Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.533.2025.1.AW

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A (dalej: „(…)”, „Spółdzielnia”) prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, zarządza majątkiem własnym i majątkiem jej członków w oparciu o przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze, ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych oraz statut. Spółdzielnia prowadzi równocześnie inną działalność gospodarczą związaną bezpośrednio z realizacją wyżej określonych zadań, polegającą głównie na wynajmie spółdzielczych lokali użytkowych oraz zarządzaniu nieruchomościami wspólnot mieszkaniowych.

A jest podatnikiem podatku od nieruchomości, który jest płacony do organu podatkowego – Prezydenta Miasta (…). Podatkiem od nieruchomości objęte są środki trwałe Spółdzielni, głównie grunty, budynki mieszkalne i budynki niemieszkalne oraz budowle. W związku z nowelizacją ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Spółdzielnia ponownie dokładnie przeanalizowała środki będące przedmiotem opłaty w podatku od nieruchomości. W wyniku analizy okazało się, iż w pierwotnych deklaracjach za lata 2020-2024 wystąpiły błędy związane między innymi z zastosowaniem niewłaściwej stawki podatku od nieruchomości. Dostosowując zobowiązanie do aktualnych przepisów prawnych Spółdzielnia złożyła korektę deklaracji za lata: 2020-2024.

Z uwagi na wysokość korygowanego podatku Spółdzielnia wystąpiła z wnioskiem o rozłożenie zobowiązania podatkowego na dwie raty oraz umorzenie (…)% odsetek za zwłokę w zapłacie podatku. Organ podatkowy przychylił się do prośby Spółdzielni. (…) 2025 r. A otrzymała decyzję o rozłożeniu zaległości na dwie raty oraz umorzenie (…)% odsetek. Zgodnie z decyzją zaległość podatkowa za lata 2020-2024 zostanie uregulowana w terminach: do dnia (…) 2025 r. oraz do dnia (…) 2025 r. Korygowany podatek za lata 2020-2024 zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółdzielni w 2025 r.

Spółdzielnia stwierdza, że korekty nie były spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Korekty skutkują zwiększeniem podatku od nieruchomości, w związku z tym Spółdzielnia powzięła wątpliwość, w którym okresie należy uznać za koszt podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych, skorygowany za lata 2020-2024 podatek od nieruchomości.

Pytania

1. Czy Spółdzielnia postąpi prawidłowo uznając koszty podatku od nieruchomości za lata 2020-2024 w kwocie podstawowej, za koszt podatkowy w dacie poniesienia i ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych A, tj. do dnia (…) 2025 r. oraz (…) 2025 r., wyłączając z kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną część odsetek z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych?

2. Jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze jest twierdząca: czy Spółdzielnia postąpi prawidłowo nie dokonując korekt podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) za lata 2020-2024, w zeznaniu podatkowym za rok 2025, które nie zostało jeszcze złożone?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółdzielnia postąpi prawidłowo uznając koszty podatku od nieruchomości za lata 2020-2024 za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych za 2025 r. Nieumorzone (…)% odsetek, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 21 nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Tak więc kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak i koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak ich poniesienie jest racjonalne, niezbędne i gospodarczo uzasadnione dla prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej Spółdzielni. Tego rodzaju kosztem jest m.in. podatek od nieruchomości stanowiący element kosztów stałych, który z mocy prawa zobowiązany jest uiszczać podatnik w związku z posiadanymi nieruchomościami. Podatek ten jednocześnie nie został wymieniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 15 ust. 4d, 4e, 4i u.p.d.o.p.: 4d. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia; 4e. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów; 4i. jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Niewątpliwie podatek od nieruchomości za lata 2020-2024 ujęty przez Spółdzielnię w księgach rachunkowych należy uznać za koszty uzyskania przychodów niepodlegające wyłączeniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku kosztów podatkowych, które pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami i nie można przypisać ich do konkretnego przychodu, koszty te w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych należy rozpoznać pod datą zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółdzielni. Oznacza to, że podatek od nieruchomości za lata 2020-2024, wynikający z deklaracji korygujących złożonych przez Spółdzielnię należy uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia tego zobowiązania w księgach rachunkowych Spółdzielni. Bowiem tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu lub kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki – korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Potwierdzenie takiego podejścia można znaleźć w interpretacjach podatkowych: 2461-IBPB-1-3. 4510.1082.2016.1.IZ, 2461-IBPB-1-3.4510.1083.2016.1.IZ, 0111-KDIB1-2.4010.474.2018.1.DP, 0111-KDIB1-1.4010.342.2019.2.ŚS. Także w interpretacjach indywidualnych z dnia 6 marca 2023 r. Dyrektora KIS: 0111-KDIB1-3.4010.50.2023.1.ZK oraz z dnia 13 marca 2025 r. 0111-KDIB1-1.4010.71. 2025.1.KM potwierdzono prawidłowość przedstawionego przez A stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami rozumieć należy te koszty, których poniesienie bezpośrednio wpływa na uzyskanie przychodu z danego, konkretnego źródła. Będą to więc wszystkie te koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przyniosło konkretne przychody.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, to wszystkie kwalifikowalne koszty, które nie mogą być jednoznacznie wskazane jako bezpośrednio związane z danym przychodem, ale które zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na podstawie art. 15 ust. 4d updop są one potrącalne w dacie ich poniesienia:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Na mocy art. 15 ust. 4e updop:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zasady dokonywania korekt w zakresie wysokości kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowano w art. 15 ust. 4i do 4k.

W świetle art. 15 ust. 4i updop:

Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 15 ust. 4j updop:

Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Według art. 15 ust. 4k updop:

Przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:

1)korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;

2)korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 15 ust. 4i updop wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia jest podatnikiem podatku od nieruchomości, który jest płacony do organu podatkowego – Prezydenta Miasta. W deklaracjach za lata 2020-2024 wystąpiły błędy związane między innymi z zastosowaniem niewłaściwej stawki podatku od nieruchomości w wyniku czego Spółdzielnia złożyła korektę deklaracji za lata: 2020-2024. Organ podatkowy przychylił się do wniosku Spółdzielni i rozłożył zaległości podatkowe na dwie raty do: (…) 2025 r. i (…) 2025 r. oraz umorzył 50% odsetek. Korygowany podatek za lata 2020-2024 zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółdzielni w 2025 r. Korekty nie były spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką i skutkują zwiększeniem podatku od nieruchomości.

Jak wynika z brzmienia cytowanego wyżej art. 15 ust. 1 updop, wyłącza on z kosztów uzyskania przychodów wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 21 updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Powyższe oznacza, że 50% pozostałych do zapłaty na rzecz organu podatkowego odsetek nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że korekta nie powinna być dokonywana wstecz tylko na bieżąco oraz że z kosztów uzyskania przychodów należy wyłączyć nieumorzoną część odsetek z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych.

Tym samym Państwa stanowisko w tej części pytania 1 – należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do momentu ujęcia korekty kosztu uzyskania przychodu w sytuacji gdy nie jest ona spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, odwołać się trzeba do art. 15 ust. 4i updop, który przewiduje, że wówczas korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Przepis ten nie dopuszcza więc rozpoznania kosztu w momencie ujęcia w księgach poszczególnych rat podatku, ale w momencie złożenia deklaracji korygującej podatek od nieruchomości, która jest dokumentem potwierdzającym przyczynę korekty.

Nie jest zatem prawidłowym dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów w dacie ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych A, tj. (…) 2025 r. oraz (…) 2025 r., które są dniami uregulowania poszczególnych rat podatku. Poprawną datą rozpoznania korekty kosztu uzyskania przychodu jest – zgodnie z art. 15 ust.4i updop – dokonanie tej korekty w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik dysponuje dokumentem potwierdzającym przyczynę korekty.

Tym samym Państwa stanowisko w tej części pytania 1 – należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z powyższym, złożenie deklaracji korygującej podatek od nieruchomości, która jest dokumentem potwierdzającym przyczynę korekty, stanowi podstawę do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów i ewentualnej korekty zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za okres kiedy Państwo dysponują dokumentem potwierdzającym przyczynę korekty.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania 2 – należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.