Nieobecny usprawiedliwiony

Pewne zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa, które uniemożliwiają pracownikowi stawienie się do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika, należy uznać za przyczyny usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

Podstawowym obowiązkiem pracownika jest świadczenie pracy na rzecz pracodawcy. Jednakże mogą wystąpić pewne okoliczności, w których pracownik jest zwolniony z tego obowiązku. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281) pracodawca musi zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z Kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z innych przepisów prawa.