecjalizowanie w konkretnej płaszczyźnie realizacji tego modelu;

3)możliwość uporządkowania wewnętrznych procedur (…) w oparciu o dostosowanie ich do konkretnych sfer działalności poszczególnych podmiotów;

4)przejrzystość sposobu funkcjonowania podmiotów wobec klientów czy też partnerów biznesowych;

5)optymalizację kosztów poprzez korzystnie z synergii związanej z wyspecjalizowaniem pracowników w zakresie poszczególnych, odrębnych profilów działalności poszczególnych podmiotów (Pożyczkodawca, Spółka, NSFIZ).

Pytania

1)Czy koszt Wynagrodzenia Stałego, który będzie ponoszony przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS z A. lub innymi przedsiębiorcami, będzie stanowił koszt związany z przychodami innymi niż przychody wskazane w art. 7b ustawy CIT?

2)Czy koszt Wynagrodzenia Stałego, który będzie ponoszony przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS z A. lub innymi przedsiębiorcami, będzie stanowił koszt związany z przychodami innymi niż przychody wskazane w art. 7b ustawy CIT nawet w przypadku, gdy Spółka dokona, po przystąpieniu do realizacji transakcji CDS, cesji wierzytelności na rzecz innego podmiotu, np. przedsiębiorcy działającego w formie NSFIZ?

3)Czy koszt Wynagrodzenia Stałego, który będzie ponoszony przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS z A. lub innymi przedsiębiorcami, będzie stanowił koszt związany z przychodami innymi niż przychody wskazane w art. 7b ustawy CIT nawet w przypadku, gdy Spółka zawrze transakcję subpartycypacji z Funduszem?

4)Czy koszt Wynagrodzenia Stałego będzie kosztem pośrednim, rozpoznawanym w okresie jego poniesienia przez Spółkę z uwzględnieniem art. 15 ust. 4d ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1)Koszt Wynagrodzenia Stałego, który będzie ponoszony przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS z A. lub innymi przedsiębiorcami, będzie stanowił koszt związany z przychodami innymi niż przychody wskazane w art. 7b ustawy CIT niezależnie od okoliczności, które wystąpią po rozpoczęciu realizacji transakcji CDS, tj. niezależnie od tego, czy wierzytelności objęte daną transakcją CDS zostaną objęte umowami cesji lub subpartycypacji (stanowisko w odniesieniu do pytań nr 1-3).

2)Koszt Wynagrodzenia będzie kosztem pośrednim, rozpoznawanym w okresie jego poniesienia przez Spółkę z uwzględnieniem art. 15 ust. 4d ustawy CIT (stanowisko w odniesieniu do pytań nr 4).

Uzasadnienie zaprezentowanego stanowiska

1)Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytań nr 1-3

Działalność Spółki polega, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, na udzielaniu pożyczek, które dedykowane są przede wszystkim klientom indywidualnym. Model biznesowy Spółki zakłada udzielanie pożyczek przez Internet.

Spółka osiąga z tytułu udzielanych pożyczek przychody, które mają postać w szczególności: odsetek, prowizji i ewentualnych opłat, które Spółka pobiera w związku z zawieraniem pożyczek.

Pożyczki, które udzielane są przez Spółkę nie mogą być z całą pewnością klasyfikowane jako pożyczki partycypacyjne, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. l ustawy CIT. W tym kontekście nie ulega wątpliwości, że przychody uzyskiwane przez Spółkę nie mogą i nie będą mogły być przypisane do źródła zyski kapitałowe, które to źródło zostało uregulowane w rzeczonym art. 7b ustawy CIT.

Spółka raz jeszcze podkreśla, że umowy CDS będą zawierane (z A. lub innymi przedsiębiorcami) w ścisłym związku z realizowaną przez Spółkę działalnością polegającą na udzielaniu pożyczek. Spółka dostrzega, że przystępowanie do instrumentów CDS może realnie poprawić sytuację finansową Spółki w przypadku, gdyby w odniesieniu do wierzytelności Spółki wobec pożyczkobiorców miało wystąpić zdarzenie kredytowe, tzn. okazywałoby się, że pożyczki te nie będą spłacane w całości lub w części. W takiej sytuacji możliwość uzyskania Wynagrodzenia Zmiennego wynegocjowanego przez Spółkę w ramach poszczególnych umów CDS będzie mogło podtrzymać płynność finansową Spółki oraz pozwolić jej na kontynuowanie działalności niezależnie od problemów ze ściągalnością niektórych wierzytelności. Należy jednocześnie zauważyć, że fakt nieściągalności części pożyczek oferowanych przez instytucje pożyczkowe jest nieodłącznym i powszechnie akceptowanym elementem modelu biznesowego firm działających jako firmy pożyczkowe.

W tym kontekście nie ulega wątpliwości, że koszty Wynagrodzenia Stałego, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS należy powiązać z jej działalnością, z której przychody nie stanowią przychodów w źródle zyski kapitałowe. W konsekwencji również koszy w postaci Wynagrodzenia Stałego, które będą ponoszone przez Spółkę, będą ponoszone na poczet przychodów innych niż zyski kapitałowe i w konsekwencji powinny być rozpoznawane w źródle przychody inne niż zyski kapitałowe, o których mowa w art. 7b ustawy CIT.

Należy zaznaczyć, że potencjalnie zawierane przez Spółkę transakcje: cesji wierzytelności lub subpartycypacji nie powinny w żaden sposób rzutować na kwalifikację wydatków w postaci Wynagrodzenia Stałego. Należy w szczególności zaznaczyć, że ewentualne zbycie wierzytelności Spółki na rzecz NSFIZ lub innych podmiotów oraz na podstawie umów cesji nie będzie stanowiło podstawy do powstania przychodu w źródle zyski kapitałowe. Należy bowiem zaznaczyć, że do zysków kapitałowych można jedynie przypisać przychody ze zbycia wierzytelności:

a) uprzednio nabytych przez podatnika oraz;

b) wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych.

Żadna z tych sytuacji nie wystąpi w przypadku Spółki, dlatego należy uznać, że dokonywanie cesji wierzytelności własnych Spółki za odpłatnością nie będzie w żaden sposób rzutowało na ogólną klasyfikację przychodów uzyskiwanych przez Spółkę, a w konsekwencji również na klasyfikację kosztów w postaci Wynagrodzenia Stałego, które będzie uiszczane przez Wnioskodawcę.

2)Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 4

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja ta ma charakter ogólny. Przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym i gospodarczym z osiąganymi przez danego podatnika przychodami (albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła lub źródeł przychodów danego podatnika).

Na podstawie powyższej definicji w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnia łącznie następujące przesłanki:

1)został faktycznie poniesiony;

2)jego poniesienie nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

3)nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca planuje, w ramach zawieranych w przyszłości umów CDS, uiszczać Wynagrodzenie Stałe na rzecz A. lub innych kontrahentów, którzy przystąpią do umów CDS, które będzie odpowiadało określonej części wartości wierzytelności objętych transakcjami CDS, wobec których to wierzytelności występować będą zdarzenia kredytowe.

Wynagrodzenie Stałe, które będzie uiszczane przez Spółkę ma poprawić ogólną kondycję finansową Spółki poprzez zabezpieczenie płynności finansowej Spółki na wypadek występowania zdarzeń kredytowych w odniesieniu do poszczególnych wierzytelności pożyczkowych Spółki.

W tym kontekście nie ulega wątpliwości, że wydatek w postaci Wynagrodzenia Stałego będzie spełniał wszystkie ww. warunki stawiane celem potwierdzenia, że wydatek może zostać zaklasyfikowany jako koszt uzyskania przychodów. W szczególności, przedmiotowy wydatek pozostanie w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami Wnioskodawcy osiąganymi z tytułu prowadzonej przez nią działalności.

Na powyższe w żaden sposób nie będzie rzutować ewentualne:

a) dokonanie cesji wierzytelności objętych daną transakcją CDS przez Wnioskodawcę;

b) zawarcie przez Spółkę umowy subpartycypacji z NSFIZ lub innym podmiotem, gdzie przedmiotem tej umowy będą wierzytelności objęte uprzednio umową CDS.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ponoszone przez niego koszty z tytułu Wynagrodzenia Stałego powinny być w przyszłości rozpoznawane na bieżąco (z uwzględnieniem art. 15 ust. 4d ustawy CIT), w okresach, kiedy będą ponoszone przez Spółkę. Należy bowiem odnotować, że Wynagrodzenie Stałe nie będzie związane z uzyskaniem skonkretyzowanego przychodu w przyszłości, jak ma to miejsce chociażby w przypadku: handlu towarami, prowadzenia procesów inwestycyjnych lub innych modeli biznesowych, gdzie koszt przedsiębiorcy można w klarowny sposób przypisać do określonego produktu wytwarzanego lub oferowanego przez podatnika na rynku. W przypadku Wynagrodzenia Stałego jego istotą będzie to, że wypłacanie go na rzecz A. lub innych kontrahentów Wnioskodawcy będzie gwarantowało, że model biznesowy Wnioskodawcy będzie racjonalny oraz oparty o mechanizm bezpieczeństwa w postaci instrumentu CDS. Zgodnie z opisami przedstawionymi powyżej - instrument w postaci CDS będzie pozwalał Spółce na zachowanie płynności w przypadkach realizacji ryzyka kredytowego, kiedy wystąpienie szeregu zdarzeń kredytowych mogłoby poważnie ograniczyć kapitały Spółki oraz zagrozić jej działalności. Przystępowanie przez Spółkę do umów CDS ma pozwolić na istotne ograniczenie ryzyka zaistnienia takich sytuacji. Mając to na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki w postaci Wynagrodzenia Stałego nie sposób powiązać z konkretnymi przychodami Spółki, a w związku z tym powinny być one rozpoznawane na bieżąco - w okresie ich poniesienia i z uwzględnieniem art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy lub własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „updop” lub „ustawy o CIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 updop,

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175 z późn. zm.; dalej: „ustawa nowelizująca”), od 1 stycznia 2018 r. przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.

Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozgranicza źródła przychodów („z zysków kapitałowych” oraz „inne źródła”, którede facto stanowić mają przychody z działalności operacyjnej) i nakazuje odrębnie określać przez podatnika uzyskany z tych źródeł odrębny wynik podatkowy - dochód bądź stratę.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

Zgodnie z art. 4a pkt 22 updop,

Instytucja zmiany wierzyciela została określona w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm., dalej: „KC”).

Zgodnie z art. 509 § 1 KC:

Stosownie do art. 510 § 1 KC:

Przeniesienie takie w prawie cywilnym jest określane jako przelew wierzytelności (cesja).

W wyniku przeniesienia wierzytelności (cesji wierzytelności), wygasa u dotychczasowego wierzyciela stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem. Jednocześnie, powstają nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo finansową działalność usługową, obejmującą w szczególności udzielanie pożyczek przez Internet.W związku z występującym w ramach modelu biznesowego Spółki ryzykiem nieściągalności udzielonego finansowania dłużnego oraz odsetek i opłat wynikających z umów pożyczek lub kredytów (dalej również: „ryzyko kredytowe”), które obciąża wynik finansowy Spółki, będą Państwo zawierać umowy, których przedmiotem są instrumenty finansowe typu SWAP, w tym przypadku Swap Ryzyka Kredytowego (ang. CreditDefaultSwap, dalej: „CDS”).

CDS jest typowym instrumentem pochodnym stosowanym na rynku jako instrument finansowy wspierający dążenie przedsiębiorców z sektora finansowego do zabezpieczenia własnego ryzyka kredytowego. W ramach CDS jedna ze stron transakcji, w zamian za ustalone wcześniej wynagrodzenie, zobowiązuje się do zapłaty w całości lub części należności, która przysługuje drugiej stronie transakcji. Płatność strony zobowiązanej dokonywana jest zasadniczo na wypadek niewykonania zobowiązań dłużnika w ramach wierzytelności objętej CDS, a sytuacja niewykonywania tych obowiązków jest nazywana zazwyczaj „zdarzeniem kredytowym”.

Umowy CDS będą zawierane między Wnioskodawcą a:

1)A. S.A. - podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski, którego przedmiotem podstawowej działalności jest udzielanie kredytów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1497 ze zm.; dalej: „A.”). A. będzie podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, przy czym same transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a A. będą realizowane na zasadach rynkowych;

2)ewentualnie innymi przedsiębiorcami z sektora finansowego oferującymi możliwość zawierania transakcji CDS - należy zakładać, że przedsiębiorcy Ci będą prowadzić działalność poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Skutkiem zawierania transakcji CDS będzie przyjęcie przez A. lub innych kontrahentów Spółki obowiązku dokonania świadczenia lub płatności w przypadku zaistnienia zdarzenia kredytowego w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej jako: „Wynagrodzenie Stałe”, które uiszczane będzie przez Spółkę. Zasadniczo Wynagrodzenie Stałe będzie ustalane jako ułamek tudzież procent wartości wierzytelności objętych zabezpieczeniem w ramach CDS, przy czym procent będzie ustalany z uwzględnieniem ekspozycji na ryzyko oraz potencjalnego poziomu szkód związanych z brakiem spłat pożyczek i kredytów objętych daną transakcją CDS. Wynagrodzenie Stałe z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Spółkę regularnie w oparciu o ustanowione w umowach CDS okresy rozliczeniowe. Jednocześnie Wynagrodzenie Stałe uiszczane przez Spółkę w żadnym wypadku nie będzie podlegać zwrotowi.

W ramach umów CDS Spółka uprawniona będzie do otrzymania od A. lub innych przedsiębiorców, którzy przystąpią do umów CDS ze Spółką, wynagrodzenia stanowiącego kwotę uzgodnioną pomiędzy stronami oraz stanowiącą całość lub część wartości wierzytelności objętych umowami CDS (dalej: „Wynagrodzenie Zmienne”) z uwzględnieniem wartości: kapitału, odsetek, prowizji. Wynagrodzenie Zmienne będzie wypłacane przez A. lub innych przedsiębiorców w odniesieniu do wierzytelności, które podlegały transakcji CDS oraz co do których wystąpi zdarzenie kredytowe. Kwota oraz ilość wierzytelności, które zostaną przedstawione przez Spółkę do rozliczenia w ramach Zmiennego Wynagrodzenia nie jest znana na moment zawarcia poszczególnych transakcji - będzie to ryzyko A. lub innych przedsiębiorców przystępujących do umów CDS ze Spółką oraz istota transakcji swapowej. Wynagrodzenie Zmienne w zależności od konkretnych ustaleń pomiędzy stronami transakcji CDS może odpowiadać nominalnej wartości wierzytelności (uwzględniając niespłacone: kapitał, prowizję, odsetki) lub wynosić mniej, niż nominalna wartość wierzytelności.

Umowy CDS zawierane przez Wnioskodawcę będą stanowiły umowy ramowe określające podstawowe zasady współpracy oraz zawierające ustalenia niezbędne do skutecznego realizowania transakcji CDS. Transakcje CDS będą realizowane cyklicznie lub wedle zapotrzebowania zgłaszanego przez Spółkę na podstawie umów ramowych CDS. Przedmiotem każdej z transakcji cyklicznych (okresowych) będzie określony każdorazowo portfel wierzytelności wynikających z ustaleń umownych dokonanych pomiędzy Spółką a A. lub pomiędzy Spółką a innymi przedsiębiorcami.

Umowy CDS będą instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.; „ustawa OIF”).

Pomimo zawierania umów CDS Spółka pozostanie uprawniona do:

1)zbywania wierzytelności w ramach cesji na rzecz innych podmiotów (np. niestandaryzowanych sekurytyzacyjnych funduszy inwestycyjnych zamkniętych; dalej „NSFIZ”), które będą najpewniej kupowały całe pakiety wierzytelności Spółki lub,

2)zawierania umów subpartycypacji, w ramach których Spółka będzie dokonywać zbycia praw do przyszłych przepływów finansowych związanych z określonymi wierzytelnościami, które zostaną objęte daną umową subpartycypacji - umowy te będą mogły być zawierane również z podmiotami działającymi w formie NSFIZ.

Umowami CDS będą zabezpieczane zasadniczo wierzytelności z zawartych umów pożyczek lub kredytów, które w chwili zawarcia transakcji CDS nie będą przeterminowane, czyli tzw. dobry portfel (w odróżnieniu od wierzytelności wątpliwych i nieściągalnych).

Model współpracy opisany w pkt 1 powyżej będzie, w ocenie Wnioskodawcy, racjonalny, a nawet niezbędny do prawidłowej realizacji obowiązków podmiotów (Spółki, A. oraz powiązanego ze Spółką NSFIZ) i odpowiedniego podziału ról, która to dywersyfikacja pozwala na osiągnięcie rezultatów w postaci: optymalizacji kosztów oraz jakości świadczonych usług. Taki model działania zapewni między innymi:

1)przejrzystość ról w obrębie grupy podmiotów powiązanych w ramach przyjętego modelu kooperacji - Spółka zajmować się będzie udzielaniem pożyczek i gromadzeniem kapitału na ten cel, A. zapewniać będzie zawieranie umów CDS oraz ich skuteczną realizację na wypadek występowania zdarzeń kredytowych, natomiast powiązany NSFIZ będzie zarządzać portfelami wierzytelności, które powstają w wyniku udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę;

2)optymalizację modelu biznesowego poprzez dywersyfikację ról podmiotów i wyspecjalizowanie w konkretnej płaszczyźnie realizacji tego modelu;

3)możliwość uporządkowania wewnętrznych procedur (…) w oparciu o dostosowanie ich do konkretnych sfer działalności poszczególnych podmiotów;

4)przejrzystość sposobu funkcjonowania podmiotów wobec klientów czy też partnerów biznesowych;

5)optymalizację kosztów poprzez korzystnie z synergii związanej z wyspecjalizowaniem pracowników w zakresie poszczególnych, odrębnych profilów działalności poszczególnych podmiotów (Pożyczkodawca, Spółka, NSFIZ).

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy koszt Wynagrodzenia Stałego, który będzie ponoszony przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS z A. lub innymi przedsiębiorcami, będzie stanowił koszt związany z przychodami innymi niż przychody wskazane w art. 7b ustawy CIT niezależnie od okoliczności, które wystąpią po rozpoczęciu realizacji transakcji CDS, tj. niezależnie od tego, czy wierzytelności objęte daną transakcją CDS zostaną objęte umowami cesji lub subpartycypacji.

Jak wskazano we wniosku działalność Spółki polega na udzielaniu pożyczek przez Internet w szczególności klientom indywidualnym. Z tego tytułu Spółka osiąga przychody w szczególności z odsetek, prowizji oraz ewentualnych opłat pobieranych w związku z zawarciem umowy pożyczki. Pożyczki te nie są pożyczkami partycypacyjnymi, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. l ustawy o CIT. Umowy CDS będą zawierane (z A. lub innymi przedsiębiorcami) w ścisłym związku z realizowaną przez Spółkę działalnością polegającą na udzielaniu pożyczek. Przystępowanie do instrumentów CDS może realnie poprawić sytuację finansową Spółki w przypadku, gdyby w odniesieniu do wierzytelności Spółki wobec pożyczkobiorców miało wystąpić zdarzenie kredytowe, tzn. okazywałoby się, że pożyczki te nie będą spłacane w całości lub w części. W takiej sytuacji możliwość uzyskania Wynagrodzenia Zmiennego wynegocjowanego przez Spółkę w ramach poszczególnych umów CDS będzie mogło podtrzymać płynność finansową Spółki oraz pozwolić jej na kontynuowanie działalności niezależnie od problemów ze ściągalnością niektórych wierzytelności. Należy jednocześnie zauważyć, że fakt nieściągalności części pożyczek oferowanych przez instytucje pożyczkowe jest nieodłącznym i powszechnie akceptowanym elementem modelu biznesowego firm działających jako firmy pożyczkowe.

Tym samym, koszty Wynagrodzenia Stałego, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją transakcji CDS należy powiązać z jej działalnością, z której przychody nie stanowią przychodów w źródle zyski kapitałowe. W konsekwencji również koszty w postaci Wynagrodzenia Stałego, które będą ponoszone przez Spółkę, będą ponoszone na poczet przychodów innych niż zyski kapitałowe i w konsekwencji powinny być rozpoznawane w źródle przychody inne niż zyski kapitałowe, o których mowa w art. 7b ustawy CIT.

Stałe Wynagrodzenie nie jest wynagrodzeniem za zawarcie pochodnego instrumentu finansowego i nie znajdzie tu zastosowania zapis o przychodach z pochodnych instrumentów finansowych (zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT).

Potencjalnie zawierane przez Spółkę transakcje: cesji wierzytelności lub subpartycypacji nie będą w żaden sposób rzutować na kwalifikację wydatków w postaci Wynagrodzenia Stałego. Ewentualne zbycie wierzytelności Spółki na rzecz NSFIZ lub innych podmiotów oraz na podstawie umów cesji nie będzie stanowiło podstawy do powstania przychodu w źródle zyski kapitałowe. Należy bowiem zaznaczyć, że do zysków kapitałowych można jedynie przypisać przychody ze zbycia wierzytelności:

a) uprzednio nabytych przez podatnika oraz;

b) wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych.

W przypadku Spółki nie wystąpi żadna z powyższych sytuacji. Tym samym cesja wierzytelności własnych Spółki za odpłatnością nie będzie w żaden sposób rzutowało na ogólną klasyfikację przychodów uzyskiwanych przez Spółkę, a w konsekwencji również na klasyfikację kosztów w postaci Wynagrodzenia Stałego, które będzie uiszczane przez Spółkę.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, 2 i 3 jest prawidłowe.

W pytaniu nr 4 Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy koszt Wynagrodzenia Stałego będzie kosztem pośrednim, rozpoznawanym w okresie jego poniesienia przez Spółkę w myśl art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Powyższe oznacza, że poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, na gruncie niniejszej sprawy wskazać należy, że przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Przy czym za celowe można uznać jedynie takie wydatki, które oceniane przez pryzmat całokształtu okoliczności faktycznych pozwalają na przyjęcie, iż zamiarem podatnika w momencie poniesienia wydatku było właśnie albo osiągniecie przychodu albo ewentualnie jego zachowanie, czy też zabezpieczenie. Badanie całokształtu okoliczności faktycznych ma w sprawie kluczowe znaczenie, albowiem kategoria „kosztu podatkowego” nie ma charakteru czysto obiektywnego, rozumianego w sposób formalistyczny, lecz zakłada istnienie elementów subiektywnych zależnych od oceny tych okoliczności. Skoro bowiem ustawodawca zakłada, iż wydatek musi być celowy, to tym samym konieczne jest przeprowadzenie analizy owej celowości, która możliwa jest jedynie w oparciu o fakty przedstawione przez wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Z wniosku wynika, że w ramach zawieranych w przyszłości umów CDS, Spółka będzie uiszczać Wynagrodzenie Stałe na rzecz A. lub innych kontrahentów, którzy przystąpią do umów CDS, które będzie odpowiadało określonej części wartości wierzytelności objętych transakcjami CDS, wobec których to wierzytelności występować będą zdarzenia kredytowe.

Wynagrodzenie Stałe, które będzie uiszczane przez Spółkę ma poprawić ogólną kondycję finansową Spółki poprzez zabezpieczenie płynności finansowej Spółki na wypadek występowania zdarzeń kredytowych w odniesieniu do poszczególnych wierzytelności pożyczkowych Spółki.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy stwierdzić należy, że wydatek w postaci Wynagrodzenia Stałego będzie stanowić koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie Stałe nie będzie związane z uzyskaniem konkretnego przychodu przez Państwa. Natomiast wypłata przez Państwa Wynagrodzenia Stałego będzie służyła zachowywaniu źródła przychodów jakim jest usługa polegająca na otrzymaniu zabezpieczenia ryzyka kredytowego tj. zawieranie umów CDS. Wypłata Wynagrodzenia Stałego na rzecz A. lub innych kontrahentów z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego w postaci instrumentu CDS pozwoli Spółce na zachowanie płynności w przypadku zaistnienia zdarzeń kredytowych, co mogłoby ograniczyć kapitały Spółki oraz zagrozić jej działalności. Koszty te należy kwalifikować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, które są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.