Wyrok NSA z dnia 3 marca 1994 r., sygn. SA/Po 3138/93

Podatnik ma możliwość zaliczenia odsetek od zaciągniętego kredytu bankowego do kosztów uzyskania przychodu /art. 12 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ tylko wtedy, gdy wykaże, iż kredyt ten był przeznaczony na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą w danym roku podatkowym, a zaangażowanie określonej kwoty kredytu bankowego w prowadzoną przez niego działalność gospodarczą ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość przychodu osiągniętego w tym roku podatkowym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Henryka Ł. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 12 sierpnia 1993 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku obrotowym i dochodowym za 1991 r.

UZASADNIENIE

Henryk Ł. prowadził w 1991 r. w K. działalność gospodarczą, polegającą głównie na handlu hurtowym i detalicznym artykułami przemysłowymi. W prowadzonej przez niego podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 1991 r. wykazano, iż za 1991 r. poniósł on stratę w wysokości 373.573.739 zł.

W czasie od 6 do 25 sierpnia 1992 r. inspektorzy Urzędu Kontroli Skarbowej w K. przeprowadzili kontrolę w zakładzie podatnika. W protokole ustalili, że prowadzone przez podatnika przedsiębiorstwo osiągnęło dochód w wysokości 286.445.226 zł, od którego - po uwzględnieniu podatku obrotowego w wysokości 2.960.700 zł - ustalono podatek dochodowy w wysokości 100.148.000 zł.

Podatnik nie zgodził się z ustaleniami Urzędu Kontroli Skarbowej i w dniu 28 września 1992 r. skierował sprawę na drogę postępowania w sprawie zobowiązań podatkowych.

Urząd Skarbowy w K. decyzją nr PDI/7335/92 z dnia 3 grudnia 1992 r. wymierzył Henrykowi Ł. z tytułu prowadzenia w 1991 r. działalności gospodarczej podatek obrotowy w wysokości 2.960.700 zł i podatek dochodowy w wysokości 89.287.000 zł. W uzasadnieniu organ podatkowy ocenił ustalenia kontroli skarbowej, przeprowadził badania ksiąg oraz ocenił wyjaśnienia samego podatnika i stwierdził, że odsetki od kredytu w wysokości 575.887.132 zł, uznane przez podatnika za koszt uzyskania przychodu w 1991 r., jedynie w części pozostają w związku ze źródłem przychodu. Zgodnie z oświadczeniem, zadłużenie przedsiębiorstwa w dniu uzyskania kredytu wynosiło 250 mln zł, a zatem ta kwota w całości pokrywała potrzeby kredytowe przedsiębiorstwa. Za słuszne natomiast uznano żądanie podatnika, aby uwzględnić w tym różnicę remanentową w wysokości 41 mln zł oraz składki na ZUS dla właściciela i współpracującego z nim małżonka w łącznej wysokości 37 mln zł. Dlatego wskaźnik udziału faktycznych potrzeb kredytowych w wielkości pobranego kredytu wynosi 19,29 procent /suma zaciągniętego kredytu bankowego wynosiła 1.700 mln zł/, uznano więc, że w takim procencie odsetki od kredytu pozostają w związku ze źródłem przychodu. Urząd nie uznał również wyjaśnień podatnika dotyczących zakupu samochodu dostawczego, albowiem z zebranego materiału dowodowego wynika, że został on zakupiony przed uzyskaniem kredytu ze środków dewizowych jego współmałżonki, zgromadzonych na koncie A. Nie uwzględniono także sumy 337.000.000 zł, wydatkowanej - według oświadczenia podatnika - na potrzeby rodziny, gdyż nie ma ona żadnego związku ze źródłem przychodu, a konsumpcji nie można uznać za koszt uzyskania przychodu.