Nowe przepisy o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych pracowników - kontrowersje
Od 16 lipca 2010 r. organizacje wspierające edukację swoich pracowników mają nowy problem. Wszystko przez art. 1031-1036 dodane do Kodeksu pracy. Po nowelizacji to Kodeks pracy (a nie rozporządzenie) reguluje zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracowników. W porównaniu do poprzednich rozwiązań, nowe przepisy są niekorzystne dla wielu pracodawców.
Tomasz Król
Przede wszystkim rozszerzono listę przypadków, kiedy pracodawca musi zapłacić wynagrodzenie za czas, w którym pracownik podnosił swoje kwalifikacje i w tym czasie nie pracował. Przed nowelizacją pracodawca płacił wówczas, gdy skierował pracownika (np. na studia) z własnej inicjatywy. Obecnie ma taki obowiązek także wtedy, gdy tylko wyrazi zgodę na studia pracownika. I dotyczy to także studiów podyplomowych.
Należy dokładnie przeliczyć koszty
Organizacja powinna dokładnie policzyć koszty związane z edukacją pracownika, zanim wyda zgodę na łączenie przez niego pracy z nauką. Zwłaszcza gdy pracownik wybierze studia dzienne - obowiązkowe zajęcia na uczelni będą się wtedy często pokrywały z godzinami pracy. Przykładowo - zajęcia obowiązkowe na uczelni wymagają przeznaczenia na nie np. 100 dni w roku akademickim, kosztem czasu pracy. Stowarzyszenie musi zapłacić pracownikowi wynagrodzenie za te dni, tak jakby pracownik w tym czasie świadczył pracę. Do tego pracownik ma jeszcze prawo do urlopu szkoleniowego.
Trzeba się także zastanowić, wyrażając zgodę na studia zaoczne pracownika. Nawet gdy zajęcia na uczelni odbywają się po godzinach pracy, stowarzyszenie może być zobowiązane do płacenia wynagrodzenia za pracę w czasie dojazdu pracownika na uczelnię. Wystarczy, że czas dojazdu na uczelnię pokrywa się z czasem pracy pracownika.
Zmiany przepisów efektem wyroku TK
Zasady podnoszenia kwalifikacji przez pracowników regulowało dotychczas rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (dalej: rozporządzenie z 1993 r.). Zostało ono wydane na podstawie art. 103 Kodeksu pracy (dalej: k.p.). W 2009 r. przepis ten został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją RP - nie zawierał bowiem wytycznych co do treści rozporządzenia o podnoszeniu kwalifikacji przez pracowników (wyrok TK z 31 marca 2009 r., sygn. akt K 28/08). Ustawodawca zrezygnował z prac nad nowym rozporządzeniem o zasadach podnoszenia kwalifikacji. Od 16 lipca 2010 r. odpowiednie przepisy wprowadził wprost do k.p.
POTRZEBUJESZ POMOCY?