Know-how - ujęcie podatkowe

Know-how – ujęcie podatkowe

Know-how jest określeniem przejętym z języka angielskiego, za którym kryje się prawo majątkowe objęte również przepisami podatkowymi. Najogólniej know-how można zdefiniować jako zbiór informacji dotyczących technologii lub doświadczeń związanych z jakimś procesem produkcji lub przedsięwzięciem gospodarczym.

Art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje swym zakresem: przychody z praw autorskich, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

W doktrynie spotykamy się z nieco innym ujęciem podstawowych cech umowy know-how (por. M. Poźniak-Niedzielska, Prawo umów o obrocie gospodarczym, Kraków 1993, s. 113). Należy do nich:

1) zobowiązanie do przekazania odbiorcy informacji i doświadczeń o charakterze technicznym lub udzielenie upoważnienia do korzystania z nich przez odbiorcę,

2) zobowiązanie odbiorcy do zachowania w tajemnicy przekazanych wiadomości.

W obydwu tych ujęciach do niewątpliwych cech umowy należy przekazanie tajemnicy receptury albo informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem technicznym lub naukowym (patrz też wyrok NSA z 9 lipca 1996 r., sygn. akt I SA/Łd 556/96).