Interpretacja indywidualna z dnia 10 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.859.2025.1.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 12 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest radcą prawnym. W kwietniu 2025 roku złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin radcowski, o którym mowa w art. 36 (1) ustawy o radcach prawnych. W czerwcu 2025 r. złożyła uroczyste ślubowanie i została wpisana na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych W lipcu 2025 r. rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej w formie jednoosobowej kancelarii radcy prawnego Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni poniosła szereg wydatków, które były niezbędne do uzyskania uprawnień zawodowych radcy prawnego oraz formalnej możliwości wykonywania zawodu, w szczególności: 1. opłatę za egzamin wstępny na aplikację radcowską, 2. opłaty roczne za odbywanie trzyletniej aplikacji radcowskiej, 3. obowiązkowe miesięczne składki członkowskie jako aplikanta radcowskiego, 4. opłatę za egzamin radcowski, 5. opłatę za wpis na listę radców prawnych oraz opłatę manipulacyjną. Wszystkie powyższe wydatki zostały poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych warunkujących możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego. Bez ich poniesienia rozpoczęcie tej działalności byłoby niemożliwe. W tym miejscu podkreślam, że opłata od egzaminu na aplikację radcowską i opłata od egzaminu radcowskiego stanowią dochód budżetu państwa, a uiszczane są na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w tym zakresie będącym statioo fisci budżetu państwa (art. 33(4) ustawy o radcach prawnych oraz art. 36(3) ustawy o radcach prawnych). Po pozytywnym zdaniu egzaminu radcowskiego, kandydat na radcę prawnego powinien również uiścić opłatę za wpis na listę radców prawnych oraz opłatę manipulacyjną (art. 60 ust. 11 ustawy o radcach prawnych i zgodnie z uchwałą). Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy o radcach prawnych przewidują obligatoryjne etapy i opłaty związane z uzyskaniem tytułu zawodowego, w tym: - art. 33(4) ustawy o radcach prawnych – opłata za egzamin wstępny na aplikację, - art. 32 ust. 1 ustawy o radcach prawnych – obowiązek odbycia odpłatnej aplikacji radcowskiej, - art. 36(3) ustawy o radcach prawnych – opłata za egzamin radcowski, - art. 60 ust. 11 ustawy o radcach prawnych – opłata za wpis na listę radców prawnych. Powyższe wydatki mają charakter obligatoryjny, a ich poniesienie stanowi warunek sine qua non rozpoczęcia działalności gospodarczej w zawodzie radcy prawnego.

Pytanie

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z uzyskaniem uprawnień zawodowych radcy prawnego – w szczególności koszty egzaminu radcowskiego oraz koszty wpisu na listę radców prawnych (opłata za wpis na listę i opłata manipulacyjna) – mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej (kancelarii radcy prawnego), założonej tuż po uzyskaniu uprawnień zawodowych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych radcy prawnego, w tym opłata za egzamin radcowski oraz opłata za wpis na listę radców prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej - ustawa o PIT):"Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.” Wydatki te pozostają w bezpośrednim i racjonalnym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ bez ich poniesienia Wnioskodawczyni nie mogłaby w ogóle uzyskać uprawnień niezbędnych do jej rozpoczęcia. Koszty egzaminu zawodowego oraz wpisu na listę radców prawnych nie mają charakteru osobistego — są one obligatoryjnym elementem procesu uzyskania tytułu zawodowego, a tym samym są nierozerwalnie powiązane z przyszłą działalnością gospodarczą kancelarii radcy prawnego. Wnioskodawczyni wskazuje, że analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lutego 2025 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.895.2024.2.AG, dotyczącej adwokata, gdzie organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej (m.in. kosztów egzaminu zawodowego). Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wydatki: poniesione w 2025 roku, tj. w roku, w którym rozpoczęto działalność gospodarczą, w szczególności opłata za egzamin radcowski oraz opłata za wpis na listę radców prawnych, pozostające w bezpośrednim związku z uzyskaniem przychodów z prowadzonej kancelarii, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczam, że przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie kosztów egzaminu radcowskiego oraz kosztu wpisu na listę radców prawnych poniesionych w roku 2025, tj. roku rozpoczęcia działalności gospodarczej zgodnie z zadanym pytaniem oraz przedstawionym własnym stanowiskiem do zadanego pytania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Podkreślam przy tym, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Ponadto dodaję, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy – poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów.

W opisie sprawy wskazała Pani, że w kwietniu 2025 roku złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin radcowski. W czerwcu 2025 r. złożyła uroczyste ślubowanie i została wpisana na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie. W lipcu 2025 r. rozpoczęła Pani wykonywanie działalności gospodarczej w formie jednoosobowej kancelarii radcy prawnego. Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej poniosła Pani szereg wydatków, które były niezbędne do uzyskania uprawnień zawodowych radcy prawnego oraz formalnej możliwości wykonywania zawodu. Wszystkie powyższe wydatki zostały poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych warunkujących możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego.

Wymienione wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Istotnym warunkiem zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie źródła przychodów, do którego dany wydatek można przyporządkować.

Odnosząc się zatem do cytowanego uprzednio art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz opisu zdarzenia, stwierdzam, że wydatki w postaci opłaty za egzamin radcowski oraz opłaty za wpis na listę radców prawnych poniesione w roku 2025 tj. w roku podatkowym, w którym istniało już to źródło przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie rozpoczęcia działalności. Podkreślam przy tym, że kosztem uzyskania przychodów mogą być wydatki właściwie udokumentowane.

Pani stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy konkretnej indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące, zatem nie może przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.