Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 1993 r., sygn. SA/Wr 1759/92

1. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 438/ nie stwarzał podstawy do określenia normy wynagrodzeń dla podmiotów gospodarczych, które rozpoczęły działalność po dniu 30 września 1989 r., a które nie zatrudniały i nie planowały zatrudnienia pracowników.

Powyższe dotyczy z zasady spółek i spółdzielni, których działalność z mocy przepisów statutowych oparta jest na osobistej pracy członków, jeżeli statut nie przewidywał zatrudnienia członków na warunkach umowy o pracę.

Na wyżej określonych zasadach oparta jest działalność spółek obsługi prawnej, których usługi wykonywane są bezpośrednio przez wspólników.

2. Skoro według art. 8 pkt 1 ustawy o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. warunkiem wymiaru podatku stanowiło przekroczenie ustalonej normy wynagrodzeń, to ustalenie obowiązku podatkowego możliwe było tylko wtedy, jeśli norma taka została wcześniej określona.