Rozliczanie rozmów telefonicznych

Rozliczanie rozmów telefonicznych

W numerze 44/2000 „Prawa Przedsiębiorcy” opublikowany został artykuł poświęcony rozliczaniu rozmów telefonicznych. Ponieważ w tekście tym omówione zostały przede wszystkim zasady ewidencji księgowej związane z rozliczaniem kosztów rozmów telefonicznych wykonywanych z udostępnionych pracownikom telefonów służbowych, proszę o opisanie aspektów podatkowych tego rodzaju rozliczeń.

Piotr S. z Białegostoku

W praktyce spotykane są najczęściej dwie metody rozliczeń: pierwsza – oparta na otrzymywanym z firmy świadczącej usługi telekomunikacyjne wydruku (tzw. billing), zawierającym wyszczególnienie przeprowadzonych w danym okresie połączeń telefonicznych, oraz druga – oparta na limicie kosztów przyznanym pracownikowi w odrębnej umowie zawartej między nim a pracodawcą. W pierwszym przypadku na koniec okresu rozliczeniowego dokonuje się na podstawie otrzymanego wydruku analizy i podziału przeprowadzonych w tym okresie rozmów telefonicznych z udostępnionego pracownikowi aparatu na rozmowy służbowe, tj. związane z prowadzoną przez podmiot gospodarczy działalnością, oraz rozmowy prywatne, tj. z tą działalnością nie związane. Koszty rozmów telefonicznych ponosi podmiot gospodarczy (pracodawca), natomiast kosztami rozmów prywatnych obciążany jest pracownik. W przypadku drugim koszty rozmów telefonicznych pokrywane są zgodnie z umową w całości przez pracodawcę do wysokości ustalonego limitu, natomiast w przypadku jego przekroczenia nadwyżka obciąża pracownika. Rozwiązanie to jest dużo mniej skomplikowane i przez to mniej pracochłonne aniżeli rozliczenie dokonywane na podstawie pierwszej z ww. metod, jednak istotną jego wadą jest brak precyzji w podziale kosztów między koszty rozmów służbowych i rozmów prywatnych.