Zmiana przeznaczenia gruntów w nieobowiązującym planie
Problematyka dopuszczalności zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wywołuje sporo wątpliwości i kontrowersji. Szczególnie dotyczą one przypadków, kiedy wymóg uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia tych gruntów - kluczowy z punktu widzenia możliwości wydawania decyzji o warunkach zabudowy - został zrealizowany we wcześniejszym, nieobowiązującym już, stanie prawnym.
Artykuł 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) przewiduje, że nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy w sytuacji, gdy teren jest objęty zgodą na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: ustawa z 1994 r.). Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy z 1994 roku, obowiązujące miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego tracą moc po upływie siedmiu lat od dnia wejścia jej w życie. Przypadek ten dotyczy np. Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego m.st. Warszawy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy nr XXXV/199/92 z 28 września 1992 r. Przed uchwaleniem tego planu konieczne było uzyskanie zgody Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podjęcie względem określonego w planie gruntu działań zmierzających do przeznaczenia gruntów na cele nieleśne. Plan ten bowiem dopuszczał na terenach leśnych możliwość innego ich zagospodarowania (w tym na cele mieszkaniowe).
POTRZEBUJESZ POMOCY?