Podstawa obliczania dodatków mieszkaniowych była niekonstytucyjna

To właśnie data 23 listopada 2004 r. jest niezwykle istotna w tej sprawie. Tego dnia bowiem weszła w życie ustawa z 8 października 2004 r. o zmianie ustawy o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 240, poz. 2406). Nowelizacja dokładnie określa, że do wydatków poniesionych przez osobę, która ubiega się o dodatek mieszkaniowy, nie wlicza się m.in. opłat z tytułu ubezpieczenia (mieszkania lub domu), podatku od nieruchomości, opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oraz opłat za gaz i energię elektryczną. To nowość, bo dotychczas takich wyłączeń nie było w przepisach ustawowych. Ustawa wymieniała jedynie katalog wydatków, które uwzględnia się wyliczając dodatek mieszkaniowy. Były tam m.in. czynsz, opłaty za świadczenia związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego, opłaty eksploatacyjne w spółdzielni mieszkaniowej, zaliczki płacone przez właścicieli lokali mieszkalnych na koszty związane z nieruchomością wspólną, świadczenia związane z eksploatacją domu jednorodzinnego itp. Niektóre z nich, jak np. opłaty eksploatacyjne, są określeniem bardzo nieprecyzyjnym.