Data publikacji: 2004-07-13
Internet w firmie w świetle prawa unijnego
Obecnie prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem środków elektronicznych - znane jako e-business - jest powszechnym zjawiskiem. W związku z tego rodzaju działalnością pojawiają się jednak specyficzne problemy prawne związane z jej odrębnością techniczną, do której nie przystają „tradycyjne” przepisy prawa. Zagadnienia związane z e-businessem stały się przedmiotem regulacji na poziomie Wspólnot Europejskich. Rozwój handlu elektronicznego w społeczeństwie informacyjnym otwiera znaczne możliwości zatrudnienia, w szczególności w małych i średnich przedsiębiorstwach. E-business ma też ułatwić wzrost gospodarczy i inwestowanie w innowacje przez przedsiębiorstwa europejskie, a także może wzmocnić konkurencyjność przemysłu europejskiego. Warunkiem koniecznym spełnienia tych założeń jest wszakże uzyskanie przez społeczeństwo powszechnego dostępu do Internetu.
Monika Tomczak-Górlikowska
Kancelaria Miller, Canfield, W. Babicki i Wspólnicy Spółka Komandytowa
Stwierdzono poza tym, iż rozwój usług społeczeństwa informacyjnego we Wspólnocie hamowany był przez fakt utrzymywania się znacznych odrębności w ustawodawstwach krajowych państw członkowskich. Nie sprzyjało to pewności prawnej, zwłaszcza wobec faktu transgranicznego charakteru świadczenia usług w ramach e-businessu. W szczególności brak pewności prawnej dotyczył zakresu, w jakim jedne państwo członkowskie może kontrolować usługi pochodzące z innego państwa członkowskiego.
Niektóre aspekty prawne e-businessu
Aby obywatelom oraz przedsiębiorstwom europejskim umożliwić korzystanie w pełni, bez względu na granice, z możliwości oferowanych przez e-business i aby stworzyć rzeczywisty obszar bez granic wewnętrznych, dla usług społeczeństwa informacyjnego zostały uchwalone regulacje prawne na poziomie wspólnotowym.
Po pierwsze, należy podkreślić, iż regulacje prawne UE dotyczące e-businessu zawarte są w dyrektywach, a nie w rozporządzeniach, a co za tym idzie, przepisy te nie mają zastosowania wprost, lecz muszą być implementowane w krajowym porządku prawnym. Dotyczy to również prawa polskiego, gdzie obowiązują reguły wynikające z dyrektyw wspólnotowych. Znajomość regulacji prawa wspólnotowego pozwala stwierdzić, czy polski ustawodawca prawidłowo implementował dyrektywę, służy też jako źródło prawidłowej interpretacji postanowień krajowego porządku prawnego. Ponadto dyrektywy stanowią źródło informacji, jakie przepisy obowiązują w innych krajach UE, gdyż obowiązek implementacji spoczywa na wszystkich państwach członkowskich.
