Wyrok NSA z dnia 21 maja 2002 r., sygn. III SA 29/02

Przepis art. 338 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest niezgodny z przepisem art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gwarantującym każdemu prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Mariana Ż. na decyzję Ministra Finansów z dnia 23 października 1998 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 3 czerwca 1997 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w H. dwiema decyzjami z dnia 24 listopada 1993 r. skierowanymi do Mariana Ż., wydanymi na podstawie art. 19 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ oraz art. 21 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm., zwanej dalej: "ustawą o VAT"/ - wobec ustalenia, że w sierpniu i wrześniu 1993 r. została zawyżona kwota podatku do odliczenia - obniżył wykazaną w deklaracjach nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.

Decyzją z dnia 3 czerwca 1997 r., wydaną na podstawie art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa, Izba Skarbowa w Z. stwierdziła z urzędu nieważność wymienionych wyżej dwóch decyzji Urzędu Skarbowego w H. z dnia 24 listopada 1993 r., którymi określono Marianowi Ż. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za sierpień 1993 r. /w kwocie 43.399.000 st. zł/ i wrzesień 1993 r. /w kwocie 39.449.000 st. zł/. Przyczyną stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego było błędne skierowanie ich do Mariana Ż., osoby nie będącej stroną w sprawie, zamiast do spółki cywilnej Sklep Spożywczo-Przemysłowy i Warzywniczo-Monopolowy "J." s.c. Ż. Marian, Anna, Mieczysław i Leszek.

W odwołaniu od decyzji Izby Skarbowej Marian Ż. wyjaśnił, że dokonując rejestracji obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług spółki cywilnej, która podjęła działalność z początkiem 1993 r. wypełnił - zgodnie z pouczeniem pracownika Urzędu Skarbowego - zgłoszenie VAT-1 zamiast prawidłowego druku VAT-2 właściwego dla spółki cywilnej. Zdaniem podatnika decyzja Izby Skarbowej wydana została na niewłaściwej podstawie, ponieważ faktycznie decyzje Urzędu Skarbowego były kierowane do niego jako wspólnika spółki cywilnej.