Prawo do prywatności ogranicza dostęp do informacji publicznej

Szerokie pojęcie informacji publicznej może obejmować swym zakresem także informacje o osobach fizycznych. Przy założeniu, że mamy do czynienia z informacją publiczną, wystąpić może konflikt między jednym dobrem prawnie chronionym (dostępem do informacji publicznej) a innym dobrem prawnie chronionym (prawem do prywatności osoby). Trzymając się konstytucyjnej hierarchii wartości, która w art. 47 i 51 statuuje prawo do prywatności, zaś w art. 61 dostęp do informacji, należy stwierdzić, iż odpowiedzi o prymat któregoś ze wskazanych dóbr należy szukać w przepisach rangi ustawowej - przede wszystkim ustawy o ochronie danych osobowych oraz ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Jakie przyjąć kryteria i gdzie leży granica, której przekroczenie przestanie być legalnym udostępnianiem informacji publicznej, a stanie się bezprawnym naruszeniem prawa do prywatności, surowo sankcjonowanym przez prawo? W celu udzielenia na postawione pytanie w pierwszej kolejności należy dokonać niezbędnej dystynkcji terminologicznej. Mianowicie gwarantowane art. 47 konstytucji prawo do prywatności realizowane może być na dwóch podstawowych płaszczyznach - ochrony prywatności jako dobra osobistego oraz ochrony danych osobowych. Rozróżnienie to ma duże znaczenie ze względu na różne przesłanki, odmienny tryb i sankcje dochodzenia ochrony na tych płaszczyznach. Regulacja ochrony dóbr osobistych znajduje się przede wszystkim w Kodeksie cywilnym oraz ustawie o prawie autorskim, zaś ochrona danych osobowych regulowana jest w ustawie o ochronie danych osobowych. To rozróżnienie wyeksponowane jest także w art. 22 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowiącym, że podmiotowi, któremu odmówiono prawa dostępu do informacji publicznej ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niż państwowa, służbowa, skarbowa lub statystyczna, przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego o udostępnienie takiej informacji. Widać wyraźnie, że prawo do prywatności i ochrona danych osobowych stanowią samodzielne, oddzielne przesłanki ograniczające dostęp do informacji publicznej.