Wyrok SN z 5 kwietnia 2000 r., sygn. I CKN 621/98

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 1996 r. nr 11, poz. 62 ze zm.), w brzmieniu nadanym mu przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej – Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. nr 96, poz. 478), wyłącza stosowanie art. 812 § 2 k.c. do ubezpieczeń dobrowolnych.

Z uzasadnienia

(...) 24 lutego 1996 r. powód kupił od Haliny P. samochód marki Polonez Atu, ubezpieczony przez nią w zakresie autocasco na sumę 14 652 zł (polisa z 24 lutego 1996 r.). Następnie powód 4 marca 1996 r. zawarł z pozwanym dwie umowy, którymi „doubezpieczył” samochód do sumy 20 652 zł i zniósł udział własny w przypadku kradzieży samochodu. 28 maja 1996 r. nieznani sprawcy skradli powodowi wymieniony samochód. W chwili kradzieży w samochodzie znajdowały się dokumenty, m.in. dowód rejestracyjny samochodu, prawo jazdy oraz dowód osobisty powoda. Pozwany Inspektorat PZU odmówił wypłaty odszkodowania, a – na skutek odwołania powoda – PZU S.A., Oddział Okręgowy w B. wypłacił powodowi w drodze wyjątku z tytułu ubezpieczenia autocasco kwotę 7326 zł, chcąc – jak oświadczył – promować swoją działalność ubezpieczeniową. Odmówił natomiast wypłaty dalszej kwoty, powołując się na niedopełnienie przez ubezpieczającego obowiązku wynikającego z § 5 ust. 1 pkt 6 ogólnych warunków ubezpieczenia autocasco (pozostawienie dokumentów w samochodzie).