Zadaniowy czas pracy

Możliwość zastosowania zadaniowego czasu pracy przewiduje art. 129⁸ § 1 k.p., według którego w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją czas pracy pracowników może być określony wymiarem ich zadań. Zadania tych pracowników powinny być ustalone w taki sposób, aby pracownicy mogli je wykonać w ramach norm czasu pracy określonych w art. 129 k.p.. Zgodnie z § 2 tego przepisu zadaniowy czas pracy wprowadza się w trybie przewidzianym w art. 129⁷ k.p. lub na podstawie umowy o pracę.

Zadaniowy czas pracy nie może być wprowadzony przez pracodawcę dla każdego pracownika i dla dowolnie wybranego systemu pracy. Jego zastosowanie wymaga uzasadnienia rodzajem pracy danego pracownika i jej organizacją. Przesłanki te muszą być przy tym spełnione równocześnie. Tylko w przypadku gdy rodzaj danej pracy i zarazem jej zorganizowanie uzasadniają określenie czasu pracy pracowników wymiarem ich zadań, pracodawca może na podstawie układu zbiorowego, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę zastosować zadaniowy czas pracy. Tak wykonywaną pracę świadczą np. inkasenci, dozorcy domów, doręczyciele, przedstawiciele handlowi lub kierowcy. W tych przypadkach pracownik ma do wykonania pewne ogólnie określone zadania, np. utrzymanie czystości w budynku, pobranie należności od odbiorców energii z danego terenu, doręczenie powierzonych przesyłek, sprzedaż i zebranie zamówień od kontrahentów bądź przewóz towarów na określonych trasach. Dokładny czas i sposób wykonania tych obowiązków mogą być pozostawione decyzji pracownika, który sam określi, w jakim czasie i w jaki sposób może wykonać nałożone zadania. W systemie zadaniowego czasu pracy rozkład czasu pracy jest ustalany bezpośrednio przez pracownika.