comment
Artykuł
Data publikacji: 2006-12-15
Jak unieważnić decyzję ostateczną?
Przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji zostały wymienione w art. 247 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) i stanowią zamknięty katalog przyczyn podważenia decyzji podatkowej oraz, w konsekwencji, wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Przesłanki, o których mowa, mają charakter tzw. pozytywny. Oznacza to, że dla stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej konieczne jest - w każdym przypadku - bezsporne ustalenie, że uchylana decyzja jest obarczona jedną z wad określonych w powołanym przepisie.
Stwierdzenie przez organ podatkowy istnienia przesłanki pozytywnej do wzruszenia decyzji jest warunkiem koniecznym, ale jednak niewystarczającym dla usunięcia jej z obrotu. Ordynacja podatkowa przewiduje bowiem również tzw. przesłanki negatywne dla wzruszenia decyzji; ich wystąpienie uniemożliwia uchylenie zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, chociażby było obarczone jedną z wad wymienionych w art. 247 § 1 Ordynacji. Przesłanki negatywne zostały wymienione w art. 247 § 2 Ordynacji. Zgodnie z tym przepisem organ podatkowy odmówi stwierdzenia nieważności decyzji, nawet mimo istnienia przesłanki pozytywnej, jeżeli stwierdzenie nieważności nastąpiłoby po upływie przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe lub po upływie przedawnienia samego zobowiązania podatkowego (art. 68 i 70 Ordynacji).
Poniżej omawiamy okoliczności, których wystąpienie obliguje organ podatkowy do stwierdzenia nieważności.
DECYZJA ZOSTAŁA WYDANA Z NARUSZENIEM PRZEPISÓW O WŁAŚCIWOŚCI
Pozostało 90% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
