Środki z funduszy strukturalnych w świetle nowelizacji ustawy o Narodowym Planie Rozwoju

Praktyka kilkunastu miesięcy stosowania ustawy o Narodowym Planie Rozwoju ujawniła szereg istotnych mankamentów i nieścisłości w jej przepisach. Dlatego zaistniała konieczność pilnego wprowadzenia do ww. ustawy zmian, które usprawnią proces realizacji programów finansowanych ze środków funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w ramach perspektywy finansowej 2004-2006.

Nowelizacja ma na celu usunięcie najważniejszych barier hamujących realizację Narodowego Planu Rozwoju. Proponowane zmiany wynikają z doświadczeń zgromadzonych w czasie ostatnich miesięcy realizacji NPR.

Należy podkreślić, że usprawnienie systemu wdrażania NPR jest w tym momencie zadaniem bezwzględnie kluczowym. Rok 2006 jest rokiem decydującym, ponieważ w tym właśnie roku Polska może po raz pierwszy utracić środki strukturalne przyznane jej przez UE (alokacja z roku 2004). W odniesieniu do funduszy strukturalnych obowiązuje tzw. zasada n+2, zgodnie z którą środki UE przeznaczone dla danego kraju członkowskiego w alokacji na dany rok muszą zostać wykorzystane przez ten kraj najpóźniej w ciągu kolejnych dwóch lat. Dopiero po upływie tego terminu ulegają anulowaniu. Zasada n+2 oznacza także, że niniejsza ustawa będzie obowiązywać do końca roku 2008, czyli do ukończenia realizacji programów i projektów finansowanych w ramach Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004-2006. Usprawnienie sytemu będzie więc mieć korzystny wpływ na poziom absorpcji także w roku 2007 i 2008.