Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.463.2025.6.BJ

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2025 r. za pośrednictwem Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy spółka może zaliczyć wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (winno być: art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 października 2025 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4011.819.2025.2.TR i 0111-KDIB2-1.4010.463.2025.3.BJ oraz pismem z 20 listopada 2025 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4011.819.2025.4.TR i 0111-KDIB2-1.4010.463.2025.5.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 i 28 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o.o. prowadząca działalność rachunkowo-księgową zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia na wypadek śmierci lub trwałej niezdolności do pracy wspólników będących osobami fizycznymi i wspólnie zarządzającymi firmą.

Polisa ma charakter ochronny i jest typowym rodzajem ubezpieczenia na życie wymienionym w grupie 1 Działu I ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej zawieraną na czas nieoznaczony.

Oznacza to, że w trakcie trwania polisy ubezpieczeni mogą korzystać z takich świadczeń jak operacje, poważne zachorowania, pobyty w szpitalu, konsultacje medyczne.

Stronami polisy byłaby spółka jako ubezpieczający, opłacający w całości składki za ubezpieczonych, tj. wspólników.

Ubezpieczeni wzajemnie się uposażą tworząc tzw. zabezpieczenie krzyżowe aby w razie śmierci jednego z nich, drugi posiadał środki potrzebne na zachowanie płynności finansowej spółki.

Składki z polisy nie są traktowane jako element wynagrodzenia, gdyż wspólnicy nie figurują w spółce jako zatrudnieni z tytułu umowy o pracę lub powołania.

Firma posiada zobowiązania kredytowe więc ubezpieczenie wspólników ma na celu zabezpieczenie płynności finansowej spółki oraz zachowanie ciągłości działalności w momencie, gdyby zabrakło jednego ze wspólników, a drugi z nich musiałby nadal ją prowadzić i zmierzyć się ze stałymi kosztami działalności.

Ze środków z polisy mógłby również wykupić udziały od spadkobierców zmarłego by nie obarczać rodziny - która nie zna się na prowadzeniu ww. biznesu - koniecznością wejścia w struktury firmy i zapobiec wprowadzeniu chaosu organizacyjnego.

Istnieje bowiem realne zagrożenie, iż osoby z rodziny, które na co dzień nie są częścią działalności mogłyby nie odnaleźć się w jej strukturach co z kolei wpłynęłoby na utratę przychodu spowodowaną chwilowym chaosem.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 listopada 2025 r. wskazali Państwo, że:

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości następujących skutków podatkowych na gruncie ustawy o CIT:

- Po stronie kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT):

Wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu opłacania składek na umowy ubezpieczenia na życie i od trwałej niezdolności do pracy wspólników mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów Spółki, ponieważ wspólnicy wykonują kluczowe czynności operacyjne związane z profilem działalności tj. posiadają wiedzę niezbędną do charakteru działalności służąc doradztwem dla klientów spółki; posiadają wcześniej pozyskane kontakty, które nie tylko dostarczają nowych klientów ale pozwalają również oferować szeroki zakres usług dla obecnych już klientów. Dodatkowo czynności, które wykonują na rzecz Spółki mają kluczowe znaczenie reprezentacyjne - swoim nazwiskiem i wiedzą rekomendują pewne rozwiązania i „wprowadzają” klientów do kluczowych instytucji m.in. bankowych, pomagając im pozyskać interesujące ich instrumenty bankowe.

Brak któregokolwiek ze wspólników w spółce spowodowałby znaczne opóźnienia i problemy w związku z charakterem działalności a w dłuższej perspektywie zagroziłoby to jej istnieniu na rynku, który w ostatnich latach stał się mocno konkurencyjny.

Zawarcie umowy ma na celu zabezpieczenie ciągłości działania Spółki w sytuacji śmierci lub trwałej niezdolności do pracy wspólników, których kompetencje, wiedza i relacje biznesowe stanowią istotny element wartości przedsiębiorstwa. Bez ich wiedzy, reputacji i kontaktów istnienie Spółki byłoby wręcz niemożliwe, ponieważ to za ich sprawą firma powstała i gdyby nie ich doświadczenie obecnie nie byłoby jej na rynku.

Dodatkowo wspólnicy wykonują kluczowe czynności operacyjne związane z profilem działalności, tj. posiadają wiedzę niezbędną do charakteru działalności służąc doradztwem dla klientów spółki; posiadają wcześniej pozyskane kontakty, które nie tylko dostarczają nowych klientów ale pozwalają również oferować szeroki zakres usług dla obecnych już klientów. Dodatkowo czynności, które wykonują na rzecz Spółki mają kluczowe znaczenie reprezentacyjne - swoim nazwiskiem i wiedzą rekomendują pewne rozwiązania i „wprowadzają” klientów do kluczowych instytucji m.in. bankowych, pomagając im pozyskać interesujące ich instrumenty bankowe.

W odpowiedzi na pytanie o treści: Czy Wspólnicy otrzymują wynagrodzenie z tytułu zarządzania Spółką (na jakiej podstawie prawnej), wyjaśnili Państwo, że:

Wspólnicy zgodnie z art. 191-193 KSH otrzymują dywidendę na koniec roku obrotowego.

Ponoszone przez Państwa wydatki na składki nie zostaną Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone ponieważ polisa ma charakter wyłącznie ochronny - środki płacone w składce przeznaczone są na poczet bieżącej ochrony a jedyną formą świadczenia jakie przysługuje Spółce jest wypłacenie świadczenia ubezpieczeniowego w wyniku trwałej niezdolności do pracy ubezpieczonego lub jego śmierci. Nie jest to rodzaj polisy na dożycie z gwarantowaną kwotą wypłaty a zwykła polisa chroniąca życie ubezpieczonego.

Nie jest możliwe odzyskanie wpłaconych tytułem składek kwot, ponieważ polisa nie jest polisą o charakterze ochronno-inwestycyjnym a co za tym idzie, nie przysługuje zwrot wpłaconych składek.

Spółka nie ma możliwości swobodnego dysponowania wpłaconymi tytułem składek ubezpieczeniowych środkami - są one przeznaczone na życie ubezpieczonego, nie opierają się na funduszach inwestycyjnych gdyż jest to zwykła polisa ochronna.

Ubezpieczenie nie będzie obejmowało działalności samej Spółki, ponieważ nie jest to polisa z zakresu majątku czy odpowiedzialności cywilnej, w której zakres ryzyka uzależniony jest od profilu działalności firmy. Polisa o którą dotyczy zapytanie ma wyłącznie charakter ochronny zabezpieczający życie ubezpieczonego lub jego trwałą niezdolność do pracy.

Prawo do dodatkowego świadczenia w postaci ubezpieczenia na życie będzie zapisane w regulaminie wynagradzania, którego funkcję reguluje art. 77² i 104 Kodeksu Pracy. Stworzony zostanie punkt „Świadczenia pozapłacowe” gdzie będą zawarte warunki ubezpieczenia na życie, zasady przystąpienia, zapis dot. ryzyk zawartych w polisie charakter ubezpieczenia oraz zapis odnośnie możliwości odstąpienia od ubezpieczenia.

Umowa zostanie zawarta na okres nieoznaczony tzn. pracownik może z niej korzystać do momentu ustania stosunku pracy, samodzielnej decyzji o odstąpieniu lub do momentu śmierci/trwałej niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na pytanie o treści: Czy umowa ubezpieczenia na życie, jaką zamierzają Państwo zawrzeć na rzecz swojego wspólnika (udziałowca) zawiera postanowienie, że w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

- Wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

- Możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

- Wypłata z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Wyjaśniliście Państwo, że taki zapis w przypadku tego typu polisy nie jest wymagany ponieważ jest to polisa typowo ochronna - nie można z niej wypłacić środków, gdyż w momencie odstąpienia od umowy polisa jest zamykana a żadna kwota nie jest możliwa do wypłaty. Ponadto, polisa nie zawiera wieku oznaczonego jako dożycie, ponieważ nie jest typem polisy na dożycie a jedynie na samo życie i trwa aż do momentu samodzielnej decyzji o odstąpieniu lub do momentu śmierci/trwałej niezdolności do pracy ubezpieczonego - a więc do chwili spełnienia się ryzyk ubezpieczeniowych.

Polisa wyklucza jednak możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy.

W odpowiedzi na pytanie o treści: Czy umowa ubezpieczenia wspólników (udziałowca) należy do umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz. U. 2024 r. poz. 838 ze zm.)?

Odpowiedzieliście Państwo, że tak, polisa jest ubezpieczeniem należącym do ryzyk grupy 1, działu I tzn. ubezpieczenie na życie.

Z uzupełnienia wniosku wynika ponadto, że wspólnicy spółki nie są jej pracownikami. Nie są także członkami zarządu Spółki, czy jej rady nadzorczej.

Pytanie ostatecznie przeformułowane w piśmie z 6 listopada 2025 r.

Czy spółka może zaliczyć wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (winno być: art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie przeformułowane w piśmie z 6 listopada 2025 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu opłacania składek na umowy ubezpieczenia na życie i od trwałej niezdolności do pracy wspólników mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów Spółki, ponieważ wspólnicy wykonują kluczowe czynności operacyjne związane z profilem działalności, tj. posiadają wiedzę niezbędną do charakteru działalności służąc doradztwem dla klientów spółki; posiadają wcześniej pozyskane kontakty, które nie tylko dostarczają nowych klientów ale pozwalają również oferować szeroki zakres usług dla obecnych już klientów. Dodatkowo czynności, które wykonują na rzecz Spółki mają kluczowe znaczenie reprezentacyjne - swoim nazwiskiem i wiedzą rekomendują pewne rozwiązania i „wprowadzają” klientów do kluczowych instytucji m.in. bankowych, pomagając im pozyskać interesujące ich instrumenty bankowe.

Brak któregokolwiek ze wspólników w spółce spowodowałby znaczne opóźnienia i problemy w związku z charakterem działalności a w dłuższej perspektywie zagroziłoby to jej istnieniu na rynku, który w ostatnich latach stał się mocno konkurencyjny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

 1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

 2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”,

 3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 838 ze zm.), tj. ubezpieczenia:

- na życie (dział I, grupa 1),

- na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

- wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

- wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

- choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Z przedstawionego opisu sprawy m.in. wynika, że zamierzacie Państwo zawrzeć umowę ubezpieczenia na wypadek śmierci lub trwałej niezdolności do pracy wspólników będących osobami fizycznymi i wspólnie zarządzającymi firmą. Polisa ma charakter ochronny i jest typowym rodzajem ubezpieczenia na życie wymienionym w grupie 1 Działu I ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej zawieraną na czas nieoznaczony. Stronami polisy byłaby spółka jako ubezpieczający, opłacający w całości składki za ubezpieczonych, tj. wspólników. Ubezpieczeni wzajemnie się uposażą tworząc tzw. zabezpieczenie krzyżowe aby w razie śmierci jednego z nich, drugi posiadał środki potrzebne na zachowanie płynności finansowej spółki. Składki z polisy nie są traktowane jako element wynagrodzenia, gdyż wspólnicy nie figurują w spółce jako zatrudnieni z tytułu umowy o pracę lub powołania. Firma posiada zobowiązania kredytowe więc ubezpieczenie wspólników ma na celu zabezpieczenie płynności finansowej spółki oraz zachowanie ciągłości działalności w momencie, gdyby zabrakło jednego ze wspólników, a drugi z nich musiałby nadal ją prowadzić i zmierzyć się ze stałymi kosztami działalności. Ze środków z polisy mógłby również wykupić udziały od spadkobierców zmarłego by nie obarczać rodziny - która nie zna się na prowadzeniu ww. biznesu - koniecznością wejścia w struktury firmy i zapobiec wprowadzeniu chaosu organizacyjnego.

Istnieje bowiem realne zagrożenie, iż osoby z rodziny, które na co dzień nie są częścią działalności mogłyby nie odnaleźć się w jej strukturach co z kolei wpłynęłoby na utratę przychodu spowodowaną chwilowym chaosem.

Zawarcie umowy ma na celu zabezpieczenie ciągłości działania Spółki w sytuacji śmierci lub trwałej niezdolności do pracy wspólników, których kompetencje, wiedza i relacje biznesowe stanowią istotny element wartości przedsiębiorstwa. Bez ich wiedzy, reputacji i kontaktów istnienie Spółki byłoby wręcz niemożliwe, ponieważ to za ich sprawą firma powstała i gdyby nie ich doświadczenie obecnie nie byłoby jej na rynku.

Dodatkowo wspólnicy wykonują kluczowe czynności operacyjne związane z profilem działalności, tj. posiadają wiedzę niezbędną do charakteru działalności służąc doradztwem dla klientów spółki; posiadają wcześniej pozyskane kontakty, które nie tylko dostarczają nowych klientów ale pozwalają również oferować szeroki zakres usług dla obecnych już klientów. Dodatkowo czynności, które wykonują na rzecz Spółki mają kluczowe znaczenie reprezentacyjne - swoim nazwiskiem i wiedzą rekomendują pewne rozwiązania i „wprowadzają” klientów do kluczowych instytucji m.in. bankowych, pomagając im pozyskać interesujące ich instrumenty bankowe.

Wspólnicy spółki nie są jej pracownikami. Nie są także członkami zarządu Spółki, czy jej rady nadzorczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego w pierwszej kolejności, zauważyć należy, że wydatki o których mowa we wniosku ponoszone tytułem ubezpieczenia na życie Wspólników nie są wydatkami poniesionymi na rzecz pracowników.

Z wniosku jednoznacznie bowiem wynika, że Składki z polisy nie są traktowane jako element wynagrodzenia, gdyż wspólnicy nie figurują w spółce jako zatrudnieni z tytułu umowy o pracę lub powołania.

W konsekwencji na gruncie omawianej sprawy nie znajdzie zastosowania cyt. przepis art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT, a zaliczenie omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno zostać przeanalizowane pod kątem spełnienia ogólnych przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższej kwestii na gruncie niniejszej sprawy, zwrócić należy również uwagę na przepis art. 203¹ Kodeksu spółek handlowych, w myśl którego:

Zgodnie z poglądami doktryny z ww. przepisu wynika, że:

- w ramach ustalania zasad wynagradzania członków zarządu zgromadzenie wspólników może przykładowo („w szczególności”) ustalić maksymalną wysokość wynagrodzenia, przyznawać członkom zarządu prawo do świadczeń dodatkowych, czy określić maksymalną wartość takich świadczeń,

- w praktyce charakter i zakres takiej uchwały zgromadzenia wspólników może być różny, uchwała może mieć charakter abstrakcyjny i stanowić jedynie o wynagradzaniu członków zarządu bez odwoływania się do konkretnych osób - członków zarządu, jak i może określać wynagrodzenie dla danego - wskazanego z imienia i nazwiska - członka zarządu,

- uchwała może przesądzać jedynie o odpłatnym charakterze pełnienia funkcji w zarządzie, jak i może w szczegółach opisywać zasady, składniki czy wysokość wynagrodzenia, przy czym stopień tej szczegółowości też może być zróżnicowany,

- w przypadku braku zawarcia przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością umowy (o pracę, cywilnoprawnej) z członkiem zarządu i oparcia zasad pełnienia przez niego funkcji w organie jedynie o uchwałę zgromadzenia wspólników o powołaniu, uchwała ustalająca wynagrodzenie stanowić będzie jedyną podstawę jego wypłaty,

- zasady wynagradzania członków zarządu mogą również wynikać z samej umowy spółki. Treść i zakres regulacji umownej może również przybrać różną postać - od przesądzenia ogólnej zasady, po ustalenia bardzo szczegółowe.

Regulacje powyższe nie dotyczą jednak Państwa wspólników, biorąc pod uwagę że nie są oni członkami zarządu spółki. Skoro nie są oni pracownikami spółki, to prawo do dodatkowego świadczenia dla nich w postaci ubezpieczenia na życie nie może być zapisane w regulaminie wynagradzania, którego funkcję reguluje art. 77² i 104 Kodeksu Pracy, jak wyjaśnili Państwo w uzupełnieniu wniosku.

W świetle powyższego nie sposób uznać, że istnieje jakakolwiek podstawa prawna do przyznania wspólnikom świadczenia w postaci ubezpieczenia na życie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nie możecie Państwo zaliczyć wydatków z tytułu ww. składek ubezpieczeniowych na życie opłacanych na rzecz wspólników do kosztów uzyskania przychodów.

Niezależnie od powyższego w ocenie Organu brak jest związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pomiędzy wskazanymi we wniosku wydatkami, a uzyskaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, biorąc pod uwagę iż jak wynika z wniosku:

- Ubezpieczeni wzajemnie się uposażą tworząc tzw. zabezpieczenie krzyżowe aby w razie śmierci jednego z nich, drugi posiadał środki potrzebne na zachowanie płynności finansowej spółki,

- ubezpieczenie wspólników ma na celu zabezpieczenie płynności finansowej spółki oraz zachowanie ciągłości działalności w momencie, gdyby zabrakło jednego ze wspólników, a drugi z nich musiałby nadal ją prowadzić i zmierzyć się ze stałymi kosztami działalności,

- ze środków z polisy wspólnik mógłby również wykupić udziały od spadkobierców zmarłego by nie obarczać rodziny - która nie zna się na prowadzeniu ww. biznesu - koniecznością wejścia w struktury firmy i zapobiec wprowadzeniu chaosu organizacyjnego. Istnieje bowiem realne zagrożenie, iż osoby z rodziny, które na co dzień nie są częścią działalności mogłyby nie odnaleźć się w jej strukturach co z kolei wpłynęłoby na utratę przychodu spowodowaną chwilowym chaosem,

- ubezpieczenie nie będzie dotyczyć działalności samej Spółki.

Powyższe wskazuje zatem, że Spółka zawierając wskazane we wniosku umowy ubezpieczenia, realizuje i zabezpiecza w istocie interesy osobiste jej Wspólników, związane raczej z przyszłymi rozliczeniami ze spadkobiercami zmarłego Wspólnika, niż z samą działalnością Spółki i uzyskanymi przez nią dochodami, czy też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła jej przychodów.

Ze wskazanych we wniosku powodów, wydatki o których mowa nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę z tytułu opłacania składek na ubezpieczenia wspólników, które tym samym należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.