Interpretacja indywidualna z dnia 22 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.765.2025.2.MR
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 2 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT planowanej sprzedaży X wygranych w Turnieju. Uzupełniła go Pani pismem z 17 listopada 2025 r. (wpływ 24 listopada 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 26 listopada 2025 r. (wpływ 2 grudnia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiadającą status polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej.
Od 2020 r. Wnioskodawczyni hobbystycznie i rekreacyjnie uczestniczy (gra) w rozgrywkach gry komputerowej (…). Gra polega na rywalizacji dwóch drużyn, których celem jest odpowiednio wykonanie misji (…). Zwycięstwo osiągane jest poprzez realizację celu rundy lub eliminację drużyny przeciwnej.
W okresie od dnia (…) 2024 r. do dnia (…) 2025 r., Wnioskodawczyni wzięła udział w turnieju gry (dalej: Turniej). Turniej miał charakter zorganizowanych zawodów online, w których rywalizowały drużyny oraz indywidualni gracze. Warunkiem uczestnictwa w Turnieju było uiszczenie opłaty rejestracyjnej (przepustki) w wysokości (…) zł.
Nagrodą w Turnieju były tzw. X – wirtualne przedmioty (…) w grze, polegające na specjalnych wariantach graficznych (…).
X nie mają wpływu na mechanikę rozgrywki ani nie zwiększają przewagi w grze, mogą być przedmiotem obrotu na platformie Y lub w zewnętrznych serwisach.
W miesiącu (…) 2024 r., podczas trwania Turnieju, Wnioskodawczyni wygrała dwa X przewidziane jako nagrody w ramach tego wydarzenia.
Wnioskodawczyni w niedalekiej przyszłości planuje dokonać sprzedaży wygranych w Turnieju dwóch X.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
W piśmie z 17 listopada 2025 r., w odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu, podali Państwo następujące informacje:
1.Czy jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Odpowiedź:
Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
2.Czy w przeszłości dokonywała Pani sprzedaży X lub innych produktów cyfrowych (jakich)?
Odpowiedź:
W przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży X lub innych produktów cyfrowych.
3.Czy zamierza Pani w przyszłości nabywać inne X w celu ich dalszej odsprzedaży?
Odpowiedź:
Wnioskodawczyni jest również właścicielką innych X nabytych w grze, niemniej jednak na ten moment Wnioskodawczyni nie zamierza ich sprzedawać, jednak nie wyklucza tego w przyszłości. Wnioskodawczyni nie zamierza jednak od nikogo kupować X w celach dalszej odsprzedaży.
4.W jaki sposób wykorzystywała/wykorzystuje/będzie Pani wykorzystywać X od momentu ich nabycia do momentu sprzedaży?
Odpowiedź:
Wnioskodawczyni od momentu nabycia do momentu sprzedaży będzie wykorzystywać na własne potrzeby – do grania w (…) w celach rekreacyjnych.
5.Czy wykorzystywała/wykorzystuje/będzie Pani wykorzystywać X, które zamierza Pani sprzedać, wyłącznie dla swoich celów osobistych? Jeśli tak, to proszę wskazać jakich.
Odpowiedź:
Wnioskodawczyni od momentu nabycia do momentu sprzedaży będzie wykorzystywać na własne potrzeby – do grania w (…) w celach rekreacyjnych.
6.Czy sprzedaż X będzie odbywała się za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej?
Odpowiedź:
Sprzedaż X będzie odbywała się za pomocą Internetu.
7.Czy sprzedaż X będzie zasadniczo zautomatyzowana?
Odpowiedź:
Sprzedaż X będzie zasadniczo zautomatyzowana.
8.Czy sprzedaż X wymagać będzie minimalnego udziału człowieka?
Odpowiedź:
Sprzedaż X będzie wymagać minimalnego udziału człowieka.
9.Czy sprzedaż X bez wykorzystania technologii informacyjnej byłaby niemożliwa?
Odpowiedź:
Sprzedaż X bez wykorzystania technologii informacyjnej byłaby niemożliwa.
10.Czy sprzedaż X będzie stanowiła usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1), zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011?
Odpowiedź:
Sprzedaż X będzie stanowiła usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1), zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.
11.Czy w stosunku do sprzedaży X zachodzą wyłączenia, o których mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011?
Odpowiedź:
W stosunku do sprzedaży X nie zachodzą wyłączenia, o których mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.
W piśmie z 2 grudnia 2025 r. wskazała Pani, że:
W związku ze złożonym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji oraz wysłanym uzupełnieniem (wezwanie z dnia 5 listopada 2025 r. od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak pisma: 0112-KDIL1-3.4012.765.2025.1.MR) poniżej przesyłam fragment regulaminu umieszczonego na platformie, na której Wnioskodawczyni gra w (…).
„(…)”.
Pytanie
Czy w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię wygranych w Turnieju X, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Aby jednak czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi być dokonana przez podmiot działający w charakterze podatnika w rozumieniu art 15 ust. 1 ustawy o VAT.
Z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne i rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zajmuje się zawodowo handlem wirtualnymi przedmiotami w grach. Ewentualna sprzedaż wygranych X będzie miała charakter jednorazowy i incydentalny, co wyklucza uznanie jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 u.p.t.u.
Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji z dnia 23 września 2025 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0112-KDIL3.4012.359.2025.3.MBN.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) zwaną dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jak stanowi art. 2 ust. 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie towarów dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z treści tego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów.
W świetle powyższych przepisów (zwłaszcza art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy) przyjmuje się, że podstawową (konieczną) cechą usługi/dostawy towaru jest istnienie bezpośredniego konsumenta, odbiorcy świadczenia odnoszącego z niego korzyść (choćby potencjalną).
Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy.
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.
Na gruncie podatku od towarów i usług – z uwagi na zdefiniowanie pojęcia „towar” – znaczenie dla uznania danego przedmiotu za towar mogą mieć wyłącznie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na akcentowanie ekonomicznych aspektów transakcji, należy uznać, że towarem na gruncie tej ustawy jest każdy przedmiot materialny, mogący być przedmiotem obrotu.
Na mocy art. 2 pkt 26 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych – rozumie się przez to usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.
Na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:
Do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
W myśl art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:
Ustęp 1 obejmuje w szczególności:
a)ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
b)usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;
c)usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
d)odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
e)pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);
f)usługi wyszczególnione w załączniku I.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie towarów dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Stosownie do art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:
Ustęp 1 nie ma zastosowania do:
a)usług nadawczych;
b)usług telekomunikacyjnych;
c)towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;
d)płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;
e)materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;
f)płyt CD i kaset magnetofonowych;
g)kaset wideo i płyt DVD;
h)gier na płytach CD-ROM;
i)usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
j)usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);
k)usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;
l)hurtowni danych off-line;
m)usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
n)usług centrum wsparcia telefonicznego;
o)usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;
p)konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;
q)(uchylona)
r)(uchylona)
s)(uchylona)
t)biletów wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, zarezerwowanych online;
u)zakwaterowania, wynajmu samochodów, usług restauracyjnych, przewozu osób lub podobnych usług zarezerwowanych online.
Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest aby:
-usługa była realizowana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
-świadczenie usługi było zautomatyzowane, a udział człowieka w jej świadczeniu był niewielki,
-wykonanie usługi bez wykorzystania technologii informatycznej było niemożliwe oraz aby
-usługa nie była objęta wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 rozporządzenia 282/2011.
Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towarów jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny, musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.
Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych.
„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Zasadniczo, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Ponadto przyjęcie, że dany podmiot działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową – profesjonalną (wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2798/18).
Z kolei, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, stwierdził m.in., że „(...) przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzić o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.
NSA odnosząc się do sprzedaży przez osobę majątku prywatnego, podniósł, że jeśli taka czynność została dokonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu dokonania tej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W ocenie składu orzekającego w przypadku, gdy majątek nabywany był „na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług”.
Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT, każdorazowo wymaga oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Tak więc, rozważenia wymaga kwestia, czy w okolicznościach towarzyszących niniejszej sprawie, dokonując sprzedaży przedmiotów składających się na kolekcje, prowadzi Pani działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej oraz nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Od 2020 r. hobbystycznie i rekreacyjnie uczestniczy (gra) Pani w rozgrywkach gry komputerowej (…). W okresie od dnia (…) 2024 r. do dnia (…) 2025 r., brała Pani udział w Turnieju gry. Turniej miał charakter zorganizowanych zawodów online, w których rywalizowały drużyny oraz indywidualni gracze. Nagrodą w Turnieju były tzw. X – wirtualne przedmioty (…) w grze, polegające na specjalnych wariantach graficznych (…). W (…) 2024 r., podczas trwania Turnieju, wygrała Pani dwa X przewidziane jako nagrody w ramach tego wydarzenia. W niedalekiej przyszłości planuje Pani dokonać sprzedaży wygranych w Turnieju dwóch X.
Pani wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż wygranych w Turnieju dwóch X stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Aby odpowiedzieć na ww. pytanie, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy z tytułu planowanej sprzedaży dwóch wygranych X będzie Pani działała jako podatnik podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami podmiot dokonujący dostawy towarów będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy dostawa ta będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W analizowanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że planując sprzedaż dwóch wygranych X wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż dwóch wygranych X nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. X, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie sprzedażą X. Jak bowiem wskazała Pani we wniosku, nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej oraz nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. W przeszłości nie dokonywała Pani sprzedaży X lub innych produktów cyfrowych. Nie zamierza Pani również od nikogo kupować X w celach dalszej odsprzedaży. W rozgrywkach gry komputerowej (…) uczestniczy Pani jedynie hobbystycznie i rekreacyjnie.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Panią wygranych X nie będzie się odbywać w sposób ciągły i zorganizowany. Tak więc w analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z działalnością gospodarczą. Sprzedaż przez Panią dwóch X wygranych w Turnieju, w okolicznościach tej konkretnej sprawy, nie wykracza poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi. Opisana we wniosku sprzedaż dwóch wygranych X nie nosi znamion profesjonalnego i zorganizowanego obrotu i należy uznać ją za zarząd majątkiem prywatnym.
Biorąc pod uwagę powyższe, w odniesieniu do sprzedaży elementów kolekcji można Panią uznać za osobę wykonującą prawo własności majątku osobistego w celu wykorzystania go na potrzeby prywatne. Oznacza to, że sprzedaż ww. wygranych X nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani nie będzie działała w tym zakresie jako podatnik na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji, planowana przez Panią sprzedaż dwóch X wygranych w Turnieju nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i z tego tytułu nie będzie Pani występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.
Tym samym, czynność sprzedaży dwóch X wygranych w Turnieju nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?