Rada gminy, rozpatrując skargę na wójta, powinna podjąć uchwałę

Zgodnie z art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483), każdy ma prawo składać skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby (za jej zgodą) do organów władzy publicznej. Wyrazem tego nieograniczonego podmiotowo i przedmiotowo konstytucyjnego prawa jest art. 229 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.). Według niego, jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych jest rada gminy.

Organizacja przyjmowania, ewidencjonowania, rozpatrywania i załatwiania skarg przez radę gminy, zwłaszcza przy rosnącej ich liczbie, wymaga od samej rady bardzo dobrej dyscypliny pracy. Na początku każda wpływająca skarga, stosownie do treści par. 20 ust. 1-7 w związku z par. 21 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 22 grudnia 1999 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminnych (Dz.U. nr 112, poz. 1319 ze zm.), powinna być zarejestrowana w centralnym rejestrze skarg i wniosków urzędu gminy. Potem skarga powinna być przez przewodniczącego rady gminy, który na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) kieruje pracami rady, bez zbędnej zwłoki skierowana na najbliższą sesję rady gminy.