Praca najemna - umowa polsko-niemiecka

Regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pracy najemnej zawiera artykuł 15 umowy z 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku pomiędzy Polską a Niemcami. Umowa ta ma zastosowanie od 1 stycznia 2005 r. i zastąpiła obowiązującą dotychczas umowę z 18 grudnia 1972 r. (Dz.U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 ze zm.).

W nowej polsko-niemieckiej umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, podobnie jak w samej Konwencji Modelowej OECD i w innych zawieranych przez Polskę umowach, brak jest definicji pracy najemnej. Komentarz do Konwencji Modelowej OECD jako usługi najemne wylicza przykładowo usługi przedstawicieli handlowych, pracowników budowlanych, inżynierów itd., w zakresie, w jakim wynagrodzenie tych osób nie dotyczy postanowień innych artykułów (np. artyści i sportowcy, renty i emerytury). Z pracą najemną mamy jednak, co do zasady, do czynienia, gdy pracownik w związku z wykonywaniem pracy podlega poleceniom i wskazówkom pracodawcy i zazwyczaj zostaje włączony w strukturę zakładu tego pracodawcy.

Przyjmuje się, że wynagrodzenia za pracę najemną obejmują nie tylko świadczenia pieniężne, lecz również wszelkiego rodzaju nieodpłatne świadczenia uzyskiwane przez pracownika w związku ze świadczeniem pracy dla pracodawcy. I tak przykładowo, wynagrodzenie za pracę najemną mogą stanowić również nieodpłatne udostępnienie mieszkania pracownikowi, nieodpłatne korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego dla celów prywatnych, dodatkowe ubezpieczenia opłacane za pracownika.