Propozycje zobowiązań przedsiębiorstw składanych Komisji Europejskiej jako sposób polubownego załatwienia sprawy naruszenia art. 81 lub 82 Traktatu

W razie naruszenia przez przedsiębiorstwa tych reguł, Komisji przysługują określone instrumenty służące przywróceniu stanu zgodności zachowania przedsiębiorstw z prawem. Chodzi tu o wydanie nakazu zaprzestania naruszenia³ oraz o nałożenie grzywny na przedsiębiorstwo⁴. Obok wskazanych środków Komisja może także doprowadzić do zaprzestania przez przedsiębiorstwa naruszania art. 81 lub 82 TWE za pomocą instrumentu uregulowanego w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 1/2003⁵. Instytucję unormowaną prawodawca unijny określa jako „zobowiązania”⁶ (które są nakładane na przedsiębiorstwa przez Komisję).

Treść tych zobowiązań proponowana jest Komisji przez zainteresowane przedsiębiorstwa. Mogą one uzyskać moc wiążącą dla nich na mocy stosownej decyzji Komisji. Właśnie we wskazanej możliwości Komisji - tj. nadania mocy wiążącej dla przedsiębiorstw zobowiązaniom, które zostały przez nich dobrowolnie sformułowane - przejawia się istota i sens instytucji przewidzianej w art. 9 ust. 1. Umożliwia ona doprowadzenie do stanu zgodności z prawem zachowań przedsiębiorstwa dzięki określonej formie kooperacji między nim a Komisją, a zatem nie w drodze wyłącznie jednostronnych działań tej drugiej - jak ma to miejsce zarówno w przypadku nakazów (wydawanych na mocy art. 7), jak i kar pieniężnych (zob. art. 23 i 24). Istnienie wspomnianej kooperacji pozwala traktować zastosowanie instytucji „zobowiązań” jako metody polubownego załatwienia sprawy naruszenia art. 81 lub 82 TWE.