Przedsiębiorca w podróży służbowej

Mimo rozwoju komunikacji werbalnej i technik przekazu informacji na odległość, bezpośredni kontakt z klientami i kontrahentami jest w wielu wypadkach nie do zastąpienia, a to wymaga od przedsiębiorców ponoszenia nakładów związanych z przemieszczaniem się i pobytem w odległym nieraz miejscu. Znacząca część wydatków z tytułu podróży służących realizacji konkretnego celu gospodarczego może jednak zostać podatnikowi zrekompensowana w wyniku zaliczenia ich w ciężar kosztów podatkowych. Aby właściwie rozliczyć poniesione nakłady, trzeba jednak pamiętać o obowiązujących limitach i innych ograniczeniach wynikających z przepisów podatkowych oraz norm, którymi posiłkuje się ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestią kluczową dla dalszych rozważań na temat podatkowych skutków podróży służbowych osób wykonujących działalność gospodarczą będzie poprawne zdefiniowanie samego pojęcia „podróży służbowej”. W związku z tym, że przepisy podatkowe nie określają zakresu znaczeniowego wyrażenia „podróż służbowa”, nieodzowne jest odwołanie się do treści art. 77 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn.zm.). W myśl powołanego przepisu podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.