Zobowiązania cywilnoprawne i publicznoprawne a kwestia stosowania rozliczeń międzyokresowych oraz rezerwy na zobowiązania

Żadna jednostka nie może wykluczyć, że będzie zmuszona do prowadzenia rozliczeń "zobowiązań" w kontekście rezerw na zobowiązania czy też tzw. biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Pierwszą wskazówką, którą należy się kierować przy prowadzeniu rozliczeń rezerw na zobowiązania, są zapisy zawarte w art. 35d uor.

POZNAJ PRZEPISY

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości:

Art. 35d. 1. Rezerwy tworzy się na:

1) pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego;

2) przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań.

2. Rezerwy, o których mowa w ust. 1, zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowych lub strat nadzwyczajnych, zależnie od okoliczności, z którymi przyszłe zobowiązania się wiążą.

3. Powstanie zobowiązania, na które uprzednio utworzono rezerwę, zmniejsza rezerwę.

4. Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka uzasadniającego ich utworzenie, zwiększają na dzień, na który okazały się zbędne, odpowiednio pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe lub zyski nadzwyczajne.