Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.793.2025.2.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 listopada 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług programistycznych (kod PKD 62.10.B).

Pracuje Pan głównie z domu, gdzie ważne jest dla Pana utrzymanie wysokiego poziomu koncentracji i efektywności pracy przy wytwarzaniu oprogramowania, które jest Pana utworem autorskim i generuje przychód. W celu poprawy wydajności pracy, zakupił Pan ekspres do kawy na fakturę firmową o wartości 3 249 zł brutto. Ekspres znajduje się w Pana domowym biurze i jest używany przede wszystkim w dni robocze w ramach wykonywania działalności gospodarczej, a sporadycznie także podczas spotkań z kontrahentami. W weekendy oraz poza godzinami pracy ekspres bywa wykorzystywany do celów prywatnych. Przyjmuje Pan proporcjonalny podział użytkowania w stosunku 5:2 (dni robocze: cele działalności gospodarczej, weekendy: użytkowanie prywatne).

Zakup nie został jeszcze wliczony w poczet kosztów. Chcąc działać zgodnie z przepisami prawa czeka Pan na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej niniejszej sytuacji.

Uzupełnienie wniosku

Na pytanie:

Czy posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)?

Odpowiedział Pan:

Tak, posiadam nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP jak wyżej.

Na pytanie:

Jaką formę opodatkowania przychodów/dochodów wybrał Pan z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (zasady ogólne, podatek liniowy, zryczałtowany podatek dochodowy)?

Odpowiedział Pan:

Podatek liniowy.

Na pytanie:

Jaki rodzaj dokumentacji podatkowej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Pan prowadzi?

Odpowiedział Pan:

Księga Przychodów i Rozchodów (KPiR).

Na pytanie:

Jaki związek z prowadzoną działalnością oraz uzyskiwanymi z niej przychodami będzie mieć:

a) zakupiony ekspres do kawy,

b) kawa?

Odpowiedział Pan:

Ekspres oraz kawę ziarnistą, jako nierozłączny element, wykorzystuję do przygotowania kawy. Kawa w moim uzasadnieniu przyczynia się do

- utrzymania wysokiego poziomu koncentracji, dzięki czemu zabezpieczam przychód, utrzymując wysoką jakość dostarczanych utworów,

- zwiększenia poziomu wydajności poprzez możliwość realizacji wielu utworów/zleceń jednocześnie, dzięki czemu jestem w stanie pozyskiwać dodatkowy przychód.

Parafrazując, duża ilość zleceń, obowiązków wymaga ode mnie wysokiego skupienia. W celu utrzymania koncentracji i poprawy wydajności, piję kawę z ekspresu, dzięki której jestem w stanie zachować odpowiedni poziom skupienia i realizować kilka rzeczy jednocześnie. To z kolei przyczynia się do zwiększenia wartości dostarczanych przeze mnie usług. Realizuję je bowiem w krótszym czasie, co skutkuje uzyskaniem większego przychodu w jednostce czasu.

Na pytanie:

Jaki jest cel Pana rozmów z kontrahentami?

Odpowiedział Pan:

Celem rozmów z kontrahentami najczęściej są:

- omówienie, przygotowanie i prezentacja fazy koncepcyjnej projektów, w których biorę udział,

- ustalanie warunków biznesowych współpracy w zakresie świadczenia usług doradztwa/konsultingu i szkoleń.

Na chwilę obecną, nie zatrudnia Pan żadnych pracowników.

Pytania

1.Czy może Pan uznać za koszt uzyskania przychodu 5/7 wartości wydatku poniesionego na zakup ekspresu do kawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mając na uwadze, że kawa wpływa na zwiększenie Pana wydajności i tym samym wyższą wartość wytwarzanego utworu oraz uzyskiwanego przychodu?

2.Dodatkowo, czy koszt kupowanej w przyszłości kawy może być kwalifikowany w tej samej proporcji (5/7) jako koszt uzyskiwania przychodów?

Przedmiotem tej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie w zakresie pytania nr 1

Uważa Pan, że zakup ekspresu do kawy jest wydatkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ zwiększa poziom koncentracji oraz wydajności wykonywania usług programistycznych. W efekcie pozwala to na zwiększenie efektywności pracy, co przekłada się na wyższą wartość tworzonych przez Pana utworów programistycznych oraz na większy przychód. Ponadto, pomimo iż sporadycznie, ekspres jest używany również w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w Pana domu, co wspiera budowanie relacji biznesowych i realizację celów firmowych. Przyjmując proporcjonalny podział użytkowania urządzenia (5 dni służbowo, 2 dni prywatnie) oraz prowadząc stosowną dokumentację potwierdzającą powyższe okoliczności, uważa Pan, że ma Pan prawo do zaliczenia 5/7 wartości zakupu ekspresu do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku dotyczące pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów bądź funkcjonowanie źródła tych przychodów. Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam przy tym, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodami (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z 16 października 2012 r. sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono:

Zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym stwierdzam, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru poniesionego przez Pana wydatku na zakup ekspresu do kawy, należy rozstrzygnąć, czy spełnia on kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.

Zauważam, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne, np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne.

Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. Dlatego też do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe.

Są to typowe wydatki o charakterze osobistym. Są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli jednak ponoszone przez podatnika wydatki, choć związane z lokalem mieszkalnym, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, zostaną racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane i nie są ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W związku z tym, aby dany wydatek można zaliczyć do kosztów, musi zostać poniesiony w związku z potrzebami działalności (firmy), a nie potrzebami prywatnymi przedsiębiorcy, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w lokalu mieszkalnym (domu).

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Zatem w przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania podatnika, przy określaniu wysokości kosztów uzyskania przychodów z tej działalności, należy uwzględniać fakt ewentualnego wykorzystywania jego wyposażenia także do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością (do celów prywatnych). Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można bowiem zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Ważny jest związek przyczynowo-skutkowy, który w sposób jednoznaczny powinien dowodzić, że dany wydatek został poniesiony w celu realizacji potrzeb wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej, a nie w celu realizacji potrzeb osobistych podatnika.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie przedmiotów wykorzystywanych w działalności gospodarczej podkreślam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Dlatego wydatki poniesione na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności, pod warunkiem, że są wykorzystywane jedynie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na przedmioty, które służą celom prywatnym podatnika, byłoby sprzeczne z zasadą równości wobec prawa, gdyż stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji podmioty prowadzące działalność gospodarczą wobec podatników, którzy takiej działalności nie prowadzą, a którzy również ponoszą wydatki na cele osobiste (np. mieszkaniowe) i nie mogą ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazał Pan, że pracuje Pan głównie z domu, gdzie ważne jest dla Pana utrzymanie wysokiego poziomu koncentracji i efektywności pracy przy wytwarzaniu oprogramowania, które jest Pana utworem autorskim i generuje przychód. W celu poprawy wydajności pracy, zakupił Pan ekspres do kawy na fakturę firmową o wartości 3 249 zł brutto. Ekspres znajduje się w Pana domowym biurze i jest używany przede wszystkim w dni robocze w ramach wykonywania działalności gospodarczej, a sporadycznie także podczas spotkań z kontrahentami. W weekendy oraz poza godzinami pracy ekspres bywa wykorzystywany do celów prywatnych. Przyjmuje Pan proporcjonalny podział użytkowania w stosunku 5:2 (dni robocze: cele działalności gospodarczej, weekendy: użytkowanie prywatne). Wybrana przez Pana forma opodatkowania przychodów/dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej to podatek liniowy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony przez Pana opis sprawy, zgodnie z którym zakupiony ekspres do kawy będzie przez Pana wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na potrzeby prywatne, stwierdzam, że wydatek ten nie został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podsumowując stwierdzam, że wydatek na zakup ekspresu do kawy, nie może być zaliczony przez Pana do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.