ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE
Ocena oddziaływania na środowisko dla dokumentów planistycznych
Projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz planów zagospodarowania przestrzennego, a także ich zmiany należy objąć strategiczną oceną oddziaływania na środowisko. To stosunkowo nowy obowiązek, który sprawia gminom sporo kłopotu. Jednak stosując kilka podstawowych zasad, można go uprościć.
Strategiczna ocena oddziaływania na środowisko (dalej: SOOŚ) może być różnie określana. Dla ekonomii i zarządzania będzie ona stanowić jeden z instrumentów zrównoważonego rozwoju. Z punktu widzenia prawnego jest to rodzaj postępowania administracyjnego, którego cel stanowi dokonanie w najlepszy możliwy i dostępny sposób analizy, jakie skutki dla środowiska wywoła realizacja określonych polityk, strategii, planów i podobnych dokumentów. Strategiczna ocena oddziaływania na środowisko pełni też kluczową rolę także w planowaniu przestrzennym. W orzecznictwie wskazuje się, że w polskim porządku prawnym nie ustanowiono zasady prymatu ochrony środowiska nad innymi względami. Ramy uwzględniania kwestii ochrony środowiska wyznacza zasada zrównoważonego rozwoju (art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.). W myśl tej zasady organ administracji orzekający w sprawie powinien mieć na uwadze także uwarunkowania związane z rozwojem społeczno-gospodarczym (wyrok WSA w Warszawie z 23 czerwca 2009 r., sygn. akt IV S.A./Wa 1269/08).
