Interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.547.2025.2.SH

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 24 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o., z siedzibą (…), (dalej zwana „Spółką” lub „Wnioskodawcą”), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług montażu i serwisu (…).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U.2025.775 t.j., winno być: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), a także posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Model operacyjny Spółki przewiduje prowadzenie działalności w sposób projektowy, co wiąże się z odrębną ewidencją kosztów dla każdego zlecenia. W ramach realizowanych usług Spółka ponosi wydatki obejmujące zarówno koszty materiałów niezbędnych do wykonania zleceń, jak i koszty usług zewnętrznych, w tym podwykonawców i transportu. Koszty te ujmowane są początkowo w ewidencji księgowej na koncie 500 „Usługi w toku”.

Zgodnie z przyjętym systemem księgowym, dopiero po zakończeniu konkretnej usługi oraz wystawieniu faktury sprzedaży następuje przeksięgowanie kosztów z konta 500 na konto 7* „Wartość sprzedanych usług”. Takie rozwiązanie pozwala na prawidłowe odzwierciedlenie kosztów w rachunku zysków i strat, w pełni zgodnie z zasadą współmierności przychodów i kosztów oraz obowiązującymi standardami rachunkowości.

W roku obrotowym 2022 Spółka napotkała trudności związane z prawidłowym rozliczeniem kosztów usług w toku. Na dzień bilansowy saldo konta 500 „Usługi w toku” wynosiło (…) zł. Nieprzeksięgowanie tej kwoty na konto 7* spowodowało, że w rachunku zysków i strat nie uwzględniono kosztów poniesionych na realizację usług w toku, co skutkowało zawyżeniem wyniku finansowego Spółki za rok 2022 o wskazaną kwotę.

Po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za rok 2022 stwierdzono, że nie dokonano wymaganej korekty księgowej, co doprowadziło do rozbieżności między rzeczywistym stanem finansowym Spółki a prezentacją danych w rachunku zysków i strat. W celu odzwierciedlenia rzeczywistego stanu finansowego Spółki, w 2023 roku podjęto działania korygujące polegające na dokonaniu korekty wyniku lat ubiegłych poprzez pomniejszenie zysku wypracowanego w poprzednich latach o kwotę (…) zł. Działania te miały na celu prawidłowe ujęcie kosztów poniesionych na realizację usług w toku w rachunku zysków i strat, zapewnienie pełnej zgodności sprawozdania finansowego z obowiązującymi przepisami prawa bilansowego i podatkowego oraz odzwierciedlenie rzeczywistego wyniku finansowego Spółki, eliminując zawyżenie zysku za rok 2022 spowodowane nieprzeksięgowaniem kosztów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 listopada 2025 r., odpowiadając m.in. na zadane w wezwaniu pytania i doprecyzowując opis stanu faktycznego, wskazali Państwo, że:

- Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółki, tzw. estońskim CIT od 1 lipca 2022 roku.

- „Koszty usługi w toku”, o których mowa w opisie sprawy dotyczą okresu, kiedy spółka była opodatkowana ryczałtem od dochodów spółki.

Pytanie

Czy, w opisanym stanie faktycznym, dokonane przez Wnioskodawcę przeksięgowania kosztów z konta „usługi w toku” na konto „koszty sprzedanych usług”, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości i art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, mogą być uznane za nieujawnione operacje gospodarcze w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych?

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wnioski z 24 listopada 2025 r.

Wnioskodawca, działając w pełnej zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, w tym ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2025.278 t.j., winno być: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.), ustawą z dnia 29 września 1994 r. o (Dz.U.2023.120 t.j., winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.), a także z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, rozporządzeń oraz wytycznych Ministra Finansów i interpretacji Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawia swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie dotyczącej ujmowania kosztów związanych z realizacją usług montażu i serwisu (…) w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym, w kontekście art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który reguluje powstawanie dochodu z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, że od dnia 1 lipca 2022 r. spółka opodatkowana jest ryczałtem od dochodów spółek (tzw. estońskim CIT). Jednocześnie wskazuje, że „Koszty usług w toku”, o których mowa w opisie sprawy, dotyczą okresu, w którym spółka była już opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek, co ma istotne znaczenie dla prawidłowego rozliczenia tych kosztów oraz oceny, czy mogły one potencjalnie stanowić podstawę ustalenia dochodu z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie koszty poniesione w związku z realizacją przedmiotowych usług zostały ujawnione w pełnej wysokości w księgach rachunkowych na koncie 500 „usługi w toku”, co zapewnia zgodność z zasadą memoriału, zasadą współmierności kosztów i przychodów oraz zasadą rzetelności zapisów rachunkowych, wynikającą z art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którą koszty i przychody ujmuje się w okresie, którego dotyczą, niezależnie od momentu ich faktycznego rozliczenia finansowego.

Odzwierciedlenie kosztów w sprawozdaniu finansowym nastąpiło poprzez ujęcie ich jako produkty w toku, co jest w pełni zgodne z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, pozwala na prawidłowe wykazanie stanu aktywów obrotowych oraz stopnia zaawansowania realizowanych usług, a także zapewnia rzetelne i kompletne odzwierciedlenie wszystkich zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych.

Wnioskodawca podkreśla, że takie ujęcie kosztów gwarantuje, że żadna operacja gospodarcza nie została pominięta ani zaniechana, co w sposób oczywisty wyklucza możliwość powstania dochodu z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem przepis ten stanowi, że dochód powstaje wyłącznie w przypadku faktycznego nieujawnienia zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych, a nie w sytuacji błędnej klasyfikacji lub przyporządkowania kosztu do niewłaściwej kategorii kontowej.

Wnioskodawca wskazuje, że dopiero w roku obrotowym 2023, po zakończeniu realizacji poszczególnych usług, dokonano przeksięgowania kosztów z konta 500 „usługi w toku” na konto 7xx „koszty sprzedanych usług”. Przeksięgowanie to zostało wykonane zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości Wnioskodawcy, która jest w pełni zgodna z art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, który jednoznacznie stanowi, że błędy klasyfikacyjne w księgach rachunkowych mogą być korygowane w bieżącym lub następnym okresie obrotowym, bez wpływu na możliwość ustalenia wyniku finansowego, a tym samym korekta klasyfikacyjna kosztów nie stanowi pominięcia kosztu ani błędu księgowego skutkującego powstaniem dochodu z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych, lecz jest naturalnym etapem procesu ujmowania produktów w toku i ich przekształcenia w koszty sprzedanych usług po zakończeniu realizacji danej usługi.

Wnioskodawca podkreśla, że taki sposób ujmowania kosztów jest powszechnie stosowany w praktyce rachunkowej i akceptowany w praktyce organów podatkowych, a jego celem jest właściwe odzwierciedlenie rzeczywistego przebiegu świadczenia usług oraz prawidłowe ustalenie wyniku finansowego okresu, w którym usługa została faktycznie wykonana, co odpowiada zasadzie współmierności kosztów i przychodów, zasadzie ciągłości, zasadzie ostrożności oraz zasadzie rzetelności, wynikającym z art. 4 ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca powołuje się również na wydaną interpretację indywidualną Krajowej Informacji Skarbowej, dotyczącą nieujęcia odpisów amortyzacyjnych, w której organ podatkowy jednoznacznie wskazał, że dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych powstał wyłącznie w związku z całkowitym pominięciem kosztu amortyzacji w księgach rachunkowych, co w sposób oczywisty kontrastuje z sytuacją Wnioskodawcy, w której koszt był w pełni ujawniony i odzwierciedlony w sprawozdaniu finansowym, a jedynie wymagał poprawnej klasyfikacji kontowej, co w analogiczny sposób wskazuje, że korekta klasyfikacyjna kosztu nie rodzi obowiązku podatkowego ani nie skutkuje uznaniem operacji za nieujawnioną operację gospodarczą.

Ponadto, stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z 14 stycznia 2025 r., Znak DD8.054.11.2024, będącym odpowiedzią na interpelację poselską nr 7088 z dnia 30 grudnia 2024 r., w którym organ jednoznacznie wskazał, że sankcja przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy poważnej wadliwości ksiąg rachunkowych skutkującej obiektywną niemożnością ustalenia wyniku netto nawet po ewentualnej korekcie zapisów, a ocena stopnia wadliwości powinna być dokonywana indywidualnie, w zależności od stanu faktycznego.

Wnioskodawca podkreśla, że w jego przypadku księgi rachunkowe prowadzone są w sposób rzetelny, kompletny i jawny, odzwierciedlają wszystkie zdarzenia gospodarcze i umożliwiają prawidłowe ustalenie wyniku finansowego zarówno w roku bieżącym, jak i po dokonaniu korekt klasyfikacyjnych, co w sposób oczywisty wyklucza możliwość uznania jakichkolwiek operacji za nieujawnione operacje gospodarcze oraz eliminuje przesłanki do stwierdzenia wadliwości ksiąg w stopniu skutkującym nałożeniem sankcji.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że całkowite ujawnienie kosztów w księgach rachunkowych oraz ich odzwierciedlenie w sprawozdaniu finansowym spełnia wszystkie wymogi rzetelności, kompletności i jawności zapisów księgowych, a wszelkie korekty klasyfikacyjne dokonane w celu przeksięgowania produktów w toku na koszty sprzedanych usług są działaniem przewidzianym w przepisach ustawy o rachunkowości, całkowicie zgodnym z praktyką organów podatkowych, nie rodzącym obowiązku podatkowego ani negatywnych skutków podatkowych, a jedynie umożliwiającym prawidłowe ustalenie wyniku finansowego oraz odzwierciedlenie rzeczywistego przebiegu realizacji usług.

W konsekwencji, zestawiając powyższe fakty, przepisy prawa rachunkowego i podatkowego, interpretacje organów podatkowych, przyjętą politykę rachunkowości Wnioskodawcy oraz praktykę organów podatkowych, należy jednoznacznie stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie powstał dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wszelkie działania związane z korektą klasyfikacyjną kosztów wynikają wyłącznie z procesu przeksięgowania produktów w toku na koszty sprzedanych usług, co jest działaniem całkowicie zgodnym z obowiązującymi przepisami rachunkowości, nie generującym obowiązku podatkowego ani podstaw do uznania ksiąg rachunkowych za wadliwe, a jednocześnie w pełni respektującym wymogi rzetelności, kompletności i jawności zapisów księgowych, zapewniając tym samym pełną zgodność z przepisami prawa podatkowego i rachunkowego oraz praktyką organów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 28n ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT:

Dodatkowo z „Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek” (dalej: „Przewodnik”) rozdział 6.6 „Dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych (art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT)” wskazano, że: „Dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych powstaje w związku z pominięciem w prowadzonych księgach zdarzeń (operacji) gospodarczych (w przychodach lub kosztach (stratach, zyskach), pomimo obowiązku ich wykazania.

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych danego okresu sprawozdawczego, należy wprowadzić w postaci zapisu każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Jeśli jednostka gospodarcza nie ujęła danego zdarzenia gospodarczego w księgach rachunkowych w wyniku błędu, to w zależności od tego czy błąd ten został ujawniony przed zatwierdzeniem, czy po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za rok obrotowy, którego ten błąd dotyczy oraz czy ma on istotny wpływ na to sprawozdanie finansowe, operacja gospodarcza dotycząca tego błędu powinna zostać ujęta zgodnie z regulacjami art. 54 ustawy o rachunkowości:

- albo w księgach bieżącego roku obrotowego,

- albo w księgach rachunkowych roku, którego dotyczy.

Po ujawnieniu takiego uchybienia (np. w ramach kontroli podatkowej organu podatkowego lub weryfikacji własnej podatnika) podatnik - zgodnie z zasadami prowadzenia ksiąg rachunkowych - zaksięgowuje więc daną operację gospodarczą w roku jej ujawnienia. Jednak okoliczność ta nie modyfikuje faktu, że w ryczałcie obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje w roku podatkowym, w którym przychody te lub koszty powinny zostać zarachowane”.

Nieujawnienie kosztów lub przychodów w okresie opodatkowania ryczałtem ma wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego. Tym samym, wydatek dotyczący okresu opodatkowania ryczałtem, jeśli zostanie ujęty w księgach rachunkowych w latach późniejszych (zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości), powinien stanowić podstawę opodatkowania ryczałtem, z tytułu dochodu z nieujawnionych operacji gospodarczych.

Państwa wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym, dokonane przez Wnioskodawcę przeksięgowania kosztów z konta „usługi w toku” na konto „koszty sprzedanych usług”, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości i art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, mogą być uznane za nieujawnione operacje gospodarcze w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

Jak wynika z opisu sprawy, w roku obrotowym 2022 Spółka napotkała trudności związane z prawidłowym rozliczeniem kosztów usług w toku. Na dzień bilansowy saldo konta 500 „Usługi w toku” wynosiło (…) zł. Nieprzeksięgowanie tej kwoty na konto 7* spowodowało, że w rachunku zysków i strat nie uwzględniono kosztów poniesionych na realizację usług w toku, co skutkowało zawyżeniem wyniku finansowego Spółki za rok 2022 o wskazaną kwotę.

Po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za rok 2022 stwierdzono, że nie dokonano wymaganej korekty księgowej, co doprowadziło do rozbieżności między rzeczywistym stanem finansowym Spółki a prezentacją danych w rachunku zysków i strat. W celu odzwierciedlenia rzeczywistego stanu finansowego Spółki, w 2023 roku podjęto działania korygujące polegające na dokonaniu korekty wyniku lat ubiegłych poprzez pomniejszenie zysku wypracowanego w poprzednich latach o kwotę (…) zł.

Ponadto, jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółki, tzw. estońskim CIT od 1 lipca 2022 roku. „Koszty usługi w toku”, o których mowa w opisie sprawy dotyczą okresu, kiedy spółka była opodatkowana ryczałtem od dochodów spółki.

W związku z powyższym, w tym przypadku, dokonane przez Państwa przeksięgowania kosztów z konta „usługi w toku” na konto „koszty sprzedanych usług”, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości i art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, stanowią nieujawnione operacje gospodarcze w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkujące powstaniem dochodu do opodatkowania z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

We wniosku wskazaliście Państwo, że na dzień bilansowy saldo konta 500 „Usługi w toku” wynosiło (…) zł. Nieprzeksięgowanie tej kwoty na konto 7* spowodowało, że w rachunku zysków i strat nie uwzględniono kosztów poniesionych na realizację usług w toku, co skutkowało zawyżeniem wyniku finansowego Spółki za rok 2022 o wskazaną kwotę.

Z powołanego wyżej art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Zatem skoro (w związku z przedstawionymi przez Państwa okolicznościami) nie uwzględniliście Państwo w rachunku zysków i strat kosztów poniesionych na realizację usług w toku, co skutkowało zawyżeniem wyniku finansowego Spółki za rok 2022, to zaistniała okoliczność wskazana w art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. W konsekwencji opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wartości ww. kosztów.

Na powstanie dochodów z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych (o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT), nie ma wpływu fakt, że ww. wartości zostały ujęte w księgach rachunkowych, lecz na innych kontach księgowych niż powinny być wykazane. W tym zakresie istotne jest to, że ww. kwoty nie zostały ujęte jako koszty w rachunku zysków i strat Spółki za 2022 r, a więc koszty nie zostały uwzględnione w zysku netto Państwa Spółki w tym okresie.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że nie jest ona możliwa do zidentyfikowania, jednakże wskazać należy, iż interpretacje indywidualne, które są wydawane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.