Część III. Nowelizacja nie ominęła także zasiłków

to wchodzi w życie 1 stycznia 2022 r.

Zawieszenie prawa do świadczeń

Nowelizacja wprowadza do ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133; dalej: ustawa zasiłkowa) zasadę analogiczną do obowiązującej już w ustawie z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1205; dalej: ustawa wypadkowa). Zgodnie z nowo dodanym art. 2a ustawy zasiłkowej zasiłki chorobowy, macierzyński, opiekuńczy i świadczenie rehabilitacyjne nie będą przysługiwały osobom:

• prowadzącym pozarolniczą działalność i ich współpracownikom,
• współpracującym z osobami korzystającymi z ulgi na start,
• duchownym będącym płatnikami składek na własne ubezpieczenia

‒ jeśli w dniu powstania prawa do świadczenia mieli zaległości składkowe w wysokości przekraczającej 1 proc. każdorazowo obowiązującego minimalnego wynagrodzenia.

Świadczenie będzie wypłacone, jak tylko płatnik zaległości spłaci. ZUS dokona wypłaty w terminie 60 dni od spłaty zadłużenia (nowo dodany art. 64 ust. 3 ustawy zasiłkowej). Będzie miał na to sześć miesięcy od dnia powstania prawa do zasiłku lub świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli płatnik nie ureguluje zadłużenia w tym terminie, to prawo do wypłaty ulegnie przedawnieniu.

Przykład

Sześć miesięcy na spłatę

Pani Aneta prowadzi działalność gospodarczą. W lutym, czyli już po wejściu w życie art. 2a ustawy zasiłkowej, ma urodzić dziecko. Jeśli w dniu urodzenia dziecka będzie miała zadłużenie składkowe przekraczające 1 proc. minimalnego wynagrodzenia (w 2022 r. może ono wynosić 3000 zł, dlatego chodzi o 30 zł), to nie będzie miała prawa do zasiłku macierzyńskiego. Jeśli nie spłaci zadłużenia w ciągu sześciu miesięcy od urodzenia dziecka, to zasiłek przepadnie.