Spółka partnerska

KOMENTARZ

Spółka partnerska

Joanna Mackiewicz

Ministerstwo Skarbu Państwa

Dzięki konstrukcji spółki partnerskiej ulegnie znacznej poprawie sytuacja polskich podmiotów świadczących usługi wolnych zawodów w porównaniu ze spółkami zagranicznymi, zwłaszcza po całkowitym otwarciu polskiego rynku w tym zakresie.

Spółka partnerska jest nową w polskim prawie, atrakcyjną dla przedstawicieli tzw. wolnych zawodów formą spółki osobowej.

Przepisy regulujące funkcjonowanie spółki partnerskiej zawarte są w Dziale II Kodeksu spółek handlowych, który wszedł w życie 1 stycznia 2001 r. (Dz.U. Nr 94, poz. 1037).

Zgodnie z art. 89 k.s.h. w sprawach nie uregulowanych w art. 86–101 kodeksu do spółki partnerskiej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Spółkę partnerską tworzą wspólnicy określani jako partnerzy w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka partnerska nie posiada osobowości prawnej. Nie pozbawia to jej – zgodnie z art. 8 k.s.h. – możliwości nabywania we własnym imieniu praw, zaciągania zobowiązań, pozywania i bycia pozywaną. Spółka partnerska – podobnie jak inne spółki osobowe – jest tzw. ułomną osobą prawną posiadającą część atrybutów osobowości prawnej.

KTO MOŻE BYĆ PARTNEREM W SPÓŁCE?

Partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne uprawnione do wykonywania wolnych zawodów. Nie ma możliwości powołania spółki partnerskiej, w której uczestniczyć będą np. architekci lub lekarze weterynarze, a obok nich inne osoby bez uprawnień zawodowych, ale za to dysponujące kapitałem i zdolnościami menedżerskimi, które zorganizują i sfinansują działalność spółki. Takie osoby mogą być jedynie zatrudnione w spółce na podstawie umowy o pracę lub kontraktu cywilnego, ewentualnie mogą stanowić zarząd (o czym niżej), ale nie będą wspólnikami.