Ulepszenie lokalu będącego przedmiotem spółdzielczego własnościowego prawa - artykuł dyskusyjny

Prawidłowe rozliczenie wydatków poniesionych na ulepszenie lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej, do którego podatnik posiada spółdzielcze prawo własnościowe, zależy w znacznej mierze od prawidłowego zakwalifikowania tego prawa. W kwestii tej istnieje w polskim ustawodawstwie znaczna rozbieżność. Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości stwierdza w art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a), że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego zaliczane są do środków trwałych. Podobnie w Klasyfikacji Środków Trwałych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu niemieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego zaliczane są do grupy 1 „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego”, podgrupy 12, rodzaju odpowiednio 121 (lokale niemieszkalne) i 122 (lokale mieszkalne). Tymczasem w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego zostały zakwalifikowane - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 1 i 2 - jako wartości niematerialne i prawne. W konsekwencji tych zapisów podatnik powinien spółdzielcze prawo do lokalu ująć dla celów bilansowych jako środek trwały, a dla celów podatkowych - jako wartość niematerialną i prawną.