POLSKO-KANADYJSKA UMOWA O ZABEZPIECZENIU SPOŁECZNYM (CZ. 2)
Ocena, czy warunki ustalone przez ustawodawstwo danego państwa do nabycia prawa do określonego typu świadczenia są spełnione, należy do instytucji ubezpieczeniowej tego państwa.
Babara Zabieglińska
specjalista ds. ubezpieczeń społecznych
Dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym mają na celu zapewnienie możliwej dla obu umawiających się stron koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego funkcjonujących w tych krajach, tak aby osoby zainteresowane nie ponosiły konsekwencji braku takiej koordynacji w przypadku przemieszczania się i podlegania dwóm odrębnym systemom ubezpieczeniowym. Oznacza to jednocześnie, że umowa nie tworzy nowych zasad nabywania prawa do świadczeń, a jedynie wprowadza reguły ułatwiające ich uzyskanie. O tym, czy dane świadczenia mogą być przyznane i po spełnieniu jakich warunków, decyduje wewnętrzne ustawodawstwo danego państwa. W efekcie tylko polska instytucja ubezpieczeniowa - na podstawie polskich przepisów z zakresu zabezpieczenia społecznego - może zdecydować o przyznaniu bądź odmowie przyznania wnioskodawcy prawa do polskiego świadczenia. Podobnie tylko kanadyjska instytucja ubezpieczeniowa - oceniając zgodnie z obowiązującymi ją przepisami, czy zostały spełnione warunki do nabycia prawa do danego świadczenia kanadyjskiego - może wydać decyzję o jego przyznaniu lub odmowie przyznania.
POTRZEBUJESZ POMOCY?