Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2000 r., sygn. I SA/Wr 940/99

Z treści art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że ustawodawca używając zwrotu "rent i innych trwałych ciężarów" wskazał, że renta ze swej istoty stanowi jeden z trwałych ciężarów. Renta w tym sformułowaniu została użyta jako przykład trwałego ciężaru.

Uznać zatem należy, że każda umowa spełniająca essentialia negotii renty w rozumieniu prawa cywilnego stanowi prawny do dokonywania na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odliczeń wynikających z niej kwot od podstawy obliczenia podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Lesławy S. i Edmunda S. na decyzję Izby Skarbowej we W. 2 dnia 16 marca 1999 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r., ustalenia zaległości podatkowej i odsetek za zwłokę - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia 11 grudnia 1998 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Decyzją (...) z dnia 16 marca 1999 r. Izba Skarbowa we W. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji, którą określono skarżącym należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997 r. w kwocie 8.816,10 zł, zaległość podatkową, w wysokości 957,50 zł oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie 364,32 zł.

W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej podwyższa się o 25 procent, jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza. miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę. W 1997 roku podwyższone koszty uzyskania przychodu z jednego stosunku pracy nie mogły przekroczyć kwoty 782,52 zł.