Korzyści podatkowe z utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych

Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) daje pracodawcom pewną samodzielność w decydowaniu o kosztach firmy z tytułu działalności socjalnej. Podejmując decyzję o utworzeniu bądź nieutworzeniu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, warto również zwrócić uwagę na aspekt podatkowy tego kroku. Źródło finansowania określonych wydatków ma bowiem wpływ zarówno na koszty uzyskania przychodów pracodawcy, jak i na zakres zwolnienia świadczeń pracowniczych od podatku.

Zgodnie z art. 3 ustawy z 4 marca 1994 r. obowiązek tworzenia funduszu mają pracodawcy zatrudniający co najmniej dwudziestu pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty). Pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników, jednak mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mogą utworzyć taki fundusz dobrowolnie, a jeśli tego nie zrobią - muszą wypłacać pracownikom tzw. świadczenie urlopowe. Przepisy dopuszczają jednak odstępstwa od tych zasad.

Artykuł 4 ustawy z 4 marca 1994 r. przewiduje bowiem możliwość ustalenia we własnym zakresie wysokości odpisu na fundusz, a także możliwość rezygnacji z jego tworzenia. Pracodawca może również zrezygnować z wypłacania świadczenia urlopowego.