Interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.853.2025.2.KP

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 12 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 26 listopada 2025 r. (wpływ 26 listopada 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą o charakterze artystycznym, edukacyjnym  i twórczym.

Jest Pani pianistką, artystką estradową, influencerką i edukatorką – regularnie tworzy i publikuje Pani treści wideo w mediach społecznościowych (m.in. nagrania koncertów, ćwiczeń na fortepianie, relacje z wydarzeń kulturalnych, współprace reklamowe), a także prowadzi Pani zajęcia edukacyjne (m.in. kursy online, warsztaty i lekcje gry na fortepianie).

W Pani pracy kluczowe znaczenie ma wizerunek i prezentacja:

- w materiałach wideo, na koncertach i podczas zajęć edukacyjnych często eksponowane są zbliżenia na twarz, rzęsy oraz dłonie (np. podczas gry na fortepianie);

- profesjonalny, estetyczny wygląd jest istotny nie tylko na scenie, lecz także podczas prowadzenia zajęć edukacyjnych – wpływa na postrzeganie profesjonalizmu przez uczestników,

- nagrania i zajęcia edukacyjne są komercjalizowane – stanowią podstawę uzyskiwania przychodów z działalności.

W związku z tym ponosi Pani regularne wydatki na:

- profesjonalny makijaż (w tym makijaż sceniczny i przed wystąpieniami online).

- stylizację fryzury,

- stylizację i przedłużanie rzęs,

- pielęgnację i stylizację paznokci,

- zakup i utrzymanie ubrań, kostiumów i strojów wykorzystywanych podczas koncertów, nagrań wideo, prowadzenia zajęć edukacyjnych i wydarzeń promujących Pani działalność.

Wydatki te są ponoszone wyłącznie w związku z wykonywaniem działalności i przygotowaniem do nagrań, koncertów, wystąpień publicznych oraz zajęć edukacyjnych.

Nie mają charakteru prywatnego ani nie służą wyłącznie Pani osobistym potrzebom.

Uzupełnienie:

Według jakiej formy opodatkowuje Pani osiągane przychody/dochody?

Osiągane przez Panią przychody z działalności gospodarczej są opodatkowane na zasadach ogólnych (skala podatkowa).

Czy ubrania, kostiumy i stroje, o których mowa we wniosku, zostały/zostaną opatrzone stałym, zewnętrznym logo Pani firmy (jeśli tak, czy logo to jest/będzie umieszczone w widocznym miejscu)?

Ubrania, kostiumy i stroje, których dotyczy wniosek, są wykorzystywane wyłącznie w ramach Pani działalności gospodarczej o charakterze influencerskim, artystycznym, koncertowym oraz edukacyjnym, w szczególności podczas:

-nagrań publikowanych w mediach społecznościowych,

-materiałów wideo i foto tworzonych na potrzeby współprac komercyjnych,

-występów koncertowych,

-projektów artystycznych i tematycznych nagrań (np. kostiumy kowbojskie),

-działań edukacyjnych, w których tworzy Pani nagrania i materiały edukacyjne oraz prowadzi projekty wymagające odpowiednich kostiumów lub stylizacji.

Stroje te nie posiadają logo firmy, jednak ze względu na ich tematyczny, sceniczny oraz profesjonalny charakter nie nadają się do użytku prywatnego i są wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności.

Czy wydatki opisane we wniosku są/będą odpowiednio dokumentowane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej; w jaki sposób dokumentuje Pani te wydatki?

Wydatki na zakup oraz utrzymanie tych strojów będą dokumentowane:

-fakturami wystawionymi na działalność gospodarczą, oraz

-paragonami z NIP, uzupełnionymi o opis wskazujący związek wydatku z działalnością influencerską, koncertową, artystyczną i edukacyjną.

Czy wydatki te zostały/zostaną poniesione przez Panią?

Wydatki te są już przez Panią ponoszone i będą poniesione w przyszłości, w związku  z przygotowywaniem nagrań, materiałów edukacyjnych, realizacją treści w social media, koncertami  i projektami artystycznymi.

Co należy rozumieć pod pojęciem wydatku na „utrzymanie ubrań i kostiumów”; proszę dokładnie opisać ten wydatek i co się na niego składa?

Przez „utrzymanie ubrań i kostiumów” rozumie Pani w szczególności:

-naprawy,

-przeróbki,

-dostosowanie strojów do potrzeb nagrania, występu lub materiału edukacyjnego,

-inne usługi umożliwiające przygotowanie i wykorzystanie kostiumów w działalności influencerskiej, edukacyjnej, koncertowej i artystycznej.

Wszystkie opisane wydatki będą pozostawały w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pytanie

Czy wydatki ponoszone na makijaż, stylizację fryzury, stylizację i przedłużanie rzęs, pielęgnację paznokci oraz zakup i utrzymanie ubrań i kostiumów wykorzystywanych podczas koncertów, nagrań wideo, zajęć edukacyjnych i innych wystąpień publicznych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie wydatki te pozostają w bezpośrednim i koniecznym związku z osiąganymi przychodami z działalności artystycznej, influencerskiej i edukacyjnej.

Wizerunek (w tym estetyka oczu, dłoni i strój) jest elementem rozpoznawalności i wpływa na atrakcyjność treści publikowanych w mediach społecznościowych, nagrań edukacyjnych oraz prowadzenia zajęć online, co przekłada się na zasięgi, współprace i przychody.

Profesjonalny wygląd, w tym fryzura, makijaż, rzęsy i strój, jest oczekiwany przez uczestników zajęć edukacyjnych, partnerów biznesowych, agencje reklamowe i organizatorów wydarzeń artystycznych.

Wydatek ma charakter celowy i racjonalny, a jego głównym celem jest uzyskanie przychodu, nie zaś zaspokajanie prywatnych potrzeb.

W związku z powyższym uważam, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów,  o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Przy czym zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnymi przychodami, ale także  z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, podkreślam, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku między poniesionym kosztem a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Na podstawie kryterium stopnia powiązania istniejącego między kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie,  w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów podatkowych uzależniona jest m.in. od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-został właściwie udokumentowany;

-wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Wskazane przez Panią wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w tej regulacji, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 3526/16:

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także  w wyroku z 8 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że:

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą  o charakterze artystycznym, edukacyjnym i twórczym. Jest Pani pianistką, artystką estradową, influencerką i edukatorką. Regularnie tworzy Pani i publikuje treści wideo w mediach społecznościowych (m.in. nagrania koncertów, ćwiczeń na fortepianie, relacje z wydarzeń kulturalnych, współprace reklamowe), a także prowadzi Pani zajęcia edukacyjne (m.in. kursy online, warsztaty i lekcje gry na fortepianie). Ponosi Pani szereg wydatków na profesjonalny makijaż, stylizacje fryzury, stylizacje i przedłużanie rzęs, pielęgnację i stylizację paznokci oraz zakup  i utrzymanie ubrań i strojów (tj. naprawy, przeróbki, dostosowanie strojów do potrzeb nagrania, występu lub materiału edukacyjnego, inne usługi umożliwiające przygotowanie i wykorzystanie kostiumów w działalności influencerskiej, edukacyjnej, koncertowej i artystycznej). Wskazała Pani również, że stroje nie są opatrzone logo Pani firmy.

Odnośnie do wydatków ponoszonych przez Panią na profesjonalny makijaż, stylizację fryzury, stylizację i przedłużanie rzęs, pielęgnację i stylizację paznokci zauważam, że stanowią one co do zasady wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba może nabywać dostosowane do własnych wymagań usługi np. kosmetyczki, fryzjera itp. Podobnie jest w odniesieniu do ubrań i kostiumów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Z tej też przyczyny zakup tych usług/rzeczy stanowi co do zasady spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Mają one charakter wydatków osobistych związanych z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.

Zwracam również uwagę na fakt, że koszty powinny być poniesione „w celu uzyskania przychodów”, a nie np. „w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Ponadto profesjonalny, schludny i estetyczny wygląd świadczy o kulturze osobistej i nie jest zależny od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach, np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp.

Jak już wskazałem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej każda osoba może korzystać z usług fryzjera czy kosmetyczki, a także nabywa i używa dostosowaną do własnych wymagań odzież oraz dba o jej utrzymanie. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy i usług stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Panią zawodzie dbałość o wizerunek zewnętrzny jest bardzo istotny, jednak nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wydatki opisane we wniosku mają charakter wydatków osobistych związanych  z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.

Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, jednak nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Stąd, na podstawie opisu sprawy przedstawionego we wniosku oraz przytoczonych przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że poniesione przez Panią wydatki na profesjonalny makijaż, stylizację fryzury, stylizację i przedłużanie rzęs, pielęgnację i stylizację paznokci oraz zakup i utrzymanie ubrań  i strojów nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.

Podsumowanie: wydatki ponoszone przez Panią na makijaż, stylizację fryzury, stylizację  i przedłużanie rzęs, pielęgnację paznokci oraz zakup i utrzymanie ubrań i kostiumów wykorzystywanych podczas koncertów, nagrań wideo, zajęć edukacyjnych i innych wystąpień publicznych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.