Straty w środkach trwałych

Oprócz straty rozumianej jako ujemny rezultat prowadzonej działalności gospodarczej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posługują się tym pojęciem także w znaczeniu utraty składników majątku. Strata taka może powstać w wyniku różnych zdarzeń, np. kradzieży, zniszczenia. Przepisy ustawy o p.d.o.f. - przy spełnieniu określonych warunków - dają możliwość zaliczenia poniesionych strat do kosztów uzyskania przychodów.

W poprzednim dodatku „Podatki i Rachunkowość” („PP” nr 24) przedstawiliśmy zasady rozliczania strat w majątku obrotowym firmy. W niniejszym opracowaniu zajmiemy się stratami w środkach trwałych.

Przy rozliczaniu straty powstałej w środkach trwałych kluczowe znaczenie ma art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o p.d.o.f. Zgodnie z jego brzmieniem za koszty uzyskania przychodów nie uważa się strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy. Tak więc stratą jest wartość początkowa środka trwałego pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.