4. Ewidencja księgowa nakładów i efektów inwestycyjnych

ANDRZEJ WARYSZAK

4.1. Ewidencja księgowa jednostek sektora finansów publicznych

Działalność gospodarcza, w tym także działalność jednostek sektora finansów publicznych w zakresie realizowania inwestycji, przynosi najkorzystniejsze efekty, gdy może opierać się na dokładnej i rzetelnej wiedzy o stanie i ruchu zaangażowanego majątku oraz zmian w nim zachodzących. Źródłem takiej wiedzy jest właściwie zorganizowany i sprawnie działający system ewidencji księgowej. Tak więc podejmując decyzję o realizacji procesu inwestycyjnego, jednostka powinna być do tego odpowiednio przygotowana, zarówno pod kątem technicznym, finansowym, jak i księgowym.

Rachunkowość jednostek gospodarczych musi być prowadzona zgodnie z przepisami uor. Ustawa ta określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów dla wskazanych jednostek mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres stosowania ustawy obejmuje również m.in. jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych.

Specyfiką jednostek sektora finansów publicznych jest konieczność stosowania także uofp. Sektor finansów publicznych zobligowany jest do stosowania szczególnych zasad rachunkowości dotyczących:

● ewidencji wykonania budżetu,

● ewidencji majątku trwałego stanowiącego własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,

● wyceny poszczególnych składników aktywów i pasywów,

● sporządzania sprawozdań finansowych oraz odbiorców tych sprawozdań.

Wykonując delegację zawartą w uofp, Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości. Określa ono szczególne zasady rachunkowości oraz plany kont dla:

● budżetu państwa,

● budżetów jednostek samorządu terytorialnego,

● jednostek budżetowych,

● zakładów budżetowych,

● gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych,

● jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.