Formy nadzoru pedagogicznego: ewaluacja

Przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 7 października 2009 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego (dalej: rozporządzenie) zmieniły zasadniczo sposób sprawowania tego nadzoru w szkołach. Przesłanką dla wprowadzenia zmian był fakt, że dotychczasowy nadzór pedagogiczny w niewystarczający sposób skupiał się na ocenie jakości pracy szkoły i nie zapewniał jej właściwego wsparcia w celu podniesienia poziomu kształcenia. W niewielkim stopniu był też wykorzystywany wewnętrzny nadzór pedagogiczny, sprawowany przez dyrektora szkoły. Obecnie wyodrębnienie wśród form nadzoru ewaluacji - ukierunkowanej na badanie przebiegających w szkole procesów i ich wpływu na osiągane efekty - stanowi realizację wymagania ustawowego (art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty; dalej: ustawa). Jest nim analizowanie i ocenianie efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkół i placówek.

Podstawowe założenia ewaluacji

Ewaluacja - zgodnie z definicją rozporządzenia - to praktyczne badanie oceniające, przeprowadzane w szkołach.

Warunkiem koniecznym do przeprowadzenia takiego badania było określenie wymagań wobec szkół, stanowiących opis "jakości edukacji". Ewaluacja jakości pracy szkół ma więc określać stopień spełniania przez placówkę ustalonych wymagań na podstawie oceny przebiegu i efektów podejmowanych działań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych oraz warunków działania szkoły, jakości zarządzania i jej funkcjonowania w środowisku lokalnym. Ocena ta ma z jednej strony służyć szkole - przynosząc informacje o tym, co należy poprawić i doskonalić, aby dana placówka jak najlepiej realizowała wyznaczone zadania. Z drugiej strony, uogólnione przez kuratora oświaty wyniki ewaluacji będą stanowiły podstawę do doskonalenia systemu oświaty w województwie i w Polsce.