Sprostowanie decyzji administracyjnej

Organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach (art. 113 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego; dalej: k.p.a.). Podstawową cechą błędu stanowiącą normę dopuszczalności stosowania sprostowania jest więc jego oczywistość. Jak zaznaczył WSA w Gdańsku w wyroku z 30 marca 2011 r. (sygn. akt II SA/Gd 962/10), oczywistość ta może wynikać zarówno z natury samego błędu, z porównania rozstrzygnięcia z uzasadnieniem, treścią wniosku, jak też z innych okoliczności. Sprostowanie nie może natomiast prowadzić do zmiany merytorycznej części orzeczenia. Warto też zwrócić uwagę na wyrok WSA w Poznaniu z 21 stycznia 2011 r. (sygn. akt II SA/Po 765/10), zgodnie z którym oczywistość omyłki stwierdza się przez porównanie tekstu decyzji z dokumentami zgromadzonymi w aktach sprawy. W doktrynie wyrażany jest pogląd, z którym należy się zgodzić, że nawet jeżeli organ popełnił mylne ustalenia faktyczne, będące konsekwencją przeoczenia określonego środka dowodowego, znajdującego się w aktach sprawy, nie zaś jego błędnej interpretacji, to można je potraktować jako oczywistą omyłkę, pod warunkiem że skorygowanie ustaleń faktycznych nie prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego, a więc że ustalenia te nie wpłynęły na treść rozstrzygnięcia.