Korekta kosztów w przypadku wprowadzenia składnika wyposażenia do środków trwałych

Jednym z decydujących czynników uznania składnika za środek trwały jest przewidywalny okres używania. Bezwzględny obowiązek zaliczenia składnika do środków trwałych dotyczy tych składników, których wartość początkowa przekracza 3500 zł, a przewidywalny okres używania przekracza rok. Takie składniki jako środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji i kosztami uzyskania przychodów są w tym przypadku odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z ustawą z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Jeśli podatnik uważa, że dany składnik majątku nie będzie używany dłużej niż rok w prowadzonej działalności gospodarczej, wartość jego zakupu zalicza bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów. W przypadku gdy podatnik przewidywany okres używania składnika ocenił nieprawidłowo i faktyczny okres wyniesie powyżej jednego roku, czeka go obowiązek dokonania korekty kosztów. Korekta ta jest wynikiem faktu, iż wartość składnika podatnik wprowadził bezpośrednio do kosztów, a ze względu na okres używania składnik powinien być amortyzowany. Korekta polega na zmniejszeniu kosztów uzyskania przychodów o różnicę między wartością początkową wprowadzoną bezpośrednio do kosztów a kwotą odpisów amortyzacyjnych, których dokonanoby, gdyby składnik majątku od początku uznano za środek trwały.