Prawo Przedsiębiorcy 15/2003 z 14.04.2003 [dodatek: Wielka Księga Praw z komentarzem, str. 37]
Data publikacji: 01.07.2018
KOMENTARZ
Powoli i stopniowo polskie prawo spółdzielcze zbliża się do prawdziwych idei spółdzielczości i ogólnie przyjętych zasad funkcjonowania. Międzynarodowy Związek Spółdzielczy na kongresach w 1937 roku w Paryżu i w 1967 roku w Wiedniu określił sześć podstawowych zasad, którymi powinien kierować się ruch spółdzielczy:
• pełna dobrowolność i dostępność do członkostwa w spółdzielni,
• wszyscy członkowie mają równe prawa i obowiązki, także w głosowaniu,
• uzyskane nadwyżki i oszczędności z działalności należą do członków,
• spółdzielnie prócz działalności gospodarczej powinny prowadzić również działalność społeczną i kulturalno-oświatową,
• spółdzielnie działają samorządnie (decydują samodzielnie za pośrednictwem swoich organów),
• ruch spółdzielczy jest niepodzielny.
Powyższe zasady były wielokrotnie „naginane” na potrzeby rządzących, chcących mieć pełną kontrolę nad wszelkimi formami życia społecznego.
Każdej władzy trudno zrezygnować ze swych prerogatyw, a w warunkach naszego kraju dodatkowo sytuację spółdzielczości komplikują „spadki” po przymusowych spółdzielniach rolników oraz zagmatwane przepisy dotyczące spółdzielni mieszkaniowych. Spółdzielnie mieszkaniowe ze swoimi niejasnymi państwowymi korzeniami i sytuacją majątkową długo zapewne jeszcze odstawać będą od podstawowych cech spółdzielni, którymi są:
