Sprawdź, jak ustala się różnice kursowe przy transakcjach w walucie obcej

Transakcje w walutach obcych są dziś codziennością. Jednak ich prawidłowe ujęcie nie zawsze jest oczywiste i czasem sprawia problemy pracownikom służb księgowych. Tym bardziej że zasady rachunkowości nie zawsze są takie same jak te dotyczące regulacji w podatku dochodowym czy VAT. A przecież księgi rachunkowe służą nie tylko prezentacji wiernego i rzetelnego obrazu jednostki, lecz są także księgami podatkowymi. Dziś przypominamy nie tylko ogólne zasady dotyczące ustalania różnic kursowych, lecz także podpowiadamy, jak można rozwiązać pojawiające się problemy.

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120; dalej: u.r.) nakazuje prowadzić księgi rachunkowe w języku polskim i walucie polskiej. Oznacza to, iż każdą operację gospodarczą, która jest wyrażona w walucie obcej, należy przeliczyć na złote polskie. Przy czym zgodnie z art. 30 u.r. operacje wyrażone w walutach obcych przelicza się na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1) faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań;

2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji.

Jeżeli aktywa i pasywa są wyrażone w walutach, dla których Narodowy Bank Polski nie ogłasza kursu, to kurs tych walut określa się w relacji do wskazanej przez jednostkę waluty odniesienia, której kurs jest ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Tak więc księgując transakcję gospodarczą, która została przeprowadzona w walucie obcej, na początek należy ustalić dzień jej przeprowadzenia, a następnie dokonać odpowiedniego przeliczenia.