Podstawowe obowiązki pracowników sfery budżetowej wynikające ze stosunku pracy
Pracodawca, zatrudniając pracownika, określa szczegółowy zakres jego czynności. Jest to skonkretyzowanie rodzaju pracy, do jakiego wykonywania została zatrudniona dana osoba. Podstawowy zakres obowiązków pracowniczych wynika z przepisów Kodeksu pracy. Szerszy katalog obowiązków narzucają na pracowników jednak bezpośrednio przepisy ustawowe, dotyczące danej grupy zawodowej.
Pracownicy sfery budżetowej mają zdecydowanie więcej obowiązków powszechnych, czyli wynikających z przepisów pragmatyk zawodowych, niż jest to w przypadku pracowników objętych w tym zakresie jedynie przepisami ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.).
Obowiązki pracowników sfery budżetowej podzielić można na wynikające z:
● przepisów k.p. i innych przepisów powszechnego prawa pracy (aktów wykonawczych do k.p., innych ustaw związanych z wykonywaniem konkretnej pracy czy zawodu, np. w przypadku pracowników księgowości będzie to ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości),
● pragmatyk zawodowych przypisanych dla pracowników urzędów państwowych, służby cywilnej lub pracowników samorządowych.
Regulacje kodeksowe
Podejmując zatrudnienie, pracownik bierze na siebie zobowiązanie wykonywania na rzecz pracodawcy określonego rodzaju pracy, pod kierownictwem, w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę (art. 22 § 1 k.p.).
Stosunek pracy opiera się na podporządkowaniu pracownika pracodawcy w toku pracy. Osoba zatrudniona zobowiązana jest wykonywać polecenia pracodawcy, co zostało wyraźnie podkreślone w art. 100 k.p., tworzącym katalog obowiązków pracowniczych.
Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Oznacza to, że aby pracownik mógł wykonać polecenie pracodawcy, spełniać musi ono trzy warunki:
1) dotyczyć pracy,
2) być zgodne z przepisami prawa,
3) być zgodne z umową o pracę.
POTRZEBUJESZ POMOCY?