Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.503.2025.1.BJ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2025 r. za pośrednictwem platformy e-Doręczenia (PURDE) wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1) czy otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu wykonania Umowy przenoszącej własność Wierzytelności Pożyczkowych na rzecz Y stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód, który powinien być rozpoznany w momencie jego otrzymania,

2) czy w związku ze sprzedażą Wierzytelności pożyczkowych przez Wnioskodawcę do Y, Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów kwotę równą wartości nominalnej udzielonych pożyczek, do wysokości osiągniętego przychodu z tytułu ich zbycia, a dyskonto tj. różnica pomiędzy wartością nominalną pożyczek, a kwotą stanowiącą cenę zapłaconą za Wierzytelności przez Kupującego nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „X” lub „Spółka”) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W skład Grupy wchodzi także Y GmbH (dalej jako: „Y” lub „Kupujący”), spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, mająca siedzibę na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i jedyny wspólnik Wnioskodawcy, posiadający całość udziałów w jego kapitale zakładowym. Y nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług (VAT).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności (…). W tym celu Wnioskodawca zawiera m.in. umowy pożyczki w rozumieniu definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (dalej: „kodeks cywilny” lub „KC” Dz. U.2025.1071. tj. z dnia 2025.08.06), na mocy których przekazuje swoim klientom (dalej: „Pożyczkobiorcy”) środki pieniężne na zakup środków trwałych lub przedmiotów objętego finansowaniem. Zawarcie umowy pożyczki skutkuje tym, że to Pożyczkobiorca – jako strona dokonująca zakupu – staje się właścicielem nabytego przedmiotu, a obowiązkiem wobec Wnioskodawcy jest zwrot udzielonej kwoty pożyczki wraz z należnymi odsetkami.

Wnioskodawca planuje zawarcie z Y umowy cesji wierzytelności (dalej: „Umowa”), na podstawie której zostaną sprzedane na rzecz Y wierzytelności z tytułu zawieranych przez Wnioskodawcę jako finansującego umów pożyczki. Nabycie wierzytelności przez Y przyjmie formę cesji, w której Pożyczkobiorcy zasadniczo nie będą zawiadamiani o przelewie praw, przy czym w Umowie zawarte zostanie zastrzeżenie, o możliwości doręczenia Pożyczkobiorcom zawiadomienia o cesji w przypadkach ściśle określonych w Umowie, tj. w przypadku niewykonania lub nieterminowego wykonania zobowiązań wynikających z zawartych przez nich umów pożyczki.

Przedmiotem Umowy będą wierzytelności pożyczkowe (dalej: „Wierzytelności Pożyczkowe”), stanowiące roszczenia w stosunku do Pożyczkobiorców, obejmujące całość rat kapitałowo-odsetkowych, w tym koszty produktów uwzględnionych w ratach pożyczki o ile mają one zastosowanie do danej umowy (Wierzytelności Pożyczkowe nie będą obejmować podatku od towaru i usług - VAT), a także należności przysługujące Wnioskodawcy od Pożyczkobiorców w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy pożyczki. Przychody z tytułu opłat i prowizji pozostaną przychodem Wnioskodawcy i nie zostaną przekazane do Kupującego.

Na mocy Umowy dojdzie zatem wyłącznie do cesji (przelewu) wyżej wymienionych Wierzytelności Pożyczkowych, przy czym Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w celu wykonania Umowy nie będzie w jakikolwiek sposób przenoszona własność nabytych przez Pożyczkobiorców środków trwałych lub jakichkolwiek innych przedmiotów objętych finansowaniem. Wierzytelności Pożyczkowe będą zbywane przez Wnioskodawcę, będącego „pierwotnym” wierzycielem, nie były one przedmiotem wcześniejszych cesji wierzytelności.

Umowa precyzować będzie zarówno zakres wierzytelności objętych transakcją, jak i cenę ich nabycia przez Y od Wnioskodawcy - wynagrodzenie z tytułu ich nabycia ustalone zostanie jako zdyskontowana wartość sprzedawanych Wierzytelności Pożyczkowych, natomiast wartość sprzedawanych Wierzytelności Pożyczkowych zostanie ustalona w łącznej wartości nominalnej (bez podatku VAT) wszystkich przepływów pieniężnych wchodzących w skład Wierzytelności Pożyczkowych. Stopa dyskonta zostanie ustalona odrębnie dla Wierzytelności Pożyczkowych wyrażonych w PLN i odrębnie dla Wierzytelności Pożyczkowych wyrażonych w EUR. Cena sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych przez Wnioskodawcę będzie zatem niższa od ich wartości nominalnej, ze względu na zastosowanie dyskonta, które stanowi wynagrodzenie Kupującego za nabycie Wierzytelności Pożyczkowych.

Wierzytelności Pożyczkowe objęte cesją będą na moment zawarcia Umowy wierzytelnościami niewymagalnymi - takimi, które są przewidziane umowami pożyczki, ale ich termin wymagalności nie upłynął. Przedmiotem sprzedaży na rzecz Y byłyby zatem wierzytelności „zdrowe”, tj. niewykazujące na dzień transakcji cech nieściągalności, których termin zapłaty jeszcze nie upłynął (tzw. wierzytelności trudne nie będą podlegały sprzedaży). Wnioskodawca będzie ponosił wobec Y odpowiedzialność za stan prawny wierzytelności, w szczególności za możliwości ich cesji, kompletność oraz zgodność z umowami pożyczki w zakresie wysokości oraz terminów płatności.

W związku z przeniesieniem Wierzytelności Pożyczkowych nastąpił pełen transfer ryzyka związanego z danym portfelem wierzytelności. Y będzie miał prawo żądać od Wnioskodawcy wyłącznie odkupu ewentualnych tzw. wierzytelności wadliwych. Poprzez wierzytelności wadliwe, należy rozumieć Wierzytelności Pożyczkowe:

(a)w odniesieniu do których oświadczenia i zapewnienia złożone przez Wnioskodawcę w Umowie okazały się nieprawdziwe;

(b)obarczone wadą prawną lub uzasadnionym podejrzeniem popełnienia przestępstwa (w szczególności nieistniejące, nieprzysługujące Wnioskodawcy lub też powstałe w związku z przestępczym działaniem Wnioskodawcy, Pożyczkobiorcy lub pozostałych uczestników procesu finansowania); lub

(c)wynikających z umów pożyczki, które zostały zawarte w sposób niezgodny z obowiązującymi procedurami Wnioskodawcy, w szczególności w zakresie oceny ryzyka transakcji, podejmowania decyzji kredytowych oraz zasad zawierania umów.

Wnioskodawca nie będzie ponosił odpowiedzialności za spłatę Wierzytelności Pożyczkowych przez Pożyczkobiorców, przeniesionych wskutek zawarcia Umowy na Kupującego, jak również nie będzie ponosił odpowiedzialności za ściągalność wierzytelności ani za wypłacalność Pożyczkobiorców.

Pożyczkobiorcy będą nadal dokonywać spłat Wierzytelności Pożyczkowych sprzedanych i przekazanych na rzecz Y, na rachunki bankowe należące do Wnioskodawcy, wskazane na fakturach/notach wystawionych przez Wnioskodawcę. Spłaty Wierzytelności Pożyczkowych będą dokonywane przez Pożyczkobiorców na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z terminami i wysokościami rat określonymi w harmonogramach spłaty rat pożyczki. Wnioskodawca będzie zobowiązany do przekazywania do Y wpłat dokonanych przez Pożyczkobiorców z tytułu Wierzytelności Pożyczkowych nabytych przez Y na jego rzecz w terminach i na zasadach określonych w Umowie.

Co istotne, Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Y usługi w zakresie przyjmowania spłat należności oraz administrowania spłatami należności od Pożyczkobiorców. Usługi te będą świadczone za wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy od Y.

Celem zawarcia Umowy i sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych będzie zapewnienie Wnioskodawcy finansowania od Y (uzyskanie przez Spółkę środków finansowych przed datami wymagalności Wierzytelności Pożyczkowych), a nie sprzedaż Wierzytelności Pożyczkowych do Y celem ich windykacji przez Y na rzecz Wnioskodawcy, żadna ze stron nie będzie musiała podejmować czynności windykacyjnych względem Pożyczkobiorców.

Pytania

1) Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu wykonania Umowy przenoszącej własność Wierzytelności Pożyczkowych na rzecz Y stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód, który powinien być rozpoznany w momencie jego otrzymania?

2) Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku ze sprzedażą Wierzytelności pożyczkowych przez Wnioskodawcę do Y, Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów kwotę równą wartości nominalnej udzielonych pożyczek, do wysokości osiągniętego przychodu z tytułu ich zbycia, a dyskonto tj. różnica pomiędzy wartością nominalną pożyczek, a kwotą stanowiącą cenę zapłaconą za Wierzytelności przez Kupującego nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

1) Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie jakie Wnioskodawca otrzyma z tytułu wykonania Umowy przenoszącej własność Wierzytelności Pożyczkowych na rzecz Y będzie stanowiło przychód Wnioskodawcy, który powinien być rozpoznany w momencie jego otrzymania.

2) Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku ze sprzedażą Wierzytelności pożyczkowych przez Wnioskodawcę do Y, Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodu kwotę równą wartości nominalnej udzielonych pożyczek do wysokości osiągniętego przychodu z tytułu ich zbycia, a dyskonto tj. różnica pomiędzy wartością nominalną pożyczek a kwotą stanowiącą cenę zapłaconą za Wierzytelności przez Kupującego nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy CIT są w szczególności:

1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Art. 12 ust. 3a ustawy CIT określa, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy CIT: przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Powyższe przepisy ustawy CIT szczegółowo określają zasady rozliczania przychodów w sytuacji przeniesienia wierzytelności z tytułu umów pożyczki na osobę trzecią.

W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej z tytułu pożyczki przychód ze zbycia wierzytelności należy ustalić w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności określonej w umowie (przy założeniu, iż cena ta odpowiada wartości rynkowej). Przychód ten powstanie we wcześniejszej z dwóch dat: zbycia prawa majątkowego lub uregulowania należności.

Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako: „NSA”), w wyroku z 21 listopada 2012 r., sygn. akt II FSK 1509/11, „sprzedając innej spółce wierzytelność, skarżąca w momencie otrzymania pieniędzy z tej transakcji uzyskuje przychód, lecz utracone (przekazane w zamian za zapłatę) prawo majątkowe w postaci wierzytelności stanowi koszt w wysokości tej części wartości nominalnej, która podlega sprzedaży. Odmienna ocena prowadziłaby do uznania transakcji sprzedaży za bezprzedmiotową.”

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: „DKIS”) uznał za prawidłowe stanowisko prezentowane przez wnioskodawcę w interpretacji indywidualnej z 15 listopada 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.360.2017.1.MST:

„(…) W przypadku opisanej w przedmiotowym wniosku zapłaty ceny za Wierzytelności Pożyczkowe, nie dojdzie do spłaty Umów Pożyczek, chociaż w sensie ekonomicznym, Spółka otrzyma zwrot jeszcze niespłaconego i udzielonego finansowania. Z tego też powodu, zastosowania w tym przypadku nie może znaleźć art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, gdyż płatność ceny za sprzedane Wierzytelności Pożyczkowe - w sensie prawnym - nie będzie stanowiła spłaty udzielonych pożyczek. Po stronie Spółki pojawi się więc przysporzenie odpowiadające cenie uzyskanej od SPV za przeniesienie Wierzytelności Pożyczkowych, które w świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 3 i 3a Ustawy o CIT, powinno być zakwalifikowane do przychodów należnych Spółki w dacie powstania wierzytelności względem SPV o zapłatę ceny.(…) Podsumowując, na skutek sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych do SPV w wykonaniu Sekurytyzacji, Spółka rozpozna przychód w wysokości należnej od SPV ceny za nabycie wspomnianych Wierzytelności.(…)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.(…)”

Na analogicznym stanowisku stanął DKIS również w innych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

•z 19 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.388.2018.1.AN,

•z 8 listopada 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.460.2018.1.AW,

•z 18 listopada 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.455.2020.1.BK.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przychodem ze sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych na rzecz Y będzie ustalona w Umowie cena sprzedaży, odpowiadająca wartości nominalnej Wierzytelności Pożyczkowych pomniejszonej o należne dyskonto.

Ad 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego przepisu, w przypadku sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych, których Wnioskodawca wcześniej nie zbywał, zasadność rozpoznania kosztu uzyskania przychodów będzie wynikać z tego, iż powstaniu Wierzytelności Pożyczkowych podlegających zbyciu towarzyszyło poniesienie przez Wnioskodawcę konkretnego wydatku, równego kwocie wypłaconych pożyczek (wartości nominalnej kapitału pożyczek).

Wnioskodawca poniósł zatem ekonomiczny ciężar, obciążając swój majątek, aby wykreować wierzytelności z tytułu pożyczek. Zbycie Wierzytelności Pożyczkowych powinno być momentem, w którym Wnioskodawca uzyskuje prawo do odliczenia tego kosztu w wysokości niespłaconej części kapitału pożyczki. Ponadto, zbywając Wierzytelności Pożyczkowe, Wnioskodawca straci przyszłe prawo do zwrotu udzielonego, a jeszcze niespłaconego finansowania.

Wnioskodawca zasadniczo powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu w wysokości kwoty głównej pożyczek niespłaconych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w interpretacjach Dyrektor KIS, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 30 sierpnia 2013 r., Znak: IPPB5/423-419/13-3/PS, w której stwierdzono: „(…) konkludując, skoro Spółka w celu uzyskania przychodu ze zbycia Wierzytelności przenosi Wierzytelności na podmiot trzeci (Bank), to tym samym uszczupla swój majątek o wartość nominalną tej Wierzytelności (pomniejsza swoje aktywa), a zatem cała nominalna wartość Wierzytelności, w tym także podatek VAT stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania tego przychodu. Bez poniesienia tego kosztu w postaci wierzytelności o określonej wartości, Spółka nie uzyskałaby przychodu.(…)”

• wyroku NSA z 21 listopada 2012 r., sygn. akt II FSK 1509/11, zgodnie z którym: „(…) sprzedając innej spółce wierzytelność, skarżąca w momencie otrzymania pieniędzy z tej transakcji uzyskuje przychód, lecz utracone (przekazane w zamian za zapłatę) prawo majątkowe w postaci wierzytelności stanowi koszt w wysokości tej części wartości nominalnej, która podlega sprzedaży. Odmienna ocena prowadziłaby do uznania transakcji sprzedaży za bezprzedmiotową.(…)”

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

Przepis ten ustanawia zasadę, zgodnie z którą, straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, chyba że wartość wierzytelności została uprzednio zarachowana jako przychód należny. Jeżeli zbywana wierzytelność nie stanowiła przychodu podatkowego, koszt uzyskania przychodu powinien być ograniczony do wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży takiej wierzytelności.

W odniesieniu zatem do analizowanej transakcji sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nominalnych sprzedawanych Wierzytelności Pożyczkowych (rozumianych jako kapitał pożyczki), lecz jedynie do wysokości uzyskanego przychodu z ich zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy, iż nominalna wartość wierzytelności nie stanowiła uprzednio jego przychodu należnego, Wnioskodawca nie będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów wartości dyskonta, które de facto stanowi stratę ze zbycia wierzytelności.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 18 listopada 2020 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.456.2020.1.BK) w której potwierdzono, że spółka może rozpoznać koszt uzyskania przychodów w postaci wartości głównej niespłaconych pożyczek, do wysokości uzyskanego przychodu, ale bez możliwości rozliczenia straty wynikającej ze sprzedaży wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej. Zgodnie ze stanowiskiem organu zaprezentowanym w przedmiotowej interpretacji: „(…) na skutek sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych do SPV w wykonaniu Sekurytyzacji, Spółka będzie miała prawo do rozpoznania w momencie sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych kosztu uzyskania przychodów w postaci wartości kwoty głównej niespłaconych pożyczek, do wysokości osiągniętego przychodu. Koszt ten Spółka będzie miała prawo odliczyć jednorazowo w wysokości ustalonej na dzień określony jako data graniczna (tzw. cut-off date) dla przenoszonych Wierzytelności Pożyczkowych, do wysokości wartości netto tej wierzytelności, a więc z wyłączeniem ewentualnej straty poniesionej na sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych. Wskazać bowiem należy, że w sytuacji, w której wartość nominalna kapitału udzielonych pożyczek będzie wyższa od ceny uzyskanej ze sprzedaży Wierzytelności Pożyczkowych do SPV, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów podatkowych tylko wartość wierzytelności w wysokości, w której została ona uznana jako przychód należny, co oznacza, że nie będzie miała prawa zaliczyć w poczet kosztów uzyskania przychodu powstałej w ten sposób straty.(…)”

Na analogicznym stanowisku DKIS stanął m.in. w:

•interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2024 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.521.2023.1.BJ oraz

•interpretacji indywidualnej z 28 października 2024 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.518.2024.1.DD.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego, w związku z planowaną transakcją, będzie on miał możliwość rozpoznania w kosztach uzyskania przychodu wartości nominalnej sprzedawanych Wierzytelności Pożyczkowych, do wysokości osiągniętego przychodu z tytułu ich zbycia. Przy takim założeniu dyskonto tj. różnica pomiędzy wartością nominalną pożyczek, a kwotą stanowiącą cenę zapłaconą za wierzytelności przez Y na rzecz Wnioskodawcy nie będzie, w ocenie Wnioskodawcy, stanowić dla niego kosztu uzyskania przychodu, gdyż kwota dyskonta stanowić będzie de facto stratę z tytułu zbycia Wierzytelności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.