Zróżnicowane ujęcie podatkowe programów komputerowych

Jako program komputerowy (będący synonimem słowa oprogramowanie) przyjmuje się całość informacji w postacie zestawu instrukcji i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów.

Jak wynika z ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (j.t. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn.zm.), autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:

1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego, niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego może zostać przeniesione w drodze stosownej umowy, jak również może zostać zawarta umowa o korzystanie z takiego programu (licencja). Umowa taka obejmuje jedynie pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyszczególniają programu komputerowego jako odrębnego składnika majątku podlegającego amortyzacji. Dla celów podatkowych zostało bowiem przyjęte ogólnie, iż amortyzacji podlegają majątkowe prawa autorskie oraz licencje (wartości niematerialne i prawne). Rozwiązania te pozostają zatem w zgodzie z regulacjami wynikającymi z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dotyczącymi programów komputerowych.